Bachibouzouk (1977) - Warhol vs Banksy vs Hirst

Εξαιρετική δουλειά του Βρυξελλιώτη καλλιτέχνη Bachibouzouk.

Σε αυτή τη σειρά, ο Βρυξελλιώτης καλλιτέχνης Bachibouzouk παίζει πηδώντας πάνω από την ιστορία της τέχνης σαν ένα πολύ περίεργο παιδί που θα είχε βρει ένα μουσείο και μια μπογιά. Μέσα από αυτά τα «Tomato Soup Can», οργανώνει μια χαρούμενα απίθανη σύγκρουση ανάμεσα σε τρεις γίγαντες της σύγχρονης τέχνης: Warhol, Banksy και Hirst. Ένα ποπ τρικεντρισμό, αστικό και κλινικό, περασμένο από το μύλο των σπρέι, όπως μόνο ο Bachibouzouk ξέρει να κάνει.

Το σημείο εκκίνησης, προφανώς, είναι το poster του Banksy, που ήδη αποτελεί ένα είδος υπαινιγμού (ή υπαινιγμού του υπαινιγμού) στο εμβληματικό Campbell’s Soup του Andy Warhol. Ο Bachibouzouk περνάει σαν ο τέταρτος μυημένος, αλλά οπλισμένος όχι με σπαθί, αλλά με dots — αυτούς τους διάσημους εμμονικούς δείκτες του Damien Hirst, που τοποθετεί προσεκτικά σε κάθε κουτάκι. Το αποτέλεσμα: ένας διάλογος ανάμεσα σε τρεις αισθητικές που καμία δεν ζητούσε συνομιλητή… και όμως, μαζί, αρχίζουν να μιλούν δυνατά και ακόμη και να γελούν.

Τα αερολύματα, επιλεγμένα προσεκτικά σε μια ζωηρή παλέτα, έρχονται να αμφισβητήσουν την υπερβολικά συνετή κληρονομιά των ateliers. Κάθε χρώμα φαίνεται να διακηρύσσει: «Και αν η σύγχρονη τέχνη σταματούσε να παίρνει τον εαυτό της τόσο σοβαρά για τρία λεπτά;»
Αλλά πίσω από το χιούμορ, υπάρχει μια πραγματική σκέψη: ο Bachibouzouk αμφισβητεί την βιομηχανική επανάληψη των καλλιτεχνικών εικονιδίων. Τι γίνεται ένα σύμβολο όταν το αντιγράφεις, και μετά αντιγράφεις την αντιγραφή, και μετά ξαναβάφεις πάνω από τις αναφορές που ήδη έχουν παραμορφωθεί; Ίσως κάτι πιο ειλικρινές: ένα έργο που αποδέχεται ότι δεν γεννήθηκε μόνο του, αλλά μέσα σε έναν πολιτιστικό θόρυβο, ένα καρναβάλι εικόνων και αποδοκιμασιών.

Με την υπέρθεση αυτών των στρώσεων αναφορών, ο καλλιτέχνης μετατρέπει την κονσέρβα — ένα κοινό αντικείμενο, σύμβολο καταναλωτισμού, pop fetish — σε μια μεταφορά της εποχής μας που έχει κορεστεί: όλα ήδη έχουν δει, remix, παραχθεί… και όμως, χάρη σε μια μοναδική κίνηση (και μερικά καλά sprays), κάτι καινούργιο αναδύεται. Λίγο σαν να περιστρέφεσαι σε ένα μουσείο καθρεφτών, και τελικά να βλέπεις το δικό σου είδωλο.

Με πολύ πνεύμα, λίγη ανευθυνότητα και μια χαρούμενη διαύγεια, ο Bachibouzouk μας θυμίζει ότι η τέχνη ίσως είναι πάνω απ' όλα ένα παιχνίδι: ένα σοβαρό παιχνίδι, ναι, αλλά ένα παιχνίδι παρ' όλα αυτά. Και σε αυτό το παιχνίδι, οι Tomato Soup Can του είναι τα κομμάτια που κάνουν να εκραγούν όλες οι πόρτες ασφαλείας.