FROMMELTJE EN VIOLA (Hislaire)
Een lekker pakje friet
Hislaire start met dit verhaal in het weekblad Robbedoes in 1978. Verschijnen in een tijdschrift was toen nog heel belangrijk. Een album was in die tijden 'een zorg voor later'. Samen met zijn vrienden Yann en Conrad (De Onnoembaren) wil Hislaire het blad Robbedoes moderniseren. Maar niet iedereen houdt van Viola die naakt uit de zee komt...
Wat is Frommeltje toch verlegen, naïef en ook wel wat stevig gebouwd. Hoe verover je dan het mooiste meisje van de klas? Wel, door haar een pak friet te geven uiteraard! Even zijn we ook terug jong, woorden waren toen overbodig. De vriendinnen van Viola vinden hem maar een dikke Zorro met rood haar. Maar Frommeltje wordt tenminste niet bemind omwille van zijn lichaam. Maar wat met jaloezie? Is het dan toch een onmogelijke liefde? Mogen ze elkaar niet graag zien? Als zestienjarige dachten we allemaal de eeuwige liefde gevonden te hebben... En als je dan elkaar zelfs niet mag zien. Plots staan er hekken voor hun bank. Daar konden ze uren zitten, in alle stilte, genieten van elkaar. Er komt daar een flat van vijftien verdiepingen. Viola zal het dan maar uitmaken, dan moet Frommeltje niet naar een tuchthuis. Ze vertrekt op reis naar D'Allos. Vijftien pistes wachten op haar om te skiën. We merken de toren op van de 'Mont Blanc' op de achtergrond. Frommeltje ziet Viola vertrekken...
Bernard Hislaire (De Mazdabende) had het plan nog één verhaal te maken. Frommeltje zou herstellen na zijn ongeluk, maar wel met geheugenverlies. Maar Hislaire werd Yslaire (Samber) en deel vijf 'Mordre au Travers' zullen we zelf moeten invullen.