I Quattro Libri dell'Architettura Di Andrea Palladio. (...). Uitgegeven te Venetië door Bartomeo Carampello in 1581. Folio-formaat (30.5 x 20.5 cm). Gebonden in een latere perkamenten band in oude stijl. Paginering: 67, 78, 46, (1), 133, (1) pp. Met 4 gegraveerde titelpagina's en honderden illustraties in houtsnede. 4 delen in 1 band. De zeer fraai uitgevoerde houtsnedes door (?) Giovanni en Cristoforo Chrieger, Cristoforo Coriolano, en anderen, naar ontwerp van Andrea Palladio. Achterin het colofon met drukkersvignet in houtsnede. De uiterst zeldzame tweede druk van het standaardwerk van Palladio (eerste druk 1570). Hoewel Palladio het plan had nog meer boeken toe te voegen, is dit niet gelukt voor zijn dood in 1580. Deze editie is uitgegeven op last van zijn zoon Silla Palladio en volgt de eerste druk tamelijk nauwgezet. Enkele nieuwe houtsnedes zijn toegevoegd voor initialen en ornamenten; de titelpagina's en de illustraties zijn allen afdrukken die ook werden gebruikt in de eerste druk. Redelijk goede conditie. Latere band in oude stijl, iets vlekkig en met enkele slijtagesporen. Schutbladen van later datum. Binnenwerk iets vlekkig op enkele plaatsen. Soms de randen iets rafelig. Een oude eigendomsannotatie uit 1643 op de titelpagina. De vier titelpagina's en het colofon alle met kleine schade rondom het jaartal (mogelijk een oude poging om het boek als eerste druk te verkopen?). Het einde van het eerste boek en het begin van het tweede boek met enkele wormgaatjes in de marge onderaan (zie detailfoto's). Pagina 12 van boek 4 met een kleine schade onderaan de pagina; pagina 57-58 met kleine schade bovenaan de pagina, waardoor een klein beeldverlies; onderaan pagina 107 een klein verlies van de marge. Pagina 115-118 in boek 4 manco. Van alle gebreken detailfoto's opgenomen. Desalniettemin een acceptabel exemplaar van dit uiterst zeldzame werk. Andrea di Pietro della Gondola (Palladio) (Padua, 30 november 1508 - Vicenza, 19 augustus 1580) was een Italiaanse architect. De naam Palladio (gegeven door zijn eerste opdrachtgever, Gian Giorgio Trissino) verwijst naar Pallas Athene, de Griekse godin van de wijsheid. ''I quattro libri dell’ architettura'' (vertaald: De vier boeken van de architectuur) is een Italiaanse verhandeling van de architect Andrea Palladio (1508-1580) over architectuur. Palladio liet zich inspireren door bewaard gebleven gebouwen van de Romeinse bouwkunst, door het geschrift van de Romeinse architect Vitruvius uit 25 v.Chr., De Architectura Libri Decem (De Tien Boeken van Architectuur), en door andere architecten waarbij de zuiverheid en eenvoud van de klassieke architectuur op de voorgrond stond. Zijn Vier boeken gaven systematisch de regels en plannen voor gebouwen die innovatief en uniek waren, zoals zijn villa’s. Sommige van zijn in zijn boek beschreven ideeën zijn niet verder gekomen dan de tekentafel, terwijl andere, zoals zijn Palladiaanse villa's in Veneto in Italië, met succes werden gebouwd. De duidelijkheid van het boek inspireerde talloze architecten en hun opdrachtgevers. Een belangrijk begrip in de architectuurtheorie en -praktijk van Palladio is natuur. Net als Daniele Barbaro was hij ervan overtuigd dat architectuur een rationele adaptatie van de natuur is. Architectuur moest een eenvoud bevatten om "net als de natuur" te zijn. Die eenvoud is duidelijk te zien in Palladio's ontwerpen, waar hij eenvoudige transformaties toepast op basisvormen. De overeenkomsten tussen kunst en natuur vermeldt Palladio in boek een, twee en drie van zijn I Quattro Libri dell'Architettura, waarin hij bijvoorbeeld kolommen met bomen vergelijkt en de pijlers van een brug met de poten van dieren. Het werk is zoals de titel vermeldt verdeeld in vier boeken (delen): Het eerste boek houdt zich bezig met bouwmaterialen, bouwtechnieken en vooral met het grote hoofdthema van de Renaissancearchitect: de bouworde van de architectuur, ook wel de pilarenorde of zuilenorde genoemd, gevormd door de zuil of pilaar van de Toscaanse orde, de Dorische orde, de Ionische orde, de composiete orde en de Korinthische orde. Palladio verklaart de karakteriserende kenmerken van elke bouworde en vult het aan met illustraties van de diverse architectonische details zoals de pilaster en architraaf waarop de pilaar rust. Vervolgens behandelt hij kort de andere delen van een gebouw: trappen, schoorstenen, daken, etc. Het tweede boek behandelt uitgebreid particuliere woonhuizen. Naast een paar Romeinse reconstructies laat dit boek Palladio’s eigen ontwerpen zien. Zo beschrijft hij in het kort elk van zijn Palladiaanse villa's in Veneto en in en rond Vicenza, waaronder zijn beroemde Villa Rotonda, en laat van elk daarvan een of meerdere plattegronden en bouwtekeningen zien. Het derde boek houdt zich bezig met straten, pleinen, bruggen en basilica’s (een basilica was van oorsprong geen religieus gebouw maar een Romeins gebouw van Justitie) van welke de meeste van Romeinse oorsprong zijn. Palladio toont hiervan echter ook weer eigen ontwerpen. In het vierde boek laat Palladio reproducties zien van ontwerpen van een aantal Romeinse tempels uit de oudheid. In het bijzonder noemenswaardig zijn de prachtige plattegronden en architectonische tekeningen van het Pantheon (afbeeldingen 51-60). De afbeeldingen 44 en 45 laten de Tempietto van San Pietro in Montorio van Bramante zien. Dit is het enige gebouw in het boek dat niet van Palladio zelf of van Romeinse oorsprong is. Bij dit alles is de tekst geïllustreerd met meer dan 200 hoogwaardig gegraveerde afbeeldingen van gebouwen, elk door Palladio getekend. Ook zijn er er door hem gemaakte reconstructies van klassieke ruïnes met eigentijdse verslagen. De invloed van Palladio op de latere architectuur is zeer groot, met hoogtepunten in de 17e en 18e eeuw. De zogenaamde Palladiostijl of het palladianisme genoot veel succes in Nederland, Duitsland en Frankrijk, maar kent zijn oorsprong in het 17de-eeuwse Engeland, waar hij ontwikkeld werd door Inigo Jones. Deze neemt de belangrijkste eigenschappen van Palladio's architectuur en begrippen vanuit de Quattro Libri dell'Architettura over. Inigo Jones' architectuur bezit een classicistische eenvoud en harmonie. Bekende voorbeelden zijn Queen's House in Greenwich uit 1616 en de Banqueting Hall in het Palace of Whitehall uit 1622. Ook William Kent en Christopher Wren zijn niet te vergeten, namen met respectievelijk de gebouwen Chiswick House en St Paul's Cathedral. Ook in de Verenigde Staten kende het palladianisme zijn navolging in de 18e eeuw in de persoon van Thomas Jefferson. Deze autodidact had een intense appreciatie voor het oude Rome. Zijn bekendste gebouwen zijn het Monticello en de universiteitscampus van Virginia. Zie ook de foto's. Verzekerde verzending.