Oud-Romeins, Keizerrijk Leemstuc met droog poeder pigment Fragment van een muurschildering met eenden - 317 mm

Fragment van een muurschildering met eenden
MATERIAAL: Limepleister met droogpoederpigment
Cultuur: roman
Eerste eeuw na Christus
DIMENSIES: 135 mm x 317 mm x 32 mm
Goede staat, professioneel gerestaureerd
PROVENANCE: uit Franse privécollectie, Chevallier-Verel Collectie, Parijs, verworven aan het begin van de 20e eeuw.
PARALLEL: Fontein Friezen Ducks fresco Huis van de Beer Pompeii, Hauser in Pompeji Volume 2: Casa dell'Orso (1988) & Maiuri A., 1955. Een nieuwe Nilotische schilderkunst in Pompeii. Rome: Acc. Nazionale dei Lincei, Tav. II, 2.

Wordt geleverd met echtheidscertificaat en exportvergunning.

Als u buiten de Europese Unie biedt en het artikel wint, moeten wij een exportvergunning aanvragen voor uw land en zal de verzending 3 tot 5 weken duren.

Eenden en andere watervogels waren een veelvoorkomend en gevierd motief in Romeinse decoratieve kunst, dat vaak verscheen in levendige muurschilderingen en mozaïeken die werden teruggevonden op locaties zoals Pompeii en Herculaneum. Deze afbeeldingen vormden vaak onderdeel van grotere landschapsscènes, vooral de populaire 'Nilotische scènes' die het exotische wild van de Egyptische Nijl opriepen. In deze uitgebreide composities waren eenden te zien die zwommen tussen waterlelies, riet en andere flora, vaak samen met kikkers, vissen en zelfs krokodillen of pygmeeën in een levendig, naturalistisch tableau. Deze decoratieve keuze diende om de kijker mee te nemen naar een ver, weelderig landschap, en creëerde een illusie van ruimte en natuurlijke schoonheid die de vaak donkere en raamloze interieurs van Romeinse huizen compenseerde.

De verschijning van eenden in Romeinse muurschilderingen was niet louter esthetisch; het droeg ook culturele en symbolische betekenis. Watervogels werden beschouwd als 'karaktervolle' wezens in de Grieks-Romeinse wereld, soms geassocieerd met thema's van wijsheid of vindingrijkheid, en waren ook een bekende voedselbron. In stillevens, bekend als xenia (gastgeschenken), werden vogels zoals eenden en ganzen nauwkeurig afgebeeld naast fruit en andere voorzieningen om de rijkdom van de gastheer en zijn vrijgevige gastvrijheid aan bezoekers te illustreren. Bovendien werden eenden soms opgenomen in mythologische onderwerpen, zoals in de alomtegenwoordige artistieke weergaven van Leda en de Zwaan, een verhaal waarin de god Zeus de gedaante van een zwaan aanneemt, een nauw verwant van de eend, wat de plaats van de soort in de hoge cultuur onderstreept.

De stijl van deze decoraties varieerde volgens de 'Pompeïsche stijlen' van schilderkunst. In de latere, meer ornamentale stijlen konden eenden en andere vogels verschijnen als kleinere, zeer gedetailleerde elementen die genesteld waren binnen ingewikkelde decoratieve randen of als ingelijste vignetten op de uitgestrekte, monochrome muurpanelen. Een goed bewaard gebleven voorbeeld, zoals de fresco-eend uit de Villa di Arianna in Stabiae, toont het talent van de Romeinse schilder voor naturalisme, waarbij de vorm en kleur van het dier met opmerkelijke details worden vastgelegd. Of het nu deel uitmaakt van een groots Nilotisch landschap of een klein, geïsoleerd vogel op een dun architecturaal kader, het terugkerende motief van de eend verrijkte Romeinse huishoudelijke interieurs en verweefde elementen van de natuurlijke wereld, sociale status en culturele waardering voor het exotische.