In 1943 toegeschreven aan Millet, maar in 2001 wordt dit in twijfel getrokken. Waarschijnlijk een geschilderd door een tijdgenoot naar een werk van Millet. Zie foto’s voor aanvullende gegevens. Jean-François Millet< werd geboren op 4 oktober 1814 in Gréville-Hague in de buurt van Cherbourg in Normandië. De Franse schilder, die bekend is voor zijn landelijke motieven, was een vertegenwoordiger van realisme en een volgeling van de school van Barbizon (door de natuur geïnspireerde groep landschap schilders die zich hebben teruggetrokken bij Barbizon, voor landelijke inspiratie). Zijn eerste stappen als een schilder maakte hij in Cherbourg bij de kunstenaar Lucien Théophile Ange Sosthène Langlois de Chèvreville. In 1837 kreeg hij van de stad Cherbourg een beurs, waardoor hij kon studeren aan de École des Beaux-Arts in Parijs. In Parijs schreef hij zich in bij het atelier van Paul Delaroche. In het jaar 1839 eindigde zijn beurs en werd zijn eerste indiening voor de Parijse Salon afgekeurd. In 1840 werd zijn werk wel geaccepteerd. Hij pendelde heen en weer tussen Parijs en Cherbourg, waar hij comfortabel voelde. Hij schilderde daar portretten, zelfportretten en mythologische afbeeldingen. In 1849 vestigde hij zich in Barbizon. Hij raakte daar bevriend met Constant Troyon, Charles Jacque, Narcisse Diaz en Theodore Rousseau, die allen tot de kunstenaars van de school van Barbizon behoorden. Jean Françoisn zijn vader was een rijke boer, maar ook de jonge kunstenaar zelf werkte veel in het land. Zwaar werk en armoede, aarde, velden en akkers waren hem niet vreemd. Als gevolg daarvan ontwikkelde hij eigen stijl landschapsschilderijen met boeren motieven. In zijn schilderijen staa boeren en alledaagse scenes centraal. Het geheel straalt een en al rust uit. De minst geliefde werkzaamheden plaatste hij in een ander licht, melancholisch en in volle harmonie met de omgeving. De bekendste schilderijen zijn "avondgebed" "de arenleesters", "de aardappeloogst, "de herderin". In 1867 kreeg Millet het „Chevalier de la Legion d'Honneur" toegekend. Na de 60 jaren krijgt hij meer en meer erkenning voor zijn werk en wordt het ook internationaal op exposities vertoond. Verzwakt door een langdurig ziekbed overlijdt hij op 20 januari 1875 in Barbizon.