Roberto Lazzarini (1951) e Ada Alexandrova (1984) - Piro Piro

Roberto Lazzarini (1951) i Ada Alexandrova (1984)
Technika mieszana, akryl, tkaniny, żywica na płótnie z efektem pomiętym.
Opera podpisana
Certyfikat autentyczności
wysyłka
Zapłać tylko jeden koszt wysyłki, zgodnie z ustawieniami automatycznymi, jeśli dokonujesz zakupu w tej samej aukcji, zgodnie z umową z Catawiki.
- SE INVECE możesz skontaktować się z nami przed dokonaniem płatności, podając odwołania do licytacji, a my ręcznie usuniemy dodatkowe koszty, tak abyś zapłacił tylko jeden koszt wysyłki, wysyłając wszystko w jednym paczce.

Zachęcamy do odwiedzenia naszej internetowej galerii 'delauretisart', na pewno ci się spodoba!
Biografie
Roberto Lazzarini urodził się w Massarosa w 1951 roku, jego korzenie są mocno zakorzenione w Versilii, tuż przy morzu. Jego ścieżka artystyczna zaczęła się już od młodości, w ciągłym poszukiwaniu i eksperymentowaniu, a osoby znające go osobiście powiedziałyby: dusza w cierpieniu, która nie kontrastuje z duchem artystycznym. Pierwsze prace o ekspresjonistycznym charakterze już ukazują silną osobowość i twórczy impet, który wyraża się w użyciu koloru. Mieszanki barwne są energiczne, zdecydowane, często kontrastujące, a impasto jest bogate i materialne. Przez wiele lat Lazzarini nie mógł całkowicie oderwać się od figuracji, malował ludzi, domy, drzewa, rzeki, zwierzęta, umieszczając je w szczególnej przestrzeni, gdzie kolor dominował nad formami. Jego obrazy nie mają porządku kompozycyjnego i nie podążają za zasadami perspektywy; są obrazami umysłu i wewnętrzej rzeczywistości, które materializują się na płótnie w przypadkowym, spontanicznym i gestualnym układzie, bez wstępnego szkicu czy racjonalnego schematu, a pomysł wybucha i wdziera się na powierzchnię płótna. Lazzarini używa szpachelki, preferując ją nad pędzlem, ponieważ znak jest wyraźny, gest wyraża siłę i determinację, i nie cofamy się przed nim. Z biegiem lat stopniowo odchodzi od przedstawiania figuratywnego i zaczyna swoją drogę ku abstrakcji, gdzie wydaje się znaleźć swój dom. Nigdy kolor nie był tak wyrazisty, gest szybki i pewny, a formy wyłaniają się z głębi chromatycznych zestawień, nakładających się na siebie. Collage z 2008 roku oznacza przejście w kierunku poszukiwania głębi lub trójwymiarowości, które nie są już iluzją i pozorem, a kolor jest umiejętnie dozowany na dwuwymiarowości powierzchni. Dzięki tym pracom, płótna przyczepione i nałożone jedno na drugie, wychodzą poza ramy obrazu, tworząc cienie i realne wypukłości, choć lekko odczuwalne.
Ada Alexandrova urodziła się w Ust-Kamenogorsku w 1984 roku, jej twórczość to punkt, w którym rozmywa się granica między realizmem a abstrakcją, rozprzestrzenia się w płynnych strategiach nasyconych wątpliwościami, które rodzi praktyka malarska. Krzyżujące się sprzeczności kwestionują pewne podstawowe struktury, nie pozwalając im utwardzić się w ideologii. Jest przekonana, że paradoks potwierdza jej przekonanie: wolne zbieżności, które przekraczają opozycję między rozumem a intuicją. Stylowe i tematyczne różnorodności artystki obejmują obszerne zbiory pomysłów, które coraz precyzyjniej potrafi wyrazić. Udaje jej się odzyskać codzienną praktykę, ale zawsze krytyczną. Malarstwo jest jedyną prawdą otoczoną innymi; jej dzieła to heterogeniczne modele, które umożliwiają, a nawet wymagają, ciągłej zmiany i przemiany. Od dłuższego czasu pracuje we Włoszech i tworzy wspólnie z mistrzem Roberto Lazzarini.