Na twee avonturen in het Midden-Oosten met 'Roderik' repte William Vance zich naar zijn geliefde Spanje met 'Ramiro' om verder avonturen te vertellen uit dezelfde periode. En aangezien Vance ook de albums van deze serie volstouwt met allerhande wetenswaardigheden, kunnen we ook hier niet om een situatieschets heen. “Ik wou mijn zin voor geschiedenis en voor middeleeuwse architectuur delen. Ik dacht ook dat die didactische pagina’s het verhaal boeiender zouden maken.”, heeft hij er ooit over gezegd.
Welaan dan:
De serie brengt ons naar het Spanje van eind twaalfde eeuw. De periode waarin een groot deel van het Iberisch schiereiland in handen was van de Berbers die het islamitische geloof aanhingen. Zij hadden hun hoofdstad gevestigd in Córdoba (waar de Mezquita (moskee in ’t Spaans) nog een getuige van is, en van een latere datum ook het Alhambra in Granada). De koninkrijken in het Noorden (León, Navarra, Aragón en Castilië) waren christelijk. Het waren ook deze koninkrijkjes die aan de basis stonden van de herovering van Spanje, een periode die wordt aangeduid als de 'reconquista'. Maar niet alles was peis en vree tussen de christenen. Zo vochten de koninkrijken León en Castilië een onderlinge strijd om de macht uit. En dat ze mekaar het licht niet in de ogen gunden bleek uit het feit dat na de nederlaag van koning Alfonso VIII van Castilië bij Alarcos tegen de Moren, zijn neef koning Alfonso IX van León een verbond sloot met de Moren. Hoewel getracht werd om de verhoudingen tussen de twee rivaliserende koninkrijken te verbeteren kwam hier niet veel van terecht. Tenslotte werd León in 1230 onder het gezag van Castilië gebracht.
De verhalen over Ramiro spelen zich dus rond 1195 af met de bovenvermelde nederlaag bij Alarcos van Alfons VIII als uitvalsbasis.
Daar de verhalen in Het Rijk der Vrouw a rato van één pagina per week verschenen en hij een vrij strak publicatiepatroon moest volgen, had Vance bij de albumpublicatie, op de eerste twee verhalen na, alle verhalen in twee gedeeld en vele platen opnieuw getekend en aangevuld. Vandaar dat de albumtitels ook anders noemen dan de originele verhaaltitels in Het Rijk der Vrouw.
Daarnaast is de volgorde van de albums, in het Nederlands alleszins, een beetje een rommeltje!
Het album ‘De valstrik’ verscheen in 1979 als tweede album in de serie. Dit kwam omdat Vance de cover voor dit vijfde verhaal in hetzelfde jaar tekende met de cover voor het eerste verhaal. Als hij dan in 1981 de cover maakte voor dit tweede verhaal werd in Frankrijk dit verhaal op de achterkaft netjes tussen het eerste en derde album ingeschoven. In onze contreien echter had de uitgever de albums op de achterkaft genummerd en werd dit album dan gewoon het vijfde album. Hierdoor werd dan ook nog eens het vervolg van album nr 4 verplaatst naar album nr 6! Waarom de covers niet in logische volgorde werden getekend is niet geweten, maar als Nederlandstalige lezer maak je een heen-en-weer sprongetje in de avonturen van Ramiro.
Al in het eerste album kwam de waarheid over de afkomst van Ramiro gaandeweg aan het licht. Een waarheid die hij zelf niet wist, maar die op het einde van het verhaal aan hem uit de doeken wordt gedaan. Ramiro Quintana is een buitenechtelijk kind (“de bastaard”) van koning Alfonso VIII die een geheime verhouding had met een boerin uit Burgos. Daardoor geniet hij toch een zekere mate van bescherming en is hij bovendien een interessante prooi voor de vijanden van Castilië.
Doorheen de verhalen valt het ook op dat Ramiro geen onfeilbare held is. Een beetje een antiheld, dus.
Het scenario voor de eerste verhalen van deze reeks werden aangeleverd door Jacques Stoquart. Een niet zo bekende tekstschrijver in de stripwereld. Maar zoals Jacques zelf aangaf is het idee voor deze reeks en het hoofdpersonage niet van hem maar van William zelf. Tot op het idee van de bastaardzoon toe. Hem werd gevraagd er een verhaallijn in de juiste context rond te verzinnen.
Als Vance in ’79 (uit financieel oogpunt) de wijk nam naar Spanje stopte de samenwerking en schreef Vance de scenario’s zelf.
Met het album ‘De gijzelaars’ in 1985 stopte de reeks vrij abrupt. Het is duidelijk dat het verhaal nog niet volledig verteld was. Maar een vervolg is nooit verschenen in het Nederlands, wat nochtans de bedoeling was zoals blijkt uit het laatste kadertje waar er naar het volgende deel, ‘De onbekende Westgoth’, verwezen wordt. Maar zover is het dus nooit gekomen. In de Franse taal verscheen in 1989 wel een vervolg onder de titel ‘Qui es-tu, Wisigoth?....’ (trouwens geschreven door A.P. Duchâteau!). Waarom dit laatste deel nooit in het Nederlands is uitgegeven, is, opnieuw, niet geweten.
En in Het Rijk der Vrouw is er zelfs nog een laatste verhaal verschenen onder de titel ‘De wolvin van Arnac’. Maar dit is noch in het Frans noch in het Nederlands in albumvorm uitgebracht.
En helaas ook niet in de ‘Alles van Vance’-bundelingen (maar dus wel in de Franstalige ‘Tout Vance’ bundelingen). Deze reeks stopte ook weer abrupt na album 11. Ten minste in het Nederlands. Tegenvallende verkoopcijfers zouden hier aan de basis liggen.
Jammer!