Czarny, bakelitowy kuferek z pozytywką i mosiężnymi wstawkami. Wykonany w kosmicznej stolicy Ukrainy, w Dnieprze, w byłym ZSRR (wersja na eksport). To właśnie w Yuzhmash przez pół wieku „kuto” rakietę i tarczę kosmiczną Związku Radzieckiego, opracowywano i produkowano satelity i rakiety. Produkowali także produkty „pokojowe” - traktory, lodówki, a nawet pozytywki. Po nakręceniu i otwarciu wieczka wybrzmiewa polska melodia „Polonez”. Zamknięcie wieczka kończy odgrywanie muzyki. Stan ogólny bardzo dobry z małymi ryskami wynikającymi z użytkowania. Wymiary zamkniętego kuferka: 21 cm x 12,5 cm 8 cm. Wymiary wnęk: 6,7 cm x 10,8 cm oraz 13 cm x 11,7 cm. Pozytywka pochodzi z Dniepru (Dniepropietrowska) z lat 70-tych i została wykonana w potężnym zakładzie specjalizującym się w wytwarzaniu produktów zbrojeniowych (w fabryce zdecydowanie dominowała produkcja obronna). Budowa nowego potężnego przedsiębiorstwa rozpoczęła się niemal natychmiast po wyzwoleniu Dniepropietrowska. W październiku 1943 r. gdy Dniepropietrowsk został wyzwolony, to już rok później rozpoczęto intensywną budowę fabryki na zachodnich obrzeżach miasta (w miejscu gdzie jeszcze przed II Wojną rozpoczęto budowę fabryki silników lotniczych). Za datę założenia nowego zakładu przyjmuje się 21 lipca 1944 r. Konieczność zbudowania dużego przedsiębiorstwa była oczywista. Gospodarka narodowa ZSRR potrzebowała dużej ilości sprzętu do prac renowacyjnych. Dlatego 21 lipca 1944 r. Komitet Obrony Państwa ZSRR (wówczas jedna z najwyższych władz kraju) podjął uchwałę w sprawie budowy fabryki samochodów w Dniepropietrowsku. Zakład nosił nazwę Yuzhmash i miał specjalizować się w produkcji samochodów ciężarowych w ilości 75 000 sztuk rocznie – czyli około 280 pojazdów dziennie! Yuzhmash wyprodukował wiele innych rodzajów „pokojowych” produktów. Były to rowery, parasole, pozytywki, sprzęt do wyrobu wędlin... Jednak przed upadkiem ZSRR strategiczne systemy rakietowe nadal stanowiły ponad 75% wielkości produkcji zakładu! P.S. Polonez (francuski: polonaise, la polonaise, włoski: la polacca, zwany też tańcem polskim) – polski taniec narodowy, dawniej nazywany tańcem dworskim. Od początku XIX wieku uznawany jest za najstarszy taniec narodowy, którego forma kultywowana wśród warstw wyższych stanowiła uszlachetnioną wersję tańców obecnych od wieków w polskim społeczeństwie. W Polsce XXI-wiecznej jest tańcem otwierającym szkolne bale, np. studniówki, komersy. Bywa również tańczony podczas innych uroczystości i rocznic.