Adolphe Sylvain (1920-1991) stopte in 1946 op Tahiti en besloot, betoverd door het prachtige landschap, de gastvrije mensen en een zekere eilandschoonheid die zichzelf Tehani noemde, te blijven. Hij vestigde zich daar en trouwde uiteindelijk met zijn hypnotiserende minnaar, en werkte als correspondent voor tijdschriften als Paris Match, Life en National Geographic. Aangetrokken door een onstuitbaar verlangen om zijn omgeving vast te leggen en deze verloren, onbekende wereld te delen met degenen daarbuiten, wijdde hij zich aan het fotograferen van de vele geneugten van het eiland. Net als Rousseau en Gauguin vóór hem was hij gevangen in de mensen en plaatsen van een land dat zo radicaal verschilde van het zijne en koos dit als zijn voornaamste onderwerp. Sylvains rijke, vakkundige zwart-witbeelden lijken op visioenen van een aards paradijs, bevolkt door halfgeklede vrouwen die bloemen in hun haar dragen en de zon weerkaatst op hun glanzende huid. Zijn beelden, die de tijdloze schoonheid van Tahiti vastleggen, zijn een bewijs van het krachtige magnetisme van het eiland. Na de dood van Sylvain had zijn weduwe Jeanine-Tehani een droom dat een Europeaan haar eilandland zou betreden en dat zij aan deze persoon alle foto's van haar man zou geven om er een boek van te maken. Door een speling van het lot gebeurde het dat Tehani's droom werkelijkheid werd toen fotograaf Gian Paolo Barbieri, geboren op dezelfde dag en hetzelfde uur als Sylvain, een paar jaar later op bezoek kwam. Hij was gefascineerd door de foto's van Sylvain en verzamelde gretig zijn werk om mee terug te nemen naar Europa. Zo werd Tahiti geboren, verweven door de krachten van het lot en de visie van een gepassioneerde fotograaf. Tahiti begint met een voorwoord van Barbieri en een inleiding door biograaf, journalist en oude vriend van Sylvain, Jean Lacouture, gevolgd door Sylvains beste werken, inclusief landschappen, portretten en afbeeldingen van beroemdheden die het eiland bezoeken (zoals Brigitte Bardot, Marlon Brando en Charles de Gaulle). Met deze weelderige, sensuele beelden als bewijsmateriaal is het niet moeilijk te begrijpen waarom Sylvain in vervoering was door de exotische, etherische sfeer van Tahiti, noch waarom hij de behoefte voelde om het te fotograferen. Het werk van Sylvain heeft tot nu toe niet het succes gehad dat het verdient, nu het lot zijn foto's eindelijk aan de wereld brengt met dit retrospectieve eerbetoon. Boek is ongebruikt en als nieuw.