Peter Frampton is een Engels muzikant, vooral bekend door zijn solowerk in de helft van de jaren 1970 als "arena-rocker".
Hij begon al gitaar te spelen tijdens zijn schooltijd, in drie verschillende bands. De laatste band, The Preachers, gemanaged door Bill Wyman van The Rolling Stones, trad op tv op en maakte een plaat: Hole in My Soul (Columbia DB7680). Op 16-jarige leeftijd trad hij toe tot The Herd en werd een tieneridool in Groot-Brittannië. Vervolgens werkte hij samen met Steve Marriott (van de Small Faces) in de groep Humble Pie en verder op albums van Harry Nilsson, Jerry Lee Lewis, en George Harrison. Hij verhuisde in 1972 naar de Verenigde Staten en ging solo met het album Wind of Change.
Peter Frampton is bekend wegens het gebruik van de zogenaamde jappiotube in het 14 minuten durende Do You Feel Like We Do en het kortere Show Me the Way. Dit waren allebei nummers op het album Frampton Comes Alive! (1976), waarvan hij 6 miljoen exemplaren verkocht en waarmee hij definitief doorbrak. De opvolger, I'm In You uit 1977, verkocht slechts 1 miljoen exemplaren, nog net platina maar het gaf wel aan dat zijn populariteit tanende was. Datzelfde jaar speelde Frampton in de film "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band". Daarna raakte hij betrokken bij een ernstig auto-ongeval op de Bahama's. Hij herstelde en bleef nog platen maken, maar kwam niet meer bovenaan in de hitlijsten.
Omdat Frampton in de schulden raakte werd hij in 1987 gitarist/zanger in David Bowies begeleidingsband tijdens diens Glass Spider Tour. Bowie en Frampton zijn al bevriend sinds de jaren 1960, voordat één van beiden echt beroemd was.
Eind jaren 1990 speelde Frampton bij Ringo's All Starr Band. Zijn meest recente album is Thank You Mr. Churchill dat dateert van april 2010.
Ter gelegenheid van 35 jaar Frampton Comes Alive ondernam hij in 2011 een tournee waarbij het album integraal werd gespeeld. In hetzelfde jaar kreeg hij een ster in de "Music City Walk of Fame" in Nashville. In 2014 werd hij opgenomen in de "Musicians Hall of Fame".