Een goede vriend van mij heeft gezegd dat er in poëzie-kritieken meer geciteerd en minder gepraat moet worden door de criticus zelf, wat mij bijzonder juist lijkt. Uit....... geciteerde gedichten moge blijken, wat mij in dit werk van Joan Stakenburg aantrekt. Een manier van poëzie-schrijven, die, mèt alle surrealistische invloed, eigengereid genoeg is om zich volkomen terecht te onttrekken aan ieder soort hedendaags literair klimaat of klimaatje; een overgave, door de dichter, aan wat hijzelf als poëzie wenst te beschouwen en waarvoor hij zich, desnoods als niet zeer populaire eenling, helemaal inzet. (Letterkunde Wim Zaal De afvallige vaderlander 1965) Joan Stakenburg is bekend als grote mecenas van Gerrit Achterberg, door zijn toedoen is er veel belangrijks voor het Letterkundig museum behouden gebleven; dat was hij in meer of mindere mate voor meer kunstenaars zoals ook voor Adriaan Roland Holst wat blijkt uit de hier aangeboden vijf opdracht exemplaren; wat je moet vinden van de door Holst geschreven initialen is voer voor letterkundigen. bijzonder ook is het lastig vindbare debuutalbum van van Stakenburg "Bij Tussenpozen" gegeven aan zijn zoon Han "van Papa" 1* - A. Roland Holst - over den dichter Leopld - 1926 / opdracht waarschijnlijk uit 1967 2* - A. Roland Holst - Omtrent de grens - 1960 / opdracht uit 1960 3* - A. Roland Holst - Met losse teugel- 1970 / opdracht uit 1970 4* - A. Roland Holst - Uit zelfbehoud - z.jr. / opdracht uit 1970 5* - A. Roland Holst - Kort - 1967/ opdracht uit 1967 6* - Aart van Vierland - Bij Tussenpozen - 1957 - opdracht waarschijnlijk uit dat jaar gebruikssporen en kleuring door de tijd, de foto's zijn deel van de beschrijving