Puk en Poppedijn zijn twee 18de eeuwse kinderen die spannende avonturen beleven met vriendelijke heksen, elfen, gemene kabouters en andere sprookjesfiguren. Een stripreeks getekend door Piet Wijn en ingekleurd door Wim Lensen.
Na 18 gepubliceerde verhalen stopte het blad De Spiegel in 1972. Piet Wijn had de kans om zijn geliefde personages te laten herleven in Prinses, een vrouwenweekblad van dezelfde uitgever (Zomer & Keuning).
Nog eens negen verhalen verschenen tussen 1972 en 1974.
Een groot deel van de uitstraling van 'Puk en Poppedijn' moet worden toegewezen aan de prachtige inkleuring van Wim Lensen. De meeste originele tekeningen gingen echter op 10 januari 1971 verloren bij een kasteelbrand te Nederhorst den Berg, waar de Toonder Studio's destijds ondergebracht waren. Lensen had de pagina's net uit de kluis gehaald om het één en ander te herordenen toen het noodlot toesloeg. De arme man is deze ervaring mentaal nooit volledig te boven gekomen.
De verhalen zijn nooit in een reguliere albumreeks verschenen. Pas in 1995 verscheen bij uitgeverij Panda een luxe, gebonden uitgave in drie delen met elk 9 verhalen.
In de periode 2010 - 2013 zijn bij uitgeverij Boumaar vijf delen verschenen, nu echter op het authentieke grote tijdschrift-formaat. Voor de laatste twee delen is geen toestemming verleend ze uit te geven zodat het slechts tot een proefdruk van ca 15 delen is gekomen.