Umberto Carlo Franzosi (1891-1973 ) - Vaso di fiori

Umberto Carlo Franzosi (Suzzara 1891 - Μιλάνο 1973). Βάζο λουλουδιών.
FRANZOSI UMBERTO CARLO

Γεννήθηκε στη Suzzara στις 3 Ιανουαρίου 1892, πέθανε στο Μιλάνο στις 12 Δεκεμβρίου 1973.

Μετά τις σπουδές στην Ακαδημία της Παρμά, μαθητής του Cecrope Barilli, και στην Ακαδημία της Μόντενα, με Postiglione και Casanova, παρακολουθεί τη σχολή γυμνού στην Ακαδημία της Μπρέρα στο Μιλάνο.

Το 1909 λαμβάνει υποτροφία Franchetti ύψους 900 λιρών, και το 1912 λαμβάνει άλλη ύψους 700 λιρών.

Το 1910, εμφανίζεται με το έργο του «Μόνο γιος μου» σε μια έκθεση στην γκαλερί Pesaro του Μιλάνου, πόλη στην οποία μετακομίζει από το 1912.

Το 1913, η Fondazione Franchetti di Mantova, με αφορμή μια έκθεση, αγόρασε το έργο La sartina.

Τον επόμενο χρόνο, στην Έκθεση του Μόντενα, εμφανίζεται με το έργο Το μιγάς.

Το 1916, στην Έκθεση του Μόντενα, παρουσιάζονται τα έργα Εσωτερικό του Καθεδρικού Ναού του Μόντενα και Εσωτερικό του Καθεδρικού Ναού της Πάρμα.

Το 1917, παρουσιάζεται με το έργο Sole στην Ετήσια Άνοιξη Έκθεση της Soc. per le Belle Arti di Milano.

Το 1918, εμφανίζεται με διάφορα Peasaggi στη Διεθνή Έκθεση της Massa.

Το 1919, με το έργο Ballatore di scimmie, εκθέτει σε μια ομαδική έκθεση στο Τορίνο.

Όλα τα Μουσεία της Φλωρεντίας το 1920 παρουσιάζουν με το έργο Le navi και το 1921, στη Permanente του Μιλάνου, με το έργο Il Lambro, ενώ στη Τορίνο σε μια συλλογική έκθεση εκθέτουν Ultimi raggi.

Στην Έκθεση της Καλλιτεχνικής Οικογένειας του Μιλάνου του 1922 παρουσιάζεται η Marina di Massa.

Τον Οκτώβριο-Δεκέμβριο του 1925, συμμετέχει στην Εθνική Έκθεση Τέχνης στην Permanente του Μιλάνου με το έργο: Lambro, και τα δύο σκίτσα με κάρβουνο Testa di uomo και Bambino ammalato.

Τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1927, εμφανίζεται στην Εαρινή Ετήσια Έκθεση της Soc. per le Belle Arti di Milano με τη ζωγραφιά: Πορτρέτο μιας ηλικιωμένης.

Το 1927 συμμετέχει στην Εθνική Έκθεση Τέχνης στην Περμανέντε του Μιλάνου με το έργο: Βασιλική Σκιά.

Τον Μάιο-Ιούλιο του 1928, στην Ετήσια Άνοιξη Έκθεση της Soc. per le Belle Arti του Μιλάνου, εκθέτει δύο έργα: Λουλούδια (παστέλ), Κεφάλι (απλή κάρβουνο).

Τον Μάιο-Ιούνιο του 1929, εμφανίζεται με το έργο «Conca» στην οδό Corso Venezia, στην έκθεση «Il Naviglio» στο Μιλάνο, στο Palazzo della Permanente στο Μιλάνο. Τον ίδιο χρόνο, στην 2η Έκθεση Τέχνης του Περιφερειακού Συνδικάτου Φασιστικών Καλλιτεχνικών Συλλόγων της Λομβαρδίας, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνο, παρουσιάζεται με ένα σχέδιο με μολύβι.

Το 1930, από τον Μάρτιο έως τον Μάιο, στην Esposizione Sociale della Soc. per le Belle Arti di Milano εκτίθενται τα έργα: Τοπίο, Κεφάλι (χρωματικό σχέδιο), Λουλούδια (παστέλ), Πορτρέτο του γιου μου (παστέλ).

Τον Απρίλιο-Μάιο του 1931, εμφανίζεται στην Έκθεση Κοινωνικής της Soc. per le Belle Arti του Μιλάνου με τα δύο έργα Marina και Fiori (παστέλ).

Από τις 14 Φεβρουαρίου έως τις 15 Μαρτίου 1932, συμμετέχει στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, στην 3η Έκθεση Τέχνης του Συνδικάτου Περιφερειακού Φασιστικού Συνδέσμου Καλών Τεχνών της Λομβαρδίας με το έργο Fiume e mare. Τον Απρίλιο-Μάιο του 1932, συμμετέχει στην Έκθεση Κοινωνικής Τέχνης της Società per le Belle Arti di Milano με πέντε πίνακες: Vigo di Fassa, Marina, Φθινόπωρο-Δημόσια Κήποι στο Μιλάνο, Ανθρώπινο θραύσμα (παστέλ) και Πορτρέτο του μαθηματικού Prof. Boari (παστέλ).

Το 1933, από τις 11 Μαρτίου έως τις 11 Απριλίου, στην IV Έκθεση Τέχνης του Περιφερειακού Φασιστικού Συνδικάτου Καλών Τεχνών της Λομβαρδίας στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, παρουσιάζεται με το έργο «Κοιμισμένη». Στη συνέχεια, από τις 29 Απριλίου έως τις 4 Ιουνίου, παρουσιάζει στην Εαρινή Κοινωνική Έκθεση της Soc. per le Belle Arti του Μιλάνου, τα έργα: «Πορτρέτο του Sansepolcrista Fuseri», «Κήποι του Μιλάνου», «Πορτρέτο της γυναίκας μου» (παστέλ), «Μαρίνα της Μάσσα». Είναι επίσης παρών στην Αυτόνομη Φθινοπωρινή Κοινωνική Έκθεση στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, όπου εκθέτει τα δύο έργα: «Λουλούδια στους ένδοξους πεσόντες» και «Μουλάτα».

Όλες οι κοινωνικές εκθέσεις για την Επέτειο των πενήντα ετών της Permanente του Μιλάνου τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1934 παρουσιάζουν δύο πίνακες: Πορτρέτο του Κόμη Δουρίνι και Η χωλός κατσίκα - Finalmarina. Από την 1η έως τις 31 Μαΐου, είναι μεταξύ των εκθετών στην Πέμπτη Έκθεση Τέχνης του Διυπουργικού Συνδικαλιστικού Φασιστικού Συνδέσμου Καλών Τεχνών της Λομβαρδίας στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, όπου παρουσιάζουν τους πίνακες: Θάλασσα και φοίνικες και Χρυσά σύννεφα.

Τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1935, εμφανίζεται στην Esposizione Sociale di Primavera της Soc. per le Belle Arti di Μιλάνο με τρία έργα: Buoi neri siciliani (σχέδιο), Alto Adige, Paesaggio Alpino. Από την 1η έως τις 31 Μαΐου της ίδιας χρονιάς, συμμετέχει στη VI Mostra d’Arte del Sindacato Interprovinciale Fascista Belle Arti di Μιλάνο, στο Palazzo della Permanente, με δύο έργα: Il Ponte di Finalpia και Nudo (στο στούντιο). Τον Δεκέμβριο, πάντα στο Palazzo della Permanente di Μιλάνο, στην Esposizione Sociale εμφανίζεται με τρεις πίνακες: Donna abbronzata al sole, Dalie (pastello) και Ritratto del poeta Armand Godoy (pastello).

Από τις 15 Φεβρουαρίου έως τις 15 Μαρτίου 1936, στη VII Mostra d’Arte del Sindacato Interprovinciale Fascista Belle Arti του Μιλάνου, στο Palazzo della Permanente, εκτίθενται δύο πίνακες: Cabine e mare, L’Adamello. Πάντα στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, από τις 21 Μαρτίου έως τις 13 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, στην XVII Esposizione Sociale - Associazione degli Acquerellisti Lombardi παρουσιάζονται τα δύο έργα: Fiume e mare και Lago visto da Pian del Sole. Ακόμα τον Απρίλιο-Μάιο, στη Mostra Sociale Primaverile της Società per le Belle Arti di Milano, εκτίθενται δύο έργα: Balera και Case dell’Alto Adige. Τον Νοέμβριο, στην Esposizione delle Opere donate dai Soci alla Società per le Belle Arti, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, παρουσιάζεται με τα έργα: Marina di Massa και Gabine al mare. Πάντα στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, τον Δεκέμβριο, στη Mostra Sociale Autunnale, εμφανίζεται με το έργο Marina.

Από τις 20 Μαρτίου έως τις 11 Απριλίου 1937, στη 18η Έκθεση Κοινωνικής Τέχνης - Ένωση Υδατογραφιών Λομβαρδίας, στο Palazzo della Permanente, συμμετέχει με τα έργα: Cabine e mare, Giardini e Milano scomparsa. Από τις 14 Απριλίου έως τις 16 Μαΐου, στη Spring Social Exhibition της Soc. per le Belle Arti di Milano, παρουσιάζεται με τους πίνακες: Ritratto della Contessa Jacobacci Cazzaniga και Marina Ligure. Από τις 9 έως τις 31 Οκτωβρίου, συμμετέχει στην 1η Περιφερειακή Έκθεση του Μιλάνου, στο Palazzo della Permanente, με το έργο: Paesaggio. Από τις 27 Νοεμβρίου έως τις 6 Ιανουαρίου 1938, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, εμφανίζεται στην Autumn Social Exhibition με το παστέλ: Ritratto.

Από τις 24 Μαρτίου έως τις 26 Απριλίου 1938, παρίσταται στην Κοινωνική Εαρινή Έκθεση της Soc. για τις Καλές Τέχνες του Μιλάνου με το έργο Νεφελώδης Χιονόπτωση. Από τις 14 Μαΐου έως τις 14 Ιουνίου, συμμετέχει στην IX Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με το έργο: Η Καταρράκτης. Τον ίδιο χρόνο, από τις 29 Οκτωβρίου έως τις 13 Νοεμβρίου, συμμετέχει στην XIX Κοινωνική Έκθεση - Ένωση Υδατογραφιών Λομβαρδίας στο Palazzo della Permanente με τρία έργα: Γη της Φάσσας, Κήπος και Vigo di Fassa. Στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο, στην Αυτόνομη Φθινοπωρινή Κοινωνική Έκθεση, εκθέτει το έργο Piazza di Sondrio.

Από τις 29 Απριλίου έως τις 28 Μαΐου 1939, στη X Έκθεση Τέχνης του Διαπεριφερειακού Σύνδεσμου Φασιστικών Καλών Τεχνών του Μιλάνου, στο Παλάτσο ντελα Περμετάνετ, παρουσιάζεται με το έργο «Val di Fassa». Συμμετέχει, από τις 14 Μαΐου έως τις 30 Ιουνίου, στην Έκθεση Ζωγράφων, Γλύπτων και Χαράκτη Μαντόβας του 1800 και 1900 στο Παλάτσο Τε στη Μαντόβα, με τρία έργα: «Pera di Fossa», «Αρρωστός αγρότης» και «Ο Άνταμελο». Στο Παλάτσο ντελα Περμετάνετ του Μιλάνου, κατά την περίοδο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου, στην Αυτόνομη Φθινοπωρινή Έκθεση, εκθέτει δύο έργα: «Αρρωστός αγρότης» και «Θάλασσα στο Ραπάλο».

Τους μήνες Μάιο-Ιούνιο του 1940, παρουσιάζεται στην Mostra Sociale A. XVIII E.F. της Soc. per le Belle Arti di Milano και στη II Provinciale του Sindacato Fascista με δύο πίνακες: Paesaggio ligure, Cima XI και XII (Val di Fassa - Tramonto). Τον ίδιο χρόνο, εμφανίζεται στη XXII Biennale Internazionale d’Arte della Città di Venezia, με τον πίνακα: Giardino Papadopoli.

Από τις 28 Οκτωβρίου έως τις 30 Νοεμβρίου 1941, στην III Mostra Provinciale del Sindacato Fascista di Belle Arti di Milano στο Palazzo della Permanente, εκθέτουν τα τρία έργα: Il Porto d’Iseo, Calle, Suonatori (σχέδιο).

Το 1941 στο Natura, Περιοδικό μηνιαίο εικονογραφημένο, Soc. Edit. Milanese, έτος 14°, αρ. 11-12, δημοσιεύεται η υπηρεσία: Ο ζωγράφος τοπιογράφος Umberto FRANZOSI (5 αναπαραγωγές σε μαύρο και άσπρο).

Τον Ιούνιο-Σεπτέμβριο του 1942, παρευρέθηκε στην 23η Διεθνή Έκθεση Τέχνης - Μπιενάλε της Βενετίας, στο Περίπτερο του Βασιλικού Ναυτικού, με το έργο Guardiacosta in osservazione.

Τον Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1942, συμμετείχε στην IV Βραβείο Bergamo, Εθνική Έκθεση Ζωγραφικής, στο Bergamo, στο Palazzo della Ragione, με το έργο: Τοπίο της λίμνης Iseo. Τον Οκτώβριο και Νοέμβριο, στην XII Διεθνή Έκθεση του Συνασπισμού Φασιστικής Τέχνης του Μιλάνου, Διαγωνισμοί Τοπίου Lombardo και Πορτρέτου, στο Palazzo della Permanente, παρουσίασε το έργο Στον ποταμό Gorla.

Κατά την περίοδο Μαΐου-Ιουλίου 1943, στη IV Quadriennale di Arte Nazionale di Roma, εκτέθηκε το έργο Naviglio.

Μετά τον πολεμικό κύκλο, το 1948, εμφανίζεται στην XXIV Διεθνή Μπιενάλε Τέχνης της Πόλης της Βενετίας, με το έργο: Χειμερινό τοπίο - Χιονόπτωση.

Παρουσιάζεται, εκτός διαγωνισμού, το 1949 στο II Premio Suzzara με τα έργα Birocciaio και Gli spalatori. Πάντα το 1949, με αφορμή την Εθνική Έκθεση Ζωγραφικής και Γλυπτικής «Premio Mantova 1949» που πραγματοποιήθηκε στο Palazzo della Ragione του Μαντόβα, από τις 18 Δεκεμβρίου έως τις 15 Ιανουαρίου 1950, συμμετέχει με τρία έργα: Lepre, La Cuchi, Pernici και gazza. Τον Μάιο-Οκτώβριο του 1950, στην Ομαδική Έκθεση Καλλιτεχνών Μαντόβα στο Palazzo Te του Μαντόβα, εκθέτει δύο πίνακες: Piccolo pagliaccio και Paese invernale. Τον ίδιο χρόνο γίνεται δεκτός στη XXV Διεθνή Μπιενάλε της Βενετίας με τον πίνακα: Tramonto in Liguria. Τον Σεπτέμβριο, με τον πίνακα Aggiustatore delle reti, συμμετέχει στο III Premio Suzzara.

Επιστρέφει στο Premio Suzzara με δύο πίνακες: Pescatori a Bellano, Vecchio contadino και τον Σεπτέμβριο του 1951. Το 1951-52, στη VI Quadriennale di Roma, εμφανίζεται με τον πίνακα Entrata a Montmarte.

Τον Σεπτέμβριο του 1952, έγινε δεκτός στο V Premio Suzzara με τα έργα τέχνης: Arature siciliane και Spalatori di neve.

Το 1953, στην Εθνική Έκθεση Τέχνης - Μπιενάλε της Μπρέρα στο Παλάτσο ντελα Περμετάνετσα στο Μιλάνο, εκθέτει το έργο «Πλανητάριο του χειμώνα» - Μιλάνο. Την ίδια χρονιά, στη VI Βραβεία Σουζάρα, που πραγματοποιείται τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, εκθέτει το έργο «Εργάτης σε ανάπαυση».

Από τον Δεκέμβριο του 1954 έως τον Ιανουάριο του 1955 εκθέτει, στην Società per le Belle Arti στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, στην ετήσια έκθεση των μελών καλλιτεχνών, όπου παρουσιάζει τα έργα: Nevicata και Parigi.

Στα τέλη του 1955, τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο, παρευρίσκεται στη 19η Μπιενάλε του Μιλάνου με το έργο ζωγραφικής 'Regate a Bellano'.

Από τις 24 Ιουνίου έως τις 8 Ιουλίου στη Dalmine, και από τις 14 Ιουλίου έως τις 12 Αυγούστου στην Permanente του Μιλάνου, εμφανίζεται στο Premio Dalmine 1956 με το έργο Lungomare a Trieste. Συμμετέχει, την ίδια χρονιά, στο Premio Marzotto - 4η Εθνική Έκθεση Σύγχρονης Ζωγραφικής στην Permanente του Μιλάνου, με τρία έργα: Autunno, Paesaggio di Milano: i giardini, Parigi: Montmartre.

Στον 10ο Διαγωνισμό Suzzara που πραγματοποιείται από τις 15 έως τις 29 Σεπτεμβρίου 1957, παρουσιάζεται με το έργο Ι βαρκάκια του Μπουράνο.

Από τις 7 Δεκεμβρίου έως τις 13 Ιανουαρίου 1958, συμμετέχει στη LXI Mostra Annuale στην Permanente του Μιλάνου με δύο πίνακες: Composizione, Ristorante all’aperto.

Από τις 2 έως τις 31 Μαρτίου 1958, στη Permanente του Μιλάνου, στην Πρώτη Εθνική Έκθεση - Η Τέχνη και το Συμπόσιο, εμφανίζεται με δύο πίνακες: Πάσχαμες, Πρωινό σε εξωτερικό χώρο. Από τις 21 Απριλίου έως τις 19 Μαΐου, συμμετέχει στη Permanente του Μιλάνου στην Έκθεση Μιλάνου του Χθες και του Σήμερα μέσω της τέχνης, με τον πίνακα Δημόσιοι κήποι - Είσοδος στο ζωολογικό κήπο. Τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο εκθέτει στη 20ή Εθνική Μπιενάλε του Μιλάνου στο Palazzo della Permanente με τον πίνακα Θάλασσα στο Ραπάλο· σχετικά με το «Εικαστική Τέχνη», ο Servolini γράφει: «…Ο Umberto Franzosi, αξιόπιστος και οξύς ερευνητής των τόνων…».

Τον Φεβρουάριο του 1959, συμμετέχει στην Τετάρτη Έκθεση του διαγωνισμού «La Bella Italiana nella pittura contemporanea» με το έργο «Ritratto di nobildonna». Τον Ιούνιο, συμμετέχει στη 62η Ετήσια Έκθεση στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, με δύο έργα: «Il frigido alla foce» (ακουαρέλα), «Concerto» (σχέδιο). Τον Απρίλιο-Μάιο, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, στην Έκθεση Milano di Oggi e le Città Lombarde attraverso l’Arte, εμφανίζεται με το έργο: «Autunno ai Giardini pubblici». Από τον Νοέμβριο έως τον Ιανουάριο του 1960, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, εκθέτει στη XXI Εθνική Μπιενάλε του Μιλάνου με το έργο «Borgo Val Taro».

Τον Δεκέμβριο του 1960, συμμετείχε στην 63η Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, όπου παρουσίασε δύο πίνακες: Primavera και Luce alpestre.

Το 1961, στη Διεθνή Έκθεση Εικαστικών Τεχνών Μαντόβα από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, που πραγματοποιήθηκε στο Casa del Mantegna από τις 25 Σεπτεμβρίου έως τις 31 Οκτωβρίου, εκθέτει τρεις πίνακες: Golfo di Rapallo, Place Pigalle, Fagiani. Από τις 19 Ιουλίου έως τις 6 Αυγούστου, στη Βράβευση Ζωγραφικής Φίλων του Francesco Torri, στη Permanente του Μιλάνου, παρουσιάζει τον πίνακα Τοπίο - Λιμάνι του Rapallo. Από τον Νοέμβριο του 1961 έως τον Ιανουάριο του 1962, εκθέτει στη 22η Εθνική Μπιενάλε Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου τον πίνακα Φθινόπωρο στη Βενετία με ομίχλη. Συμμετέχει, την ίδια περίοδο, στο Εθνικό Βραβείο Τοπίου «Autostrada del Sole», που πραγματοποιείται στη Ρώμη, υπό την επιμέλεια της Quadriennale.

Τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1962, στην 64η Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, παρουσιάζεται με τα έργα: Mare di Rapallo και Autostrada del Sole.

Το 1963, τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο, στη 23η Εθνική Μπιενάλε Τέχνης στο Παλάτσο ντελα Περμετάνε στη Μιλάνο, εκθέτουν τα δύο έργα: Mare di Bordighera και Ritratto di Signorina.

Από τον Μάιο έως τον Ιούνιο του 1964, συμμετέχει στην Έκθεση Κοινωνικής Ζωγραφικής - Γλυπτικής - Σχεδίου στην Società per le Belle Arti Palazzo della Permanente di Milano, με το έργο: S. Ampelio di Bordighera.

Από τις 30 Ιανουαρίου έως τις 28 Φεβρουαρίου 1965, στη 66η Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, εκτίθεται το έργο Costa Azzurra και Fiori. Συμμετέχει στη 24η Εθνική Μπιενάλε Τέχνης της Πόλης του Μιλάνου, από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, στην Permanente του Μιλάνου με το έργο Osteria di campagna.

Τον Φεβρουάριο του 1966, στη Διεθνή Έκθεση Ζωγραφικής - Γλυπτικής - Σχεδίου στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, παρουσιάστηκε με δύο έργα: Νεφελώδης Χιονόπτωση και Παρίσι - Μονμάρτη.

Στις Απριλίου του 1967, συμμετείχε στη LXVIII Mostra Annuale d’Arte στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με το έργο Montecatini Alta. Επιπλέον, στη XXV Biennale Nazionale d’Arte Città di Milano, εκθέτει το έργο: Riposo.

Τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1968, συμμετείχε στη LXVIII Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με τρία έργα: Viottolo di Bellano, Parigi - Montmartre, Il Naviglio (λευκό-μαύρο). Την ίδια χρονιά, συμμετείχε στον Διεθνή Διαγωνισμό La Donna d’Oggi nella Pittura στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με το έργο Ρετρό.

Συμμετείχε το 1970, στην 70η Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με το έργο Οι παπαγάλοι.

Τον Ιούνιο-Ιούλιο του 1972, στη 72η Ετήσια Έκθεση Τέχνης της Περιφέρειας Λομβαρδίας στη Permanente di Milano, εμφανίζεται με το έργο Mare di S. Ampelio - Bordighera.

Ο καλλιτέχνης πεθαίνει στη Μιλάνο στις 12 Δεκεμβρίου 1973.

Η Γκαλερί Μοντέρνας Τέχνης του Μιλάνου διαθέτει το δικό της πίνακα, Giardini pubblici a Milano.