C. Giulio Cesare; Francesco Baldelli - (GEOGRAPHY and TECHNOLOGY) I commentari di C. Giulio Cesare da M. Francesco Baldelli - 1554

Elegitur: Komentarze C. Juliusza Cezara, tłumaczone przez M. Francesco Baldelli

Wenecja, Gabriele Giolito de’ Ferrari i Fratelli, 1554
z rysunkami i tablicami; z przywilejem

Opis bibliograficzny

W 8vo. Frontispis z słynnym znakiem typograficznym Giolito (feniks na stosie, z mottem „Semper eadem”). Tekst w języku toskańskim, ilustrowany mapami, tabelami i figurami. Pierwsze lub wczesne wydanie w języku toskańskim komentarzy caesariańskich, wydane przez typografów Giolito.


Porównanie i stan zachowania

Doskonały stan zachowania, tom przeszedł restauracje, ale jest kompletny. Kolekcja jest następująca: 7 dwustronnych tablic, 65 nieponumerowanych stron, 784 ponumerowane strony. Niektóre błędy w numeracji, ale jest kompletny.
{}

Autorem jest Gaio Giulio Cesare (100–44 p.n.e.).

Dzieło obejmuje dwa filary łacińskiej prozy historycznej przypisywanej Cezarowi.
Commentarii de Bello Gallico
Commentarii de Bello Civili

Cezar, oprócz tego, że był największym wodzem późnej republiki rzymskiej, był autorem wzoru prozy wojskowej i politycznej, który przez niemal dwa tysiąclecia stał się standardem w europejskich szkołach. Jego Commentarii stanowią:
• wyjątkowy dokument auto-narracji politycznej
• źródło pierwotne na temat strategii i logistyki militarnej rzymskiej
• tekst kanoniczny w kształceniu retorycznym i gramatycznym humanistycznym i renesansowym.

Jego styl, określany przez Cycerona jako «nudo, puro e luminoso», był uważany za wzór jasności wyrazu i precyzji historycznej.

{}

Tłumacz: Francesco Baldelli (czynny w XVI wieku)

Francesco Baldelli, toskański humanista, był jednym z pierwszych systematycznych tłumaczy Cezara na język wulgarny. Jego wersja Commentarii charakteryzuje się:
• czysty włoski, bliski literackiemu toskańskiemu.
• Opieka filologiczna, która wiernie podąża za tekstem łacińskim.
• notatki i urządzenia ułatwiające zrozumienie geografii i wojskowości.
tablice imion, ludności, starożytne miasta i obowiązki wojskowe.

Jego zamiarem jest wyraźnie dydaktyczny: uczynić Cesare dostępnym dla czytelników niebędących latinistami, w tym elitom administracyjnym i militarnym renesansu.

{}

Drukarz: Gabriele Giolito de’ Ferrari i Fratelli

Dynastia Giolito była najbardziej prestiżową drukarnią wenecką XVI wieku. Gabriele Giolito był:
• główny wydawca literatury w języku narodowym
promotor języka toskańskiego jako standardu literackiego.
Twórca ilustrowanych wydań o wyjątkowej jakości.
Innowator w projektowaniu nowoczesnych książek.

Marka z feniksem nawiązuje do idei odnowy i nieśmiertelności kultury klasycznej. Wydania giolitine tekstów łacińskich przetłumaczonych na język potoczny odegrały kluczową rolę w rozpowszechnianiu humanizmu poza środowiskami erudytów.

{}

Treść pracy

Niniejsza edycja Commentari oferuje:
1. Całkowite tłumaczenie tekstów cesarskich na język toskański wulgarny.
2. Tabele i rysunki, przydatne do:
odbudowa wojen galijskich
topografia regionów opisanych
Organizacja wojsk i fortyfikacji.
Tablice nazw i miejsc, starodawne i współczesne, element decydujący dla czytelników XVI wieku.
4. Uaktualniony aparat wyjaśniający zgodnie z wiedzą geograficzną renesansu.

Objętość ma na celu połączenie filologii, kartografii i dydaktyki wojskowej.

{}

Znaczenie historyczne i kulturowe

Wersja giuliotyna komentarzy Cezara w języku narodowym jest kluczowa z kilku powodów:

Rozpowszechnianie humanizmu

Uczyń dostępne Cesare dla szerszej publiczności: kupcom, sekretarzom, urzędnikom, kapitanom wojskowym, czytelnikom nieznającym łaciny.
Sprzyja demokratyzacji kultury klasycznej na półwyspie włoskim.

Renesansowe szkolenie wojskowe

Cesare był uważany za model strategiczny doskonałości. Ilustracyjne wydania takie jak ta były konsultowane przez:
• liderzy,
ingegneri militari
kartografię
Studenci akademii wojskowych XVI wieku.

3. Narodziny współczesnej historiografii

Jasność narracyjna, precyzja geograficzna i styl bezpośredni Commentari miały decydujący wpływ na prozę historyczną renesansu.

4. Centralność typografii weneckiej

Wenecja w latach 1550–1560 była światowym centrum wydawnictwa.
Wydawnictwa Giolito, dzięki ich szerokiemu rozpowszechnieniu, uczyniły teksty klasyczne integralną częścią edukacji europejskiej.

{}

Ciekawostki
Wydania giolitine w języku potocznym były często zakazane lub kontrolowane, ponieważ umożliwiały szerokiej publiczności dostęp do tekstów uważanych za 'niebezpieczne' z punktu widzenia politycznego lub filozoficznego.
La fenice Giolito zmieniła formę wielokrotnie: Twój egzemplarz przedstawia jedną z wersji z połowy XVI wieku.
Mapy zawarte w wydaniu odzwierciedlają wpływ kartografii tolemajskiej, która nadal dominowała w Wenecji.
To tłumaczenie było tak cenione, że wielokrotnie wznawiano je i pozostawało w użyciu w szkołach aż do XVII wieku.

{}

Wniosek

Il Cesare Baldelli, wydany przez Gabriele Giolito de’ Ferrari w 1554 roku, jest kluczowym punktem w historii wydawnictwa i humanizmu.
Ta opera reprezentuje:
Połączenie filologii klasycznej i języka potocznego.
Podręcznik geografii i strategii wojskowej epoki odrodzenia.
produkt typograficzny najwyższej jakości
Element europejskiego rozpowszechniania kultury łacińskiej.

Jest to jedno z najbardziej znaczących świadectw spotkania świata starożytnego z nowoczesnością renesansową oraz jeden z najlepszych przykładów umiejętności edytorskich Wenecjan z XVI wieku.

{}

Zestawienie i stan zachowania: