Een omschrijving van de navraag naar het object: ''De baksteen is inderdaad afkomstig uit de heilige deur (‘Porta Sancta’) van de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad, die alleen in zogenaamde Heilige Jaren wordt geopend. De traditie van de Heilige Jaren werd gestart door paus Bonifatius VIII (1294-1303) met het jubeljaar 1300. Sindsdien werd het Heilig Jaar iedere 25 jaar gevierd met daartussen buitengewone Heilige Jaren. Alle grote Romeinse basilica’s (Sint-Pieter, Sint-Paulus buiten de Muren, Sint-Jan van Lateranen en Sta. Maria Maggiore) waren voorzien van een heilige deur (een van de drie of vijf deuren in de voorgevel), die buiten de Heilige Jaren dichtgemetseld bleef. Een Heilig Jaar trok steeds vele extra pelgrims naar Rome die allen door de heilige deur de basilieken wilden betreden om zo een symbolische invulling te geven aan het treden in de tegenwoordigheid van God. Ook verwierven de pelgrims bij de doorgang door de heilige deur een aflaat (een verkorting van de tijd in het vagevuur na de dood). De opening van de heilige deuren geschiedde aan het begin van het Heilig Jaar (op de kerstavond daaraan voorafgaand) door de paus zelf, die aanvankelijk bij die gelegenheid al het metselwerk met een grote hamer uit de deuropening hakte. Onnodig te zeggen dat paus hierbij zichzelf en de omstanders soms verwondde, te meer daar de bakstenen door de pelgrims als heilige relieken werden weggegraaid. Daarom wordt tegenwoordig de muur voor de heilige deur al voor de komst van de paus grotendeels weggebroken, zodat het nu vooral een ceremoniële handeling betreft. Ook de wanorde die ontstond bij het verdelen van de bakstenen door de pelgrims werd gereguleerd en Rome zou Rome niet zijn, als zij daar niet een slaatje uit zou slaan. Bij het dichtmetselen van de heilige deur aan het eind van het Heilig Jaar werden speciaal gevormde bakstenen gebruikt met daarop de sleutels van Sint Petrus en de pauselijke tiara en het jaar in Romeinse cijfers. De stenen konden door particulieren (tegen betaling) worden geschonken, waarbij de naam van de schenker in de steen werd gegraveerd, in dit geval ‘Don Orlandi’. Bovendien werd de maker van de stenen in afkorting vermeld, op onderhavige steen: ‘R.F.S.P’ (= ‘Reverenda Fabbrica Sancti Petri’ = ‘Eerbiedwaardige Kerkfabriek van de H. Petrus’). Het jaartal met de tekst onder de sleutels (‘A.IVBILAEI MCMXXXIII MCMXXXIV’ = ‘Jubeljaar 1933-1934’) verwijst naar het bijzondere ingelaste Heilige Jaar (op initiatief van paus Pius XI [1922-1939]) ter gelegenheid van 1900 jaar na de kruisdood van Christus, die immers omstreeks het jaar 33 zou hebben plaatsgevonden. Deze baksteen is dus pas weer uit de heilige deur gekomen in het eerst volgende Heilige Jaar, dat was 1950 (onder paus Pius XII [1939-1958]). De stenen uit de opengebroken deuropening werden toen blijkbaar ordentelijk verzameld en uitgedeeld aan mensen die in Vaticaanstad werkzaam waren. Alhoewel niet bekend is wie precies de ‘Don Orlandi’ is die in de steen is gegrift, is het pikant dat ene Ercole Orlandi met zijn gezin in de twintigste eeuw in Vaticaanstad woonde en daar werkte bij de Vaticaanse Bank. Zijn dochter Emmanuela Orlandi verdween op 22 juni 1983, als vijftienjarige, op mysterieuze wijze, hetgeen wereldwijd tot opschudding leidde. In 2023 werd het onderzoek heropend. Het meisje is nooit gevonden.''