Francien Krieg - “The Paradox of Growth and Loss”

Francien Krieg (ur. 1973) to wybitna holenderska artystka znana ze swoich fascynujących badań nad ludzką formą, ze szczególnym uwzględnieniem tematów starzenia się i bezbronności. Absolwentka Królewskiej Akademii Sztuki w Hadze, początkowo zajmowała się instalacjami konceptualnymi, wykorzystując materiały takie jak mięso i guma, aby stworzyć prowokujące do myślenia dzieła, które zagłębiają się w ludzką kruchość. Przechodząc do malarstwa w Wolnej Akademii w Hadze, Francien rozwinął charakterystyczny styl charakteryzujący się niekonwencjonalną perspektywą i surowym przedstawieniem ludzkiego ciała. Jej prace kwestionują normy społeczne, celebrując piękno niedoskonałości i upływu czasu. Jej prace prezentowane były na prestiżowych wystawach na całym świecie, m.in. na targach sztuki Scope Basel, Realisme w Amsterdamie oraz w cenionych galeriach, takich jak Robert Lange Studios w Charleston i Zhou B Art Center w Chicago. W szczególności brała udział w wystawie Women Painting Women [r]evolution w Townsend Atelier w Tennessee oraz wystawie Strak Realisme w Gallery Beinart wraz z artystami Effie Pryer i Ville Lopponen. Do wyróżnień Francien należą wielokrotne nominacje do holenderskiej nagrody portretowej oraz nominacja do nagrody Figurativas na targach MEAM w Barcelonie w latach 2017, 2019 i 2020. Jej prace były szeroko omawiane w publikacjach takich jak Beautiful Bizarre Magazine, Realisme Today, The Guide Artists, Boldbrush, oraz poeci i artyści. W 2018 roku opublikowała obszerną książkę opisującą szczegółowo jej artystyczną podróż i eksplorację kondycji ludzkiej. Jej obrazy cieszą się dużym zainteresowaniem kolekcjonerów, a dzieła znajdują się w znaczących holenderskich kolekcjach, w tym w Kolekcji ING i dawnej Kolekcji Scheringa. Współpraca z Galerią Mokum w Amsterdamie jeszcze bardziej ugruntowała jej pozycję na rynku sztuki, pozycjonując ją wśród czołowych postaci współczesnego realizmu. Francien Krieg w dalszym ciągu urzeka widzów swoim niezachwianym portretem człowieczeństwa, zachęcając ich do konfrontacji i docenienia głębokiego piękna nieodłącznie związanego z niedoskonałością i starzeniem się.