Oud-Romeins Terracotta Theatrisch masker dat de jonge held of uitstekende jonge man voorstelt. TL getest. 1e-3e eeuw na

Theatraal masker dat de jonge held of de uitmuntende jongeman voorstelt.

Thermoluminescentietest

Oud-Romeins, eerste tot derde eeuw na Christus.

Terracotta.

19 cm hoog en 19 cm lang.

CONDITIE: Goede staat, heeft alleen twee gerestaureerde verticale breuklijnen.

Herkomst: Privécollectie, Parijs, Frankrijk. Aangekocht vóór 1970.

OMSCHRIJVING:

Klein Romeins theatermasker van terracotta, met het gezicht van een jongeman met ideale gelaatstrekken en een vriendelijke uitdrukking. Het kan worden gekoppeld aan het personage van de jonge held, of excellente jongeman, een terugkerende figuur in het Hellenistische en Romeins-Griekse theater. Bekend als Panchrestos in het Grieks, was hij een komisch personage wiens masker goed bekend zou zijn geweest bij het publiek, aangezien hij een typisch personage was in vele komedies. Het personage dat door dit masker werd gekenmerkt, was het ideaal van de jongeman uit de sociale elite, die over het algemeen atletisch, goedhartig, intelligent en gedurfd was. Dit personage had zo'n persoonlijkheid dat hij meer sympathie dan spot opriep van het publiek, terwijl hij probeerde de misstappen van de andere personages te corrigeren. Het gezicht is rond, met grote amandelvormige ogen met gepiercete irissen en opgetrokken oogleden. De wenkbrauwen vormen een elegante open boog en sluiten aan op een korte, goed gemodelleerde neus, die zeer naturalistisch oogt. De mond, met volle, zacht ogende lippen, is open en toont de tong van het personage, alsof hij spreekt of zingt. Hoewel de manier waarop de ogen zijn weergegeven symbolische en expressieve conventies volgt, weerspiegelt de modellering van het gezicht een duidelijk naturalistische intentie, wat zich vertaalt in een bijzonder realisme in het onderste deel van het gezicht, met name in de beweging van de spieren rond de mond. Ook opmerkelijk is de minutieuze afwerking van het haar, gerangschikt in fijne krullen die relatief netjes rond het gezicht zijn gerangschikt, waardoor de kleine oren zichtbaar blijven. Op het voorhoofd, die de wortels van de krullen verbergt, bevindt zich een korte, gestreepte band, die een soort haarversiering voorstelt. Het Louvre Museum bezit twee maskers die qua uiterlijk sterk op elkaar lijken, waarvan er één vanwege de plantenkroon wordt geïdentificeerd als Bacchus (afb. 1) en de andere een vrouwelijk personage voorstelt (afb. 2). Zowel hun grootte als ontwerp geven aan dat het siermaskers zijn en niet functioneel. De maskers die door acteurs werden gebruikt, moesten altijd een wijd open mond hebben en een binnenwerk dat leek op dat van de klankkasten van muziekinstrumenten, zodat de stem van de acteur goed te horen was en het publiek zijn woorden duidelijk kon verstaan. Dit type decoratieve terracotta theatermasker is niet ongebruikelijk in de decoratie van Romeinse villa's (afb. 3), en hoewel ze nauw verbonden waren met de tuin, kunnen ze ook in andere delen van het huis voorkomen en zelfs als onderdeel van de architectuur, zoals in het geval van een console met een tragisch masker dat bewaard is gebleven in Madrid (afb. 4).

Theater was een kunstvorm die nauw verbonden was met filosofie en politiek en cruciaal was voor de ontwikkeling van het Griekse en Romeinse denken. Hiermee werd de god Dionysus/Bacchus, god van de wijn, de transformatie en het eeuwige leven, vereerd. Dionysus, een Griekse god van oosterse oorsprong, belichaamde sensualiteit en de zintuigen, de verandering van de zintuigen en verheffing, bereikt door de catharsis van een theatervoorstelling of door de extase die dronkenschap veroorzaakt. Zowel in Griekenland als in Rome droegen theateracteurs maskers tijdens hun voorstellingen. Gemaakt van gepleisterd linnen of terracotta en beschilderd in felle kleuren, volgden ze conventionele ontwerpen die het personage dat werd uitgebeeld duidelijk herkenbaar maakten, dankzij een zeer specifieke iconografie die verschilde voor personages in tragedie en komedie. Het masker was niet alleen een functioneel object, maar werd het middel waarmee de acteur emoties kanaliseerde, de personages uitdrukte en de verhalen overbracht aan het publiek.

Maskers vertegenwoordigden universele uitingen van pijn, woede, vreugde of spot en vormden de sleutel tot het begrijpen van de complexiteit van de menselijke ervaring die in het theater tot uiting kwam (afb. 5). Naast maskers die in theatervoorstellingen werden gebruikt, zijn er talloze voorbeelden van maskers die werden gemaakt ter decoratie van meubels, objecten of architectuur, zowel Griekse als, vooral, Romeinse. Hun productie nam toe vanaf het einde van de 4e eeuw v.Chr., parallel aan de opkomst van het theater, en in de Romeinse tijd verschenen ze zelfs op persoonlijke versieringen. Bijzonder opmerkelijk zijn de marmeren reliëfs met theatrale maskers, die met Dionysische symboliek kunnen voorkomen in Romeinse tuindecoraties of zelfs in funeraire contexten. Ornamentale maskers werden voornamelijk buiten theaters geplaatst in monumentale vorm, maar ze zijn ook verschenen in andere contexten die tegenwoordig moeilijker te interpreteren zijn. Miniatuurmaskers zijn aangetroffen in grafgiften, zowel voor volwassenen als voor kinderen, mogelijk gebruikt als speelgoed in het laatste geval. Deze simpele associaties zijn echter vandaag de dag niet erg overtuigend. Onderzoekers hebben eerder gesuggereerd dat ze verband hielden met de positieve waarden die verbonden waren aan de Dionysische wereld in het algemeen en dus ook aan het theater: ideeën over een gelukkig, aangenaam, mooi en vreugdevol bestaan. Zo vonden theatrale maskers hun weg naar de tuinen van Romeinse huizen en villa's als decoratieve elementen ter ere van het leven, en werden ze in mozaïeken en muurschilderingen opgenomen als onderdeel van de representatie van de ideale tuin. Ook literaire en picturale tradities getuigen van het votief gebruik van maskers door acteurs als hét symbool bij uitstek van hun professionele activiteit.

BIBLIOGRAPHY

- BIEBER, M. De geschiedenis van het Griekse en Romeinse theater. Princeton University Press. 1961.
- FUCHS, M. Untersuchungen zur Ausstattung römischer Theater in Italië en de Westprovinzen des Imperium Romanum. P. von Zabern. 1987.
- ROSE, H. Die römischen Terrakottamasken in de Nordwestprovinzen. Reichert. 2006.
- SCHWARZMAIER, A. De maskers uit de necropolis van Lipari, Palilia 21. Ludwig Reichert Verlag. 2011.
- VV.AA. Het Oxford Handboek over Griekse en Romeinse Komedie. Oxford University Press. 2014.

PARALLELS

Fig. 1 Masker van Bacchus. Thracië, Romeinse Rijk, 1e–4e eeuw na Christus. Terracotta. Musée du Louvre, Parijs, inv. AO 1956.

Fig. 2 Masker van een vrouw. Romeins Rijk, 1e eeuw v.Chr. – 1e eeuw n.Chr. Terracotta. Musée du Louvre, Parijs, inv. Cp 4779.

Fig. 3 Ornamentale tragediemasker. Romeins Rijk, 1e-3e eeuw na Christus. Terracotta. Metropolitan Museum, New York, inv. 06.1103.

Fig. 4 Antefix met tragediemasker. Romeins Rijk, eerste helft van de 1e eeuw na Christus. Terracotta. Nationaal Archeologisch Museum, Madrid, inv. 16610 BIS.

Fig. 5 Pinax met theaterschilderijen uit de Nieuwe Komedie. Marmer. Pompeii, Romeinse Rijk, 1e eeuw na Christus. Museo Archeologico Nazionale, Napels. Inv. 6619.







Notities:

Het stuk bevat een authenticiteitscertificaat.
- Het stuk bevat de Spaanse exportvergunning (paspoort voor de Europese Unie). Als het stuk bestemd is voor buiten de Europese Unie, moet een vervangende exportvergunning worden aangevraagd, wat maximaal 1-2 weken kan duren.
De verkoper garandeert dat hij dit stuk heeft verkregen in overeenstemming met alle nationale en internationale wetgevingen met betrekking tot het eigendom van cultureel erfgoed. Provenantverklaring gezien door Catawiki.