Geschreven door Jenna | 6 november 2020
Jacqueline Bouvier droeg een prachtige witte jurk toen ze in 1953 met toenmalig senator John F. Kennedy trouwde. Deze jurk werd een van de meest iconische trouwjurken ooit. Het was een gedenkwaardige dag voor de modegeschiedenis, maar de naam van de ontwerper, een Afro-Amerikaanse vrouw, werd nooit onthuld. Decennia later is ze is een gevierde figuur in de modewereld. Maak kennis met Ann Lowe, de eerste Afro-Amerikaanse ontwerper van haute couture mode.
Geboren in de mode
Ann Lowe werd geboren in Clayton, Alabama in "een familie van naaisters". Haar moeder en grootmoeder runden een goedlopende kleermakerij die zich richtte op de rijke elites van Montgomery. Als kind was ze al geboeid door het ambacht van mode ontwerpen, waarbij ze stoffen bloemen maakte met behulp van restjes stof. Wat begon als vermaak in haar kindertijd werd al snel een beroep met het plotselinge overlijden van haar moeder toen Lowe 16 jaar was. Ze liet vier onvoltooide baljurken achter die bedoeld waren voor de First Lady van Alabama – een bestelling die Lowe afrondde.
Lowe's reputatie als een uitstekende naaister verspreidde zich snel, en uiteindelijk belandde ze in New York, waar ze zich inschreef bij de S.T. Taylor Design School. Als een zwarte vrouw werd ze gedwongen om gescheiden te blijven van haar blanke klasgenoten. Ze blonk echter uit als student, studeerde eerder af en opende haar eigen winkel in Harlem.
Ann Lowe kwam uit een familie van naaisters en ze tilde de familie-erfenis naar een hoger niveau.
Het best bewaarde geheim van de Big Apple
Het duurde niet lang voordat Lowe haar intrede deed bij de leden van de high society in New York - de Rockefellers, de Roosevelts en de du Ponts behoorden tot haar vaste klanten. Bekend om haar vakmanschap, zochten Amerikanen uit de hogere klasse haar op vanwege haar kenmerkende debutantenjurken, vaak met bloemendetails.
Elizabeth Way, curator van het Museum of FIT, beschrijft de techniek van Lowe als couture-kwaliteit, waaronder "het samenbrengen van tule en canvas om zomen op te houden, kanten naadbanden, met de hand genaaide organza en lood om de jurk mooi te laten vallen." Terugkerende klanten waren zo onder de indruk van haar handwerk dat ze haar vaak opdrachten gaven om een ontwerp te maken voor andere formele gelegenheden, zoals een bruiloft. Lowe was trots op haar succes bij de elite en gaf toe dat zelfs zij ‘een vreselijke snob’ was. ‘Ik hou van mijn kleding’, zei ze in een interview voor het tijdschrift Ebony, ‘en ik ben veeleisend over wie mijn kleding draagt. Ik ben niet geïnteresseerd in naaien voor mensen in de kroeg of iemand die hogerop wil komen.'
Verborgen talent
Een van de vele illustere families waar Lowe voor werkte was de Bouviers. Janet Lee Bouvier gaf Lowe de opdracht om een trouwjurk te ontwerpen voor haar dochter Jacqueline en haar bruidsmeisjes. Sommigen suggereren dat Lowe niet de keuze van Jackie was voor het ontwerpen van haar trouwjurk. Het was zelf zo dat de 24-jarige Jackie werd geïnspireerd door een recente reis naar Parijs en enthousiast was over de eenvoudigere Franse esthetiek. Hoewel het haar bruiloft was, was het echter niet haar beslissing. In plaats daarvan kwam dit neer op de vader van de bruidegom, Joseph Kennedy. Hij had controle over elk onderdeel van de bruiloft, waaronder het ontwerp van de jurk. Zijn woord was wet en de rest is geschiedenis.
Lowe en haar team werkten twee maanden lang onvermoeibaar door om de jurk te maken die een meesterwerk zou worden. Toen sloeg het noodlot toe. Tien dagen voor de grote dag barstte een pijp in de studio van Lowe, waarbij 10 van de 15 jurken werden geruïneerd, inclusief die van de bruid. Zij en haar team werkten dag en nacht om de jurken die verloren waren gegaan opnieuw te maken. Hoewel ze erin slaagden een nieuwe jurk te maken, was de schade groot. Lowe verloor $ 2.200, dit zou nu neerkomen op zo‘n $ 21.000.
Bij aflevering van de jurken kreeg Lowe de opdracht om de zaal binnen te komen via een dienstingang aan de achterkant. Volgens het Smithsonian weigerde ze dit en zei: ‘De jurken gaan met haar mee door de voordeur of ze gingen met haar mee terug naar New York.’
Beschouwd als de ‘sociale gebeurtenis van het seizoen’, was de bruiloft, net als de jurk, iets uit een sprookje. Behalve de reactie van Jackie, wiens minachting voor haar jurk duidelijk was. Toen haar werd gevraagd wie de ontwerper was, merkte ze op: ‘Ik wilde naar Frankrijk gaan, maar een gekleurde naaister maakte mijn jurk.’ Lowe was er kapot van.
Vertraagde erkenning
Lowe was een uitstekende ontwerper en naaister, maar haar klantenkring maakte vaak misbruik van haar. Ze kreeg voor haar werk minder betaald dan blanke ontwerpers en ze werd nooit erkend voor de jurk die ze voor de first lady ontwierp - een prestatie die voor elke andere ontwerper een succesvolle carrière zou hebben gelanceerd.
Tegenwoordig wordt Lowe eindelijk erkend als ‘een baanbrekende Afro-Amerikaanse couturier’. Haar creaties zijn bewaard gebleven en zijn te vinden in gerenommeerde museumcollecties, waaronder het Smithsonian National Museum of African American History and Culture, het Metropolitan Museum of Art, het Museum of the City of New York en The Museum at FIT.
Hoewel Lowe was een gigant was in de mode, nam haar klandizie uiteindelijk af en werd ze gedwongen om faillissement te verklaren. Maar daarna gebeurde er iets bijzonders. Ze had moeite om rond te komen, maar een anonieme weldoener betaalde de helft van haar schuld af. Het gerucht gaat dat het niemand minder dan Jacqueline Kennedy Onassis was.
Ann Lowe was een vrouw die volhield ondanks grote tegenslagen, en zoals Julia Faye Smith, auteur van de biografie van Lowe, zegt: 'ze bewees dat een ontwerper van haar ras, van welk ras dan ook, een belangrijke ontwerper kan worden. Ze wist waartoe ze in staat was en ze werkte haar hele leven om dat te bereiken”.
____________________
Voor liefhebbers van vintage en mode: ga naar onze mode-veilingen voor hedendaagse tot vintage kleding of registreer je als verkoper.
Deze artikelen vind je misschien ook interessant:
De ongewone fascinatie van high fashion voor alledaagse voorwerpen