Details  : |
Valentin-Louis-Georges-Eugène-Marcel Proust (Auteuil (tegenwoordig deel van Parijs), 10 juli 1871 – Parijs, 18 november 1922) was een Franse intellectueel, romanschrijver, essayist en criticus. Zijn vader was een bekende hoogleraar in de medicijnen. Zijn moeder kwam uit een rijke Joodse familie. Vanaf zijn negende levensjaar heeft hij last gehad van astma. Op zijn 51ste stierf hij, nadat hij kou had gevat.
Privéleven:
Gezondheid
Proust was vanaf zijn negende levensjaar astmatisch en had sindsdien een zwakke gezondheid die hem ernstig belemmerde in bijna alle facetten van zijn leven. Hij was hierdoor overgevoelig voor zijn omgeving en was daardoor zeer precies omtrent zijn woning en de hotels waarheen hij op reis ging, als hij überhaupt daartoe al in staat was. Bekend is dat Proust, als hij uitging, altijd zeer warm gekleed was, ook in de zomer. Zijn zwakke gezondheid speelt tevens een rol in Op zoek naar de verloren tijd (zijn belangrijkste roman in zeven delen, zie hieronder). Zo is de verteller lange tijd niet in staat naar Venetië te reizen waardoor deze stad in zijn verbeelding een haast mythische status krijgt.
Homoseksualiteit:
Gedurende zijn tienerjaren kwam Proust erachter dat hij homoseksueel was. Opvallend is dat de verteller uit Op zoek naar de verloren tijd echter hetero is en zijn liefde uitsluitend op vrouwen richt. Toch speelt homoseksualiteit een belangrijke rol in zijn werk (met name in het vierde deel "Sodom en Gomorra"). De verteller is echter slechts een getuige van de homoseksuele relaties om hem heen en speelt er geen enkele rol in. Proust heeft zijn homoseksualiteit altijd voor het publiek verborgen gehouden en slechts zijn vrienden waren ervan op de hoogte. Tegenover zijn goede vriend en collega schrijver André Gide heeft Proust het tegen het einde van zijn leven wel betreurd dat hij hierover niet meer openheid had getoond.
À la recherche du temps perdu:
Zijn belangrijkste werk is À la recherche du temps perdu (Op zoek naar de verloren tijd). Proust begon het werk in 1909 en eindigde het vlak voor zijn dood in 1922. De laatste drie delen zijn geredigeerd door zijn broer Robert. À la recherche du temps perdu beslaat met zeven delen zo'n 3000 pagina's en bevat meer dan 200 figuren. Proust wordt dankzij dit werk gerekend tot de grootste romanschrijvers van de twintigste eeuw.
De Nederlandse vertaling is grotendeels verzorgd door Thérèse Cornips en uitgegeven door de Bezige Bij.
Een verteller met de naam 'Marcel' vertelt in Op zoek naar de verloren tijd op een associatieve wijze vanuit de eerste persoon enkelvoud over zijn leven: ouders, liefde, het snobisme van de Franse society van het fin-de-siècle en de invloed van de Dreyfus-affaire daarop en de liefde voor de kunst en natuur. Centraal staat de geestelijke ontwikkeling die de hoofdpersoon onder invloed van al deze dingen doormaakt tot hij uiteindelijk tot het schrijverschap komt in het laatste deel, De tijd hervonden.
Bekend is de zogenaamde 'madeleine-scène': de verteller eet een koekje dat in de bloesemthee is gedoopt. De smaak die hij lang niet geproefd heeft activeert zijn geheugen en langzaam komen alle herinneringen aan het dorpje Combray (in werkelijkheid gecombineerd uit de plaatsjes Illiers en Auteuil) waar hij in zijn jeugd veel tijd doorbracht bij zijn oud-tante Léonie naar boven.
Ter ere van Proust heet Illiers thans officieel Illiers-Combray.
Bibliografie:
Portraits de femmes
1896 Les plaisirs et les jours
1913-1927 À la recherche du temps perdu of Op zoek naar de verloren tijd
1913 Du côté de chez Swann (De kant van Swann)
1918 À l'ombre des jeunes filles en fleurs (In de schaduw van de bloeiende meisjes)
1920 Le côté de Guermantes (De kant van Guermantes)
1922 Sodome et Gomorrhe (Sodom en Gomorra/Pédérastie)
1923 La Prisonnière (De gevangene)
1925 Albertine disparue (originele titel: La fugitive) (De voortvluchtige)
1927 Le temps retrouvé (De tijd hervonden)
1919 Pastiches et mélanges
1954 Contre Sainte-Beuve
1954 Jean Santeuil
blz: 461 blz., 48 foto's zwart/wit
|
>> |
De laatste 8 jaar van zijn leven zonderde Marcel Proust zich met de grootste zorg af tot het schrijven van zijn roman fleuve "A la recherche du temps perdu". Celeste Albaret was daarbij, als huishoudster, hoedster van zijn vruchtbaar isolement. Deze naieve en goedhartige vrouw uit de provincie doet hier een boekje open over haar patroon: het is een sympathiek, aandoenlijk heiligenleven geworden dat naast de biografie door Painter (maar ook alleen dan) grote komplementaire waarde heeft. Waar Painter Proust's eventuele homosexualiteit tot een kernmoment maakt, is Celeste hiervan niets gebleken. Ook op andere kwesties, zoals het rattenexperiment, werpt zij een kuis en genadig licht.
Valentin-Louis-Georges-Eugène-Marcel Proust (Auteuil (tegenwoordig deel van Parijs), 10 juli 1871 – Parijs, 18 november 1922) was een Franse intellectueel, romanschrijver, essayist en criticus. Zijn vader was een bekende hoogleraar in de medicijnen. Zijn moeder kwam uit een rijke Joodse familie. Vanaf zijn negende levensjaar heeft hij last gehad van astma. Op zijn 51ste stierf hij, nadat hij kou had gevat.
Privéleven:
Gezondheid
Proust was vanaf zijn negende levensjaar astmatisch en had sindsdien een zwakke gezondheid die hem ernstig belemmerde in bijna alle facetten van zijn leven. Hij was hierdoor overgevoelig voor zijn omgeving en was daardoor zeer precies omtrent zijn woning en de hotels waarheen hij op reis ging, als hij überhaupt daartoe al in staat was. Bekend is dat Proust, als hij uitging, altijd zeer warm gekleed was, ook in de zomer. Zijn zwakke gezondheid speelt tevens een rol in Op zoek naar de verloren tijd (zijn belangrijkste roman in zeven delen, zie hieronder). Zo is de verteller lange tijd niet in staat naar Venetië te reizen waardoor deze stad in zijn verbeelding een haast mythische status krijgt.
Homoseksualiteit:
Gedurende zijn tienerjaren kwam Proust erachter dat hij homoseksueel was. Opvallend is dat de verteller uit Op zoek naar de verloren tijd echter hetero is en zijn liefde uitsluitend op vrouwen richt. Toch speelt homoseksualiteit een belangrijke rol in zijn werk (met name in het vierde deel "Sodom en Gomorra"). De verteller is echter slechts een getuige van de homoseksuele relaties om hem heen en speelt er geen enkele rol in. Proust heeft zijn homoseksualiteit altijd voor het publiek verborgen gehouden en slechts zijn vrienden waren ervan op de hoogte. Tegenover zijn goede vriend en collega schrijver André Gide heeft Proust het tegen het einde van zijn leven wel betreurd dat hij hierover niet meer openheid had getoond.
À la recherche du temps perdu:
Zijn belangrijkste werk is À la recherche du temps perdu (Op zoek naar de verloren tijd). Proust begon het werk in 1909 en eindigde het vlak voor zijn dood in 1922. De laatste drie delen zijn geredigeerd door zijn broer Robert. À la recherche du temps perdu beslaat met zeven delen zo'n 3000 pagina's en bevat meer dan 200 figuren. Proust wordt dankzij dit werk gerekend tot de grootste romanschrijvers van de twintigste eeuw.
De Nederlandse vertaling is grotendeels verzorgd door Thérèse Cornips en uitgegeven door de Bezige Bij.
Een verteller met de naam 'Marcel' vertelt in Op zoek naar de verloren tijd op een associatieve wijze vanuit de eerste persoon enkelvoud over zijn leven: ouders, liefde, het snobisme van de Franse society van het fin-de-siècle en de invloed van de Dreyfus-affaire daarop en de liefde voor de kunst en natuur. Centraal staat de geestelijke ontwikkeling die de hoofdpersoon onder invloed van al deze dingen doormaakt tot hij uiteindelijk tot het schrijverschap komt in het laatste deel, De tijd hervonden.
Bekend is de zogenaamde 'madeleine-scène': de verteller eet een koekje dat in de bloesemthee is gedoopt. De smaak die hij lang niet geproefd heeft activeert zijn geheugen en langzaam komen alle herinneringen aan het dorpje Combray (in werkelijkheid gecombineerd uit de plaatsjes Illiers en Auteuil) waar hij in zijn jeugd veel tijd doorbracht bij zijn oud-tante Léonie naar boven.
Ter ere van Proust heet Illiers thans officieel Illiers-Combray.
Bibliografie:
Portraits de femmes
1896 Les plaisirs et les jours
1913-1927 À la recherche du temps perdu of Op zoek naar de verloren tijd
1913 Du côté de chez Swann (De kant van Swann)
1918 À l'ombre des jeunes filles en fleurs (In de schaduw van de bloeiende meisjes)
1920 Le côté de Guermantes (De kant van Guermantes)
1922 Sodome et Gomorrhe (Sodom en Gomorra/Pédérastie)
1923 La Prisonnière (De gevangene)
1925 Albertine disparue (originele titel: La fugitive) (De voortvluchtige)
1927 Le temps retrouvé (De tijd hervonden)
1919 Pastiches et mélanges
1954 Contre Sainte-Beuve
1954 Jean Santeuil
blz: 461 blz., 48 foto's zwart/wit
|