Thomas Salmon / Jan Wagenaar : Hedendaagsche historie of tegenwoordige staat van alle volkeren. XVIIde Deel. Vervolgende de beschryvinge der Vereenigde Nederlanden en wel in 't byzonder van Holland. Met naauwkeurige Kaarten en Printverbeeldingen versierd. Te Amsterdam, By Isaak Tirion, in de Kalverstraat, het Negende Huis van den Dam, in Hugo Grotius, 1749. Met Privilegie. 8o: (8 met titelplaat)575(23)p. Origineel gaaf half leder met ribben en titelschildje. Platten wat afgesleten en hoekjes iets gebogen. Binding goed. Voorin en achter in de binnenmarge een bruine verkleuring. Kaart bij pag. 40 een bruine veeg vlek. Compleet met de titelplaat en de 12 kaarten / platen, waarvan 2 op 2 op een blad. Zie de foto's. ** Jan Wagenaar (Amsterdam, gedoopt 25 oktober 1709 – aldaar, 1 maart 1773) was een Nederlandse geschiedschrijver uit de achttiende eeuw. Hij schreef over de politieke, kerk- en economische geschiedenis van Nederland. Wagenaar was een vertegenwoordiger van de stroming van de Verlichting en concludeerde dat niet elke ramp als straf van God hoeft te worden beschouwd, noch dat elke zegen een beloning is. Zijn werk was meer dan een eeuw zeer populair en wekte de afgunst en kritiek van Willem Bilderdijk. Jan Wagenaar werd op 25 oktober 1709 gedoopt in de Oude Kerk in Amsterdam. Hij was de zoon van een schoenmaker, die al voor de tweede keer was getrouwd en hem niet kon laten studeren. Zijn moeder was Maria Sagtleven (en verwant aan Herman Saftleven, de schilder). Het echtpaar kreeg zeven kinderen, van wie er drie jong stierven. Het gezin woonde op de hoek van Nes en de Wijde Lombardsteeg, tegenover de Bank van Lening. Op twaalfjarige leeftijd als volwassene beschouwd, werd Jan Wagenaar klerk bij een houthandelaar; in zijn vrije tijd ontwikkelde hij zich door zelfstudie. Hij studeerde Frans, later ook Latijn en Grieks, enig Hebreeuws en Engels. Ook had hij belangstelling voor de natuurwetenschappen. Twintig jaar oud liet Wagenaar zich in 1730 in Rijnsburg bij de Collegianten doopsgezind dopen en werd onbezoldigd vermaner binnen deze kerkgemeenschap. In 1737 schreef hij over een overstroming in Dantzig en de 'noodlijdenden aldaar'. In 1738 over de Tegenwoordige staat der Oostenrijksche, Fransche en Pruissische Nederlanden. In 1739 huwde hij op zijn dertigste in Haarlem de 25-jarige Christina Vergoes. Hierdoor was hij in staat met een compagnon, Jan de Jager, een houthandel te beginnen en zijn eigen historische werk uit te geven. Hij schreef een boekje over de kinderdoop in 1740. In 1741 publiceerde hij over de overstromingsrampen in de Alblasserwaard. In 1742 woonde hij op de Haarlemmer Houttuinen, niet ver van de Haarlemmerdijk. Op uitnodiging van de uitgever Isaak Tirion vertaalde hij tussen 1739 en 1744 het twaalfde deel van een Engelse uitgave, die de geschiedenis van de wereld beschreef. Het werk verscheen in vijf delen onder de titel: Hedendaagsche Historie of Tegenwoordige staat der Vereenigde Nederlanden. Het werk beschreef tal van bijzonderheden over de steden en dorpen in Nederland, met name ook in de Generaliteitslanden, Staats-Brabant, het Staatse deel van de Landen van Overmaze etc. Wagenaar werd auteur van een Spectatoriaal tijdschrift, dat de veelzeggende titel De Patriot droeg (1747). De staatkundige toestand van 1747 en 1748, en het Pachtersoproer waren aanleiding tot de uitgave van het wekelijks verschijnende blaadje.