Ippolita Maria Sforza (Cremona, 18 april 1446 — Napels, 20 augustus 1484), Hertogin van Calabria, was een telg uit het huis Sforza, dat regeerde over het hertogdom Milaan van 1450 tot 1535. Zij was de eerste echtgenote van Alfonso van Aragon, hertog van Calabria, de latere koning Alfons II van Napels. Alfonso was een groot voorstander van artistiek patronaat in Napels en aangezien artistiek talent van eigen bodem niet bijzonder productief was, was er vraag naar gevestigd buitenlands talent; Francesco Laurana uit het toenmalige Venetië was zo'n kunstenaar en hij kreeg de opdracht een serie portretbustes van de Aragonese koninklijke dames te maken. Laurana heeft het gezicht van Ippolita met grote gevoeligheid uitgesneden; de gladde gelaatstrekken en rustige uitdrukking zijn kenmerkend voor al zijn portretbustes. Met haar neergeslagen, niet-confronterende blik en ingetogen glimlach fungeren de bustes als visuele dragers van bescheidenheid, evenwicht en opvoeding. De basis is versierd met twee liggende vrouwenfiguren en gevleugelde cupido's in een classicistische stijl. De portretbustes van Laurana zijn specifiek hofkunst: elegant, puur en aristocratisch. . Ippolita werd geboren te Cremona, als oudste dochter van Francesco Sforza, hertog van Milaan, en Bianca Maria Visconti. Ippolita had zes broers en een jongere zus. Ippolita was een intelligente en welopgevoede jonge vrouw. Zij werd onderwezen door de Griek Constantine Lascaris, die haar filosofie en Grieks leerde. Samen met haar broers en zus kreeg ze les binnen de paleismuren. Toen ze veertien jaar oud was schreef zij, in het Latijn, een brief aan paus Pius II te Mantua, welke bekend werd toen deze als manuscript werd uitgebracht. Ippolita schreef veel brieven. Deze zijn in Italië gepubliceerd in de bundel De brieven van Ippolita Maria Sforza. In 1893 publiceerde F. Gabotto te Bologna een collectie brieven van haar uit de tijd dat zij in Napels verbleef, van 1475 tot 1482. Tevens schreef zij poëzie, ook in het Latijn. Ippolita onderhield warme banden met Lorenzo de Medici uit Firenze, met wie ze waarschijnlijk meer deed dan alleen corresponderen. Hierdoor had ze later tevens een grote invloed op de gevoelige politieke intriges tussen Florence en Napels in die tijd. Op 10 oktober 1465 huwde Ippolita, negentien jaar oud, met Alfonso, graaf van Calabria. Alfonso zou later kort regeren als koning Alfonso II van Napels. Ippolita werd nooit gekroond tot koningin, aangezien zij tien jaar voor haar mans kroning overleed. Het huwelijk van Alfonso en Ippolita was een politiek voordeel en het creëerde een machtige verstandhouding tussen het koninkrijk Napels en het hertogdom Milaan. Ippolita was Alfonso's eerste echtgenote. Ze was ongelukkig in haar huwelijk vanwege Alfonso's openlijke omgang met zijn maîtresse. Ippolita en Alfonso kregen samen drie kinderen. Ippolita Maria overleed te Napels op 20 augustus 1484, zij werd slechts 38 jaar. De buste verkeert in zeer goede staat, op enkele minieme plekjes aan de voet na. Zie hiervoor vooral de vele foto's. Vanwege de kwetsbaarheid kan dit beeld uitsluiten worden afgehaald of worden verzonden met een speciale kunstkoerier.