Publius Vergilius Maro (also written as Virgilius; Mantua, October 15, 70 BC - Brindisi, September 21, 19 BC) was a Roman poet.
His most famous work is the Aeneid, the great epic in which the greatness of Rome, of Rome's origins and past, is sung. This work had to become as famous as Homer's Iliad and Odyssey, so it has a similar content, but it is written more critically. Virgil also appears in Dante Alighieri's La Divina Commedia, where he guides Dante through Purgatory and Hell.
Sources for Virgil's Life:
The most important source for Virgil's life is the Vita Vergilii (Life of Virgil) by the fourth-century writer Aelius Donatus. It preceded his commentary on Virgil's work, of which only the beginning of the commentary on Bucolica has survived. However, Donatus' commentary was used by his student Servius for a new commentary on Virgil's work, which also contains some biographical data. Besides the work of Donatus and Servius, there are some minor biographies, and Virgil's work contains some biographical data.
Youth and training:
Virgil was born in Andes near Mantua of humble parents. His father was also called Vergilius Maro and his mother Magia Polla. He attended primary education in Cremona, then went to Milan (Mediolanum in Roman times) where he followed the education of the grammarian in Greek and Latin literature. When he received the toga virilis, he left on October 15, 55 BC. (the anniversary of Lucretius' death) to Rome for higher education, which in Roman times was mainly dominated by rhetoric. But Virgil had little talent for rhetoric because he spoke very slowly. He has therefore only delivered a speech in court once. According to Donatus, he was mainly involved in medicine and mathematics during his studies. He also studied in Naples where, according to the 5th poem of the Catalepton, he attended the school of the epicurean philosopher Siro.
When he came of age he lost his family, including his father and his brothers Shiloh and Flaccus (who according to Donatus he would have regretted under the name Daphnis in his 5th Ecloga). The land that Virgil inherited was confiscated when Augustus after the Battle of Philippi in 42-41 BC. land around Cremona and Mantua for its veterans. However, Virgil was the only one to get it back through the intercession of influential acquaintances in Rome, Asinius Pollio, Alfenus Varus and Cornelius Gallus. The record of this event can be found in the 1st and 9th Ecloga.
Appearance and character:
According to Donatus, Virgil was tall, had dark skin, a peasant face and poor health. In love he had a preference for boys. Cebes and Alexander are mentioned as his favorites. According to Donatus he would refer to this Alexander by the name Alexis in the 2nd Ecloga. For the rest, Virgil was modest and withdrawn, earning him the nickname Parthenias ("Virgin").
The successful poet
In his twenties, Virgil made his debut as a poet. His first poem would be a graphepigram on Ballista, a gladiatorial boss notorious as a highwayman:
Monte sub hoc lapidum tegitur Ballista sepultus:
nocte die tutum carpe viator iter.
Ballista is buried under this mountain of stones:
a safe journey day and night, traveler.
Then, according to Donatus, at the age of 26 he wrote the Catalepton and other short poems, which are handed down in the so-called Appendix Vergiliana. Today, however, only Catalepton 5 and 8 are generally considered genuine Virgil's.
In the years 42-39 he wrote the Bucolica, which brought him into the circle of the art protector Maecenas and through this the contact with Octavian, the later emperor Augustus. He was friends with the poet Horace, whom he in turn introduced to Maecenas (Horace, Satiren I, 6, 54).
The next ten years, 39-29 BC. he was concerned with Georgics. He seems to have written this at least in part in Naples, for at the end of this work he writes: "At that time I, Virgil, was nourished by the glorious Naples, enjoying the art of simple idleness." Georgics IV, 562-563). In AD 29 he read for four days in Atella de Georgica to Octavian on his way to Rome, with Maecenas supporting Virgil because of his weak voice.
From 29 BC. until his death in 19 BC. Virgil then worked on the Aeneid. In the meantime he already enjoyed a reputation as a great poet, which is evident, for example, from the fact that the grammarian Caecilius Epirota had already told him in 25 BC. made a school author (Suetonius, De Grammaticis 16). In the year 23 AD he read all books 2, 4 and 6 of the Aeneid in the house of the emperor. In the year 19 BC. he went to Greece for three years to finish the work quietly. But he fell ill and died on the way back to Brundisium. He had ordered his friends Lucius Varius and Plotius Tucca to burn the Aeneis if anything happened to him. When they refused, he himself wanted to burn the Aeneis on his deathbed. In his will, he ordered his friends Lucius Varius and Plotius Tucca not to publish work that he had not published himself. But after his death, Varius nevertheless published the Aeneid at the request of Augustus
Grave and epitaph:
After his death, Virgil was buried in Naples. In the Mergellina district, there is a tomb traditionally referred to as the "Tomb of Virgil." In fact, it is an anonymous Augustan grave of an unknown person. On the occasion of Virgil's 2000th birth year, a small park was created near the grave in 1930, the Parco Vergiliano, which was planted with trees and shrubs in the manner prescribed by Virgil in his Georgics.
In The Life of Virgil by Aelius Donatus a funeral scroll on Virgil has been handed down. It is an elegiac distich with the following text:
Mantua took me out, Calabri rapuere, tenet nunc
Parthenope; cecini pascua, rura, duces.
Mantua gave birth to me, the Calabrians snatched me away, now keeps
Parthenope me down; I have sung about meadows, fields, leaders.
In this epitaph, the words of which are placed in the mouth of the deceased as usual in Antiquity, it is told where Virgil was born (Mantua), died (Brundisium in Calabria) and buried (Parthenope = Naples); moreover his main works are referred to by the words pascua (Bucolica), rura (Georgica) and duces (Aeneïs). This epitaph is also stylistically a tour de force with two tricola, alliteration (Mantua me), a chiasm (through the inversion of tenet Parthenope), enjambement, variation in the three geographic names and asyndeton. Aelius Donatus writes that "someone" made it, but because it is so clever, the temptation has often been to suppose that Virgil himself made it.
Well-known works:
Bucolica:
Governor of Gallia Cisalpina had been since November 43 BC. Asinius Pollio, he put Virgil to write the Bucolica (Eclogen, 42-39 BC). It is a collection of shepherd songs after the example of Theocritus. In the fourth of these poems, Virgil announced the birth of a savior and the advent of a Golden Age; Christians later saw this as the announcement of Christ's birth.
In 29 B.C. Georgica (37-29 BC), a teaching poem devoted to agriculture, arboriculture, livestock and beekeeping, appeared. It had a practical purpose: reviving agriculture, and was based on extensive study of Greek and Latin literature by Aristotle, Theophrastos, Cato and Varro, among others. With this he definitely established his fame.
Aeneid:
In the year 31 BC. By winning the Battle of Actium, Octavian had ended the civil wars that had ravaged Rome for half a century. Octavian, later called Emperor Augustus, became Rome's first emperor; Then peace returned to the Roman Empire. Emperor Augustus strove for peace and stability, and wanted to revive the old values and norms of the Roman people. After all, Augustus himself encouraged the poet to write the Aeneid. It was to become a national epic for the Roman people. Roman history had interested him from childhood, now he felt strong enough to cast it in verses. Virgil would not be the first Roman epic poet, but he was the best. Virgil first recorded the plot in prose. Later he poured everything into hexameter. In the morning he produced a large number of verses that he worked on all day long, eventually reducing them to a small number of finished verses. For years, the Roman literary world waited for completion. Augustus wrote to Virgil that he would send him something, if only one sentence, to get an idea of the planned work; in the end, Virgil read him three books.
When Virgil was 51 years old, and the twelve books that the Aeneis would count were as good as finished, he left on a study trip to Greece. He gave himself three years to visit the places he had described in his work: his epic could not contain errors. In Athens he met Augustus, who returned to Italy. Augustus probably saw that Virgil had overestimated his powers. He convinced the poet to return to Italy with him. Augustus had been right on a visit to Megara, the weakened Virgil suffered a sun stroke that would be fatal. He was critically ill when he arrived in the port of Brindisi. He died on it September 21, 19 BC.
In his will, Virgil had asked for the Aeneis to be destroyed if he were to die before the work was completed. The emperor did not allow it. Augustus liked the epic a lot. He felt that the Romans were entitled to this masterpiece, even if it was not completely finished. Virgil gave one-fourth of his property to Augustus, one-twelfth to Maecenas. Half went to his half brother, the remaining twelfths to his closest friends, Varius and Tucca, the future publishers of the Aeneid.
The Aeneid is about the legend of Aeneas, who crowns the Roman among the distant descendants of the young Trojans, and the lineage of the Iulii (= Julii), to which Augustus belonged through the adoption of Quintus, son of Aeneas and grandson of Venus and Jupiters. The mixture of this mythology with Latium's history of Cassiopeia makes this novel an international debacle, which from its inception to the present day is considered the most beautiful poem in the Latin language.
Bibliography:
Bucolica (Shepherd's Songs), also known as the Eclogae. Aelius Donatus was the author of a commentary on Bucolica. This work is sometimes called Dutch bucolic.
Georgics: A Teaching Poem About Agriculture.
Aeneid: an epic about the legend of Aeneas and thus about the origin of Rome.
Appendix Vergiliana (Vergilian appendix): a collection of youth verses by Virgil including Catalepton (trifles), Priapea (3 poems about the fertility god Priapus), Dirae (curses) and Copa (innkeeper).
Culex: novella about a mosquito that saves a sleeping shepherd from a snake by waking it up.
Ciris: novella about a princess who falls in love with an enemy of her father, she is hanged by her father from the stern of a sailing ship. The gods take pity on the girl and turn her into a seabird (seabirds fly low over water, just like Ciris).
Moretum (stew): about a farmer who eats a sober meal with his servants.
A source of Virgil's work is the Virgil Augusteus, with fragments of his work in a 4th century manuscript. Part of this manuscript is in the Biblioteca Apostolica Vaticana (MS 3256), and another part in the Staatsbibliothek zu Berlin (Lat. Fol. 416)
This text has been translated automatically from Dutch
Click here for the original text
Publius Vergilius Maro (ook wel geschreven als Virgilius; Mantua, 15 oktober 70 v.Chr. – Brindisi, 21 september 19 v.Chr.) was een Romeins dichter.
Zijn bekendste werk is de Aeneis, het grote heldendicht waarin de grootheid van Rome, van Romes oorsprong en verleden wordt bezongen. Dit werk moest even beroemd worden als de Ilias en de Odyssee van Homerus, het heeft dan ook een gelijkaardige inhoud, maar het is kritischer geschreven. Vergilius verschijnt ook in La Divina Commedia van Dante Alighieri, waar hij Dante begeleidt door het Vagevuur en de Hel.
Bronnen voor Vergilius’ leven:
De belangrijkste bron voor Vergilius’ leven is de Vita Vergilii (Het leven van Vergilius) van de vierde-eeuwse schrijver Aelius Donatus. Deze ging vooraf aan zijn commentaar op Vergilius’ werk, waarvan alleen het begin van het commentaar op de Bucolica is overgeleverd. Het commentaar van Donatus werd echter gebruikt door zijn leerling Servius voor een nieuw commentaar op het werk van Vergilius, dat eveneens enkele biografische gegevens bevat. Naast het werk van Donatus en Servius zijn er nog enkele minder belangrijke levensbeschrijvingen, en bevat Vergilius’ werk enkele biografische gegevens.
Jeugd en opleiding:
Vergilius werd geboren in Andes bij Mantua uit ouders van eenvoudige komaf. Zijn vader heette ook Vergilius Maro en zijn moeder Magia Polla. Lager onderwijs volgde hij in Cremona , vervolgens ging hij naar Milaan (Mediolanum in de Romeinse tijd) waar hij het onderwijs van de grammaticus volgde in de Griekse en Latijnse literatuur. Toen hij de toga virilis had gekregen vertrok hij op 15 oktober 55 v.Chr. (de sterfdag van Lucretius) naar Rome voor hoger onderwijs, dat in de Romeinse tijd vooral in het teken stond van de retorica. Maar voor retorica had Vergilius weinig aanleg, omdat hij zeer langzaam sprak. Hij heeft dan ook maar één keer een redevoering voor de rechtbank gehouden. Volgens Donatus hield hij zich tijdens zijn studie vooral bezig met medicijnen en wiskunde. Hij studeerde ook in Napels waar hij volgens het 5e gedicht van de Catalepton de school van de epicureïsche filosoof Siro bezocht.
Toen hij volwassen werd verloor hij zijn familie, o.a. zijn vader en zijn broers Silo en Flaccus (die hij volgens Donatus onder de naam Daphnis betreurd zou hebben in zijn 5e Ecloga). Het land dat Vergilius erfde werd geconfisceerd, toen Augustus na de Slag bij Philippi in 42-41 v.Chr. land rondom Cremona en Mantua onteigende voor zijn veteranen. Als enige kreeg Vergilius het echter weer terug op voorspraak van invloedrijke kennissen in Rome, Asinius Pollio, Alfenus Varus en Cornelius Gallus. De weerslag van deze gebeurtenis is te vinden in de 1e en 9e Ecloga.
Uiterlijk en karakter:
Volgens Donatus was Vergilius lang, had hij een donkere huid, een boers gezicht en een slechte gezondheid. In de liefde had hij een voorkeur voor jongens. Als zijn favorieten worden Cebes en Alexander genoemd. Naar deze Alexander zou hij volgens Donatus verwijzen met de naam Alexis in de 2e Ecloga. Voor het overige was Vergilius bescheiden en teruggetrokken, wat hem de bijnaam Parthenias (‘Maagd’) opleverde.
De succesvolle dichter
Toen hij in de twintig was debuteerde Vergilius als dichter. Zijn eerste gedicht zou een grafepigram zijn op Ballista, een gladiatorenbaas die berucht was als struikrover:
Monte sub hoc lapidum tegitur Ballista sepultus:
nocte die tutum carpe viator iter.
Onder deze berg stenen ligt Ballista begraven:
dag en nacht een veilige reis, reiziger.
Daarna schreef hij volgens Donatus op 26-jarige leeftijd de Catalepton en andere korte gedichten, die zijn overgeleverd in de zgn. Appendix Vergiliana. Tegenwoordig worden echter alleen Catalepton 5 en 8 algemeen als echt van Vergilius beschouwd.
In de jaren 42-39 schreef hij de Bucolica, die hem opname in de kring van de kunstbeschermer Maecenas opleverden en via deze het contact met Octavianus, de latere keizer Augustus. Hij was bevriend met de dichter Horatius, die hij op zijn beurt bij Maecenas introduceerde (Horatius, Satiren I, 6, 54).
De volgende tien jaren, 39-29 v.Chr. hield hij zich bezig met de Georgica. Deze schijnt hij in ieder geval ten dele in Napels geschreven te hebben, want aan het eind van dit werk schrijft hij: ‘In die tijd werd ik, Vergilius, gevoed door het heerlijke Napels, genietend van de kunst van het eenvoudige nietsdoen.’ (Georgica IV, 562-563). In het jaar 29 las hij gedurende vier dagen in Atella de Georgica voor aan Octavianus, toen die onderweg was naar Rome, waarbij Maecenas Vergilius ondersteunde wegens zijn zwakke stem.
Vanaf 29 v.Chr. tot aan zijn dood in 19 v.Chr. werkte Vergilius vervolgens aan de Aeneïs. Hij genoot inmiddels al een reputatie als een groot dichter, wat bijvoorbeeld blijkt uit het feit dat de grammaticus Caecilius Epirota hem al in 25 v.Chr. tot schoolauteur maakte (Suetonius, De Grammaticis 16). In het jaar 23 las hij al de boeken 2, 4 en 6 van de Aeneïs voor in het huis van de keizer. In het jaar 19 v.Chr. ging hij voor drie jaar naar Griekenland om het werk rustig af te ronden. Maar hij werd ziek en overleed op de terugreis in Brundisium. Hij had zijn vrienden Lucius Varius en Plotius Tucca opgedragen de Aeneïs te verbranden als hem iets mocht overkomen. Toen zij dat weigerden, wilde hij zelf op zijn sterfbed de Aeneïs nog verbranden. In zijn testament droeg hij zijn vrienden Lucius Varius en Plotius Tucca op geen werk dat hij zelf niet had uitgegeven uit te geven. Maar na zijn dood gaf Varius op verzoek van Augustus de Aeneïs toch uit
Graf en grafschrift:
Na zijn dood werd Vergilius begraven in Napels. In de wijk Mergellina bevindt zich een graftombe die van oudsher als het ‘Graf van Vergilius’ wordt aangeduid. In feite is het een anoniem graf uit de tijd van Augustus van een niet nader bekend persoon. Ter gelegenheid van Vergilius’ 2000ste geboortejaar werd in 1930 bij het graf een parkje aangelegd, het Parco Vergiliano, dat werd beplant met bomen en struiken op de manier waarop Vergilius dat in zijn Georgica voorschreef.
In Het leven van Vergilius van Aelius Donatus is een grafschift op Vergilius overgeleverd. Het is een elegisch distichon met de volgende tekst:
Mantua me genuit, Calabri rapuere, tenet nunc
Parthenope; cecini pascua, rura, duces.
Mantua heeft me gebaard, de Calabriërs hebben me weggerukt, nu houdt
Parthenope me vast; ik heb weiden, akkers, leiders bezongen.
In dit grafschrift, waarvan de woorden zoals gebruikelijk in de Oudheid in de mond van de overledene zijn gelegd, wordt verteld waar Vergilius is geboren (Mantua), gestorven (Brundisium in Calabrië) en begraven (Parthenope = Napels); bovendien worden zijn hoofdwerken aangeduid met de woorden pascua (Bucolica), rura (Georgica) en duces (Aeneïs). Dit grafschrift is ook stilistisch een hoogstandje met twee tricola, alliteratie (Mantua me), een chiasme (door de omkering van tenet Parthenope), enjambement, variatie in de drie geografische namen en asyndeton. Aelius Donatus schrijft dat ‘iemand’ het heeft gemaakt, maar omdat het zo knap is, is de verleiding vaak groot geweest te veronderstellen dat Vergilius zelf het heeft gemaakt.
Bekende werken:
Bucolica:
Gouverneur van Gallia Cisalpina was sedert november 43 V.C. Asinius Pollio, hij zette Vergilius aan de Bucolica (Eclogen, 42-39 V.C.) te schrijven. Het betreft een verzameling herderszangen naar het voorbeeld van Theocritus. In het vierde van deze gedichten kondigde Vergilius de geboorte van een heiland aan en de komst van een Gouden Tijdperk; christenen zagen hierin later de aankondiging van Christus’ geboorte.
In 29 V.C. verscheen de Georgica (37-29 V.C.), een leerdicht gewijd aan landbouw, boomkweken, vee- en bijenteelt. Het had een praktisch doel: het doen herleven van de landbouw, en was gebaseerd op uitgebreide studie van Griekse en Latijnse vakliteratuur van o.a. Aristoteles, Theophrastos, Cato en Varro. Hiermee vestigde hij definitief zijn roem.
Aeneïs:
In het jaar 31 V.C. had Octavianus door het winnen van de slag bij Actium een eind gemaakt aan de burgeroorlogen die een halve eeuw lang Rome hadden geteisterd. Octavianus, later keizer Augustus genaamd, werd Romes eerste keizer; Daarop keerde de rust terug in het Romeinse Rijk. Keizer Augustus streefde naar vrede en stabiliteit, en wilde de oude waarden en normen van het Romeinse volk terug nieuw leven inblazen. Augustus zelf immers, zette de dichter dus aan om de Aeneïs te schrijven. Het moest een nationaal epos worden voor het Romeinse volk. De Romeinse geschiedenis had hem van in zijn jeugd geïnteresseerd, nu voelde hij zich sterk genoeg om die in verzen te gieten. Vergilius zou niet de eerste Romeinse eposdichter zijn, wel de beste. Vergilius legde eerst de plot vast in proza. Later goot hij alles in hexameter. ‘s Morgens produceerde hij een groot aantal verzen waar hij gans de dag aan werkte en hen uiteindelijk tot een klein aantal afgewerkte verzen reduceerde. Jarenlang wachtte de Romeinse literaire wereld op de voltooiing. Augustus schreef Vergilius dat hij hem iets, al was het maar één zinnetje zou sturen om zich een idee te vormen over het geplande werk; uiteindelijk las Vergilius hem drie boeken voor.
Toen Vergilius 51 jaar oud was, en de twaalf boeken die de Aeneïs zou tellen zo goed als klaar waren, vertrok hij op studiereis naar Griekenland. Drie jaar gaf hij zich, om de plaatsen te bezoeken die hij in zijn werk beschreven had: zijn epos mocht geen fouten bevatten. Te Athene ontmoette hij Augustus, die terugkeerde naar Italië. Waarschijnlijk zag Augustus dat Vergilius zijn krachten had overschat. Hij overtuigde de dichter om samen met hem terug naar Italië terug te gaan. Augustus had het goed gezien tijdens een bezoek aan Megara liep de verzwakte Vergilius een zonneslag op die hem fataal zou worden. Hij was doodziek toen hij in de haven van Brindisi aankwam. Hij stierf erop 21 september 19 V.C.
In zijn testament had Vergilius gevraagd om de Aeneïs te vernietigen, mocht hij sterven voor de voltooiing van het werk. De keizer liet het niet toe. Augustus hield veel van het epos. Hij vond dat de Romeinen recht hadden op dit meesterwerk, ook al was het niet helemaal af. Vergilius gaf één vierde van zijn bezit aan Augustus, één twaalfde aan Maecenas. De helft ging naar zijn halfbroer, de resterende twaalfden naar zijn beste vrienden, Varius en Tucca, de toekomstige uitgevers van de Aeneïs.
De Aeneïs gaat over de legende van Aeneas, die de Romein kroont tot de verre afstammelingen van de jonge Trojanen, en het geslacht van de Iulii (= Julii), waartoe Augustus behoorde door de adoptie van Quintus, de zoon van Aeneas en kleinzoon van Venus en Jupiters. De vermenging van deze mythologie met Latiums historiek van Cassiopeia maakt deze roman tot een internationaal debacle, dat vanaf zijn ontstaan tot het heden toe geldt als het mooiste gedicht in de Latijnse taal.
Bibliografie:
Bucolica (Herdersgezangen), ook wel eens de Eclogae genoemd. Aelius Donatus was de auteur van een commentaar op de Bucolica. Dit werk wordt soms vernederlandst bucoliek genoemd.
Georgica : een leerdicht over de landbouw.
Aeneïs : een epos over de legende van Aeneas en dus over het ontstaan van Rome.
Appendix Vergiliana (Vergiliaans aanhangsel) : een verzameling van jeugdverzen van Vergilius met onder andere Catalepton (kleinigheden), Priapea (3 gedichten over vruchtbaarheidsgod Priapus), Dirae (verwensingen) en Copa (herbergierster).
Culex : novelle over een mug die een slapende herder redt van een slang door hem wakker te steken.
Ciris : novelle over een prinses die verliefd wordt op een vijand van haar vader, ze wordt door haar vader aan de achtersteven van een varend schip gehangen. De goden krijgen medelijden met het meisje en veranderen haar in een zeevogel (zeevogels vliegen laag over water, net zoals Ciris).
Moretum (stamppot) : over een boer die met zijn bedienden een sobere maaltijd eet.
Een bron van het werk van Vergilius is de Vergilius Augusteus, met fragmenten van zijn werk in een manuscript uit de 4e eeuw. Een deel van dit manuscript bevindt zich in de Biblioteca Apostolica Vaticana (MS 3256), en een ander deel in de Staatsbibliothek zu Berlin (Lat. fol. 416)
