Josephus schreef zijn werken in het Koinè-Grieks om voor een Romeins publiek de geschiedenis van de wereld vanuit Joods perspectief uit te leggen. Deze werken geven waardevol inzicht in het jodendom in de eerste eeuw en de achtergrond van het vroege christendom. Zelf hield Josephus zich aan de wet van Mozes en geloofde in de mogelijkheid het jodendom en het Grieks-Romeinse denken te verenigen in wat wel hellenistisch jodendom wordt genoemd. Hoewel hierover controverse is onder historici, lijkt Josephus als één van de eersten buiten de evangelieschrijvers Jezus en zijn titel "Christus" te hebben vermeld. Aanvankelijk deed Josephus Flavius als legerleider mee in de Joodse Opstand (66-70), waarbij Jeruzalem en de Joodse Tempel verwoest werden door de Romeinen. Hij werd in een vroeg stadium van deze opstand gevangengenomen en dankt hieraan waarschijnlijk zijn overleven. In krijgsgevangenschap voorspelde hij de Romeinse bevelhebber Vespasianus naar aanleiding van een droom dat deze keizer zou worden. Toen dat inderdaad gebeurde, verleende Vespasianus hem gratie. Josephus ging na de val van Jeruzalem met Titus mee naar Rome. Daar kreeg hij een woning en een inkomen. Als vrijgelatene van de Flavische keizers mocht hij de naam Flavius aannemen. In Rome schreef Josephus De Joodse oorlog (De Bello Judaico), een werk met als boodschap dat de ondergang van Jeruzalem en het Joodse volk de wil van God waren (de Romeinen waren Gods instrument) en dat men het verzet tegen de Romeinen maar beter kon stoppen. Hij bleef in Rome en een kleine 20 jaar later verscheen zijn Geschiedenis van de Joden (Antiquitates Judaicae), waarin hij de geschiedenis van zijn volk beschrijft vanaf de schepping tot aan zijn eigen tijd, voor Griekse en Romeinse lezers. Verder schreef hij nog een autobiografie (Vita) en een polemisch werk, Tegen Apion (Contra Apionem), waarin hij zekere aantijgingen tegen het joodse volk weersprak en een uiteenzetting deed van de joodse wet. Aangezien Josephus schrijft over de periode waarbinnen de gebeurtenissen van het Nieuwe Testament vallen, is het werk van Josephus van groot belang voor de studie van het vroege Christendom. Door het werk van Josephus is het mogelijk het Nieuwe Testament in de context te plaatsen van de geschiedenis en de gebruiken van de Joden in die periode Vervolg op Flavius Josephus; of algemene historie der joodsche naatsie, : behelzende ene uitvoerige beschryving van derzelver regerings-vorm, godtsdienst, gezinten en plegtigheden ... / Door Jakob Basnage ... ; Uit het Fransch vertaalt .. Jaar: 1726-1727 Auteur: Jacques Basnage de Beauval (1653-1723) Uitgever: Te Amsteldam, : by Gerard onder de Linden Te Delf, : by Reinier Boitet Drukker: Linden, Gerard onder de Amsterdam, 1711-1727 Boitet, Reinier Delft, 1714-1758 Annotatie: ill Gegrav. titel met jaartal 1727; Portret, 2 x titelvignet, 1 dubbele-plaat, , uisl. tabel, 90 ill. binnen de tekst. ( jan luiken0 Vert. van: Histoire des Juifs depuis Jésus-Christ jusqu'à présent. - 1706 Binding: contemporaine binding, uniforme banden, halfleer over kartonnen platten Omvang: 2 dl. ([44], 1940 [i.e. 1948] p.) Formaat: in-2 = 44 cm. gebruikssporen en kleuring door de tijd; slijtage aan platten, rug en uiteinden; de platten zijn later opnieuw met eenvoudig papier bekleed alle prenten in de tekst aanwezig, nagenoeg allen in goede heldere conditie, de foto's zijn del van de beschrijving; solide binding