afbeelding 1: de aangeboden foto afbeelding 2: detail van de aangeboden foto afbeelding 3: signatuur van de aangeboden foto afbeelding 4: stempel op achterkant van de aangeboden foto afbeelding 5: boek Spell, een recente publicatie van oeuvre van Fonteyne tussen 1968 en 2018 De Belgische fotograaf Karel Fonteyne werd in 1950 geboren in Koningshof in Antwerpen. Door de aanzienlijke leeftijdskloof met zijn broer en zus is hij vaak alleen in zijn kindertijd en spendeert veel tijd in de natuur. Zo verdiept hij nog zijn grote aangeboren gevoeligheid voor de wereld die hem omringt, met haar specifieke vibraties en haar immateriële, ongrijpbare dimensies. Hij is geboeid door alles wat onverklaarbaar, mysterieus en onvatbaar is. Dat kenmerk van zijn persoonlijkheid is het grondthema van heel zijn œuvre. Niets wees erop dat hij fotograaf zou worden. Vooral de Zuid Amerikaanse literatuur van Borges, Marquez en Corthâzar en de film « Matthew’s Days » van de Poolse cineast Witold Lesczynski alsook Ingmar Bergman en Fellini openden de weg naar fotografie. Na zijn artistieke studies aan het SISA in Antwerpen vat Karel Fonteyne een carrière als kunstfotograaf aan. Tentoonstellingen in het Museum voor Schone Kunsten in Brussel en in het Koninklijk Paleis op de Meir in Antwerpen, geven hem meteen erkenning. In 1980 verhuist hij naar Italië waar hij onmiddellijk gelanceerd wordt in een carrière van modefotograaf die 17 jaar zal duren en hem over de hele wereld brengt. Al die tijd sluit Karel Fonteyne geen compromissen en krijgt hij carte blanche. Met name in het Franse magazine Vogue haalt hij de mode uit haar conformistische context om haar in een nieuw universum te plaatsen, waarbij hij zowel de meest fantasierijke verbeeldingskracht als de meest dramatisch realistische retoriek hanteert, altijd met een vleugje humor weliswaar. Hij roept zowel bewondering als controverse op, maar nooit onverschilligheid. Hij werkte samen met Martin Margiela, Dirk Bikkembergs, Walter Van Beirendonck, Marina Yee et Dirk Van saene. "Karel Fonteyne vertrekt van een intuïtief aanvoelen dat hij laat rijpen en evolueren. Meestal geeft hij zijn ideeën eerst vorm aan de hand van tekeningen en schetsen om tot de gewenste compositie te komen. De uiteindelijke opstelling en uitvoering gebeuren dan vlot. Vaak is het maar wanneer het hele proces is afgewerkt dat de kunstenaar zelf de betekenis van zijn oorspronkelijke intuïtie helemaal vat. Hij beleeft zijn kunst als de transformatie van een onbewuste inspiratie tot een leesbaar werk. Zijn werk is moeilijk onder te brengen in de traditionele categorieën. Elk beeld is eigenlijk een toneel, een verhaal. Karel Fonteyne gebruikt de fotografie zoals een schrijver zijn woorden gebruikt om elke keer opnieuw een unieke wereld te creëren. Die wereld verwart ons, want zij situeert zich tussen het onmogelijke en de realiteit. Zijn uitgebreide oeuvre (het resultaat van 50 jaar fotografie) bestaat uit reeksen die geïnspireerd zijn door het dagelijkse leven of door de actualiteit die hij herinterpreteerd en als een puzzel terug intuïtief ineen legt. De compositie en de montage van de verschillende elementen van zijn werk zijn van essentieel belang. Zijn beelden maken indruk, want ze geven op subtiele wijze de tegenstelling weer tussen geweld en kwetsbaarheid, kracht en zwakte, schoonheid en gruwel. Tales of Silence, zetten aan tot reflectie en introspectie. Stilte en reflectie zijn immers nauw met elkaar verbonden, waarbij het ene fenomeen het andere oproept. De scènes baden dan ook in een stilte die bijna voelbaar weegt, geaccentueerd door de bijzondere manier waarop het concept ‘tijd’ wordt benaderd. De tijd lijkt opgeschort, bevroren : het is niet duidelijk of we kijken naar een moment of naar een eeuwigheid. 
De kunstenaar streeft ernaar een idee of een visie weer te geven, eerder dan louter een picturaal onderwerp uit te beelden .Dat idee wordt weergegeven met sterke symbolen (het handschrift, een brood, een stilleven), maar vooral de ontdubbeling van één en dezelfde realiteit is een constante: het levende en het levenloze, het zichtbare en het onzichtbare, het aangeklede en het naakte, het robuuste en het fragiele, alsook wat werd beleefd tegenover dat wat enkel in een droom bestond. Het resultaat is bevreemdend en ongewoon, en roept vragen op. Een beetje tot onze verwondering komen we daardoor tot onze eigen interpretatie van zijn werk." (Veronique de Limburg Stirum)