Ad Snijders (1929 – 2010) was een Eindhovense kunstenaar, tekenaar, collagist en beeldhouder. Op zijn twaalfde begon hij met tekenen en eigenlijk is hij daar nooit meer mee gestopt. Zijn stijl kan het best omschreven worden als expressionistische, figuratieve kunst. Als kunstenaar is Ad Snijders autodidact. Dit kwam met name, omdat hij na de lagere school direct aan het werk moest. Hij begon als leerling-zetter bij een drukkerij, maar bleef in zijn vrijetijd altijd tekenen. Dit zorgde ervoor dat hij in 1947 op achttienjarige leeftijd toetrad tot Kunstkring de Kempen, als een van de jongste leden. Op latere leeftijd kreeg hij alsnog de kans om te gaan studeren. Dankzij de Franse overheid ontvangt hij een beurs om in 1961 en 1962 onderwijs te volgen aan de Académie de la Grande Chaumiére in Parijs. Zowel Snijders thematiek als zijn manier van werken sloten aan op gebeurtenissen in de tijdsperiodes waarin hij werkte. Daarmee was zijn werk altijd actueel. Gedurende zijn carrière kende Snijders meerdere manieren van werken. Hij begon als tekenaar, maar maakte in 1955 zijn eerste olieverfschilderij. Het schilderen was meteen zelfsprekend voor hem. Tussen 1958 en 1963 maakte Snijders regelmatig beelden van papier-maché en hout, maar ook fragiele constructies van metaal. In 1964 maakt hij zijn voorlopig laatste schilderij en gaat zich bezighouden met collagetechnieken. Rond 1970 keerde de geschilderde en getekende werkelijkheid, de figuratie, terug in zijn werk. Het werk van Ad Snijders is vanaf 1957 tentoongesteld in toonaangevende galeries en musea in zowel binnen- als buitenland. Zo was zijn werk te zien in het Stedelijk Museum in Amsterdam en meerdere malen in het Van Abbemuseum in Eindhoven. In 1959 exposeerde hij onder andere in Galerie Taurus in Nijmegen samen met kunstenaars Armando en Kees van Bohemen. Een jaar later werd zijn werk geselecteerd voor Premio Marzotto in het Italiaans Valdagno. Hier exposeerde hij samen met onder andere Corneille en Lucebert. Het werk is rechtstre