Michael Joseph (1941-) - Nude on upturned bucket

Αυτό δεν είναι Nivea.
Δεν υπήρχε προϋπολογισμός για γυαλιστερό αποτέλεσμα, καμία τέλεια επεξεργασία, καμία διαφημιστική υπηρεσία που να λειαίνει κάθε καμπύλη σε υποταγή. Δεν είναι πιο λεπτό, πιο λαμπερό, ή καλλυντικά άψογο — και ακριβώς γι' αυτό έχει σημασία.

Αυτό που βλέπετε εδώ είναι ένα αντικείμενο γεννημένο σε σκοτεινό θάλαμο, κατασκευασμένο σε μεγάλη κλίμακα και με δυσκολία που λίγοι τυπογράφοι θα τολμούσαν να επιχειρήσουν. Με εικόνα ορατή 58 × 44 εκ. (στήριγμα 70 εκ. ύψος και 50 εκ. πλάτος), αυτό είναι ένα μεγάλο, άβολο, τεχνικά απαιτητικό φορμάτ για μια αναλογική εκτύπωση — ειδικά μια που έχει τονωθεί, χειριστεί, ζήσει μαζί της και επιτρέψει να γεράσει με ειλικρίνεια. Η επιφάνειά της φέρει την ιστορία της: λεπτές γρατζουνιές, σημάδια, ίχνη της διαδικασίας. Όχι ζημιά — αποδείξεις.

Η ίδια η εικόνα είναι ήσυχα τολμηρή. Ένα γυμνό που έχει μειωθεί σε μορφή, σκιά και υπόνοια· ένα σώμα που στρέφεται μακριά, αρνούμενο το θέαμα ενώ ταυτόχρονα το δημιουργεί. Ο αντίλαλος του Violon d’Ingres του Man Ray είναι αδιαμφισβήτητος — αλλά αυτό δεν είναι φόρος τιμής μέσω μίμησης. Είναι ένας φωτογράφος που δουλεύει με φως, χημεία και χρόνο, αφήνοντας την ατέλεια να μιλήσει πιο δυνατά από το γυαλισμένο τελείωμα.

Ναι, δεν είναι τόσο όμορφο.
Ναι, δεν παρουσιάζεται τέλεια.
Κι όμως — είναι πολύ πιο ελκυστικό.

Αυτή είναι η φωτογραφία ως αντικείμενο, όχι ως αναπαραγωγή. Μια στιγμή που η εικόνα περνάει από τα χέρια του φωτογράφου, μέσα από δίσκους και τόνους, προτού ο κόσμος αποφασίσει ότι όλα πρέπει να είναι καθαρά, επίπεδα και ατελείωτα επαναλαμβανόμενα.

Αν κερδίσετε αυτήν τη δημοπρασία, δεν θα κατέχετε απλώς μια φωτογραφία.
Θα γίνετε ο φύλακας μιας μοναδικής στιγμής στην ιστορία της φωτογραφίας — μια στιγμή που ποτέ δεν θα μπορούσε να αναπαραχθεί, να τυπωθεί ξανά ή να πλαστογραφηθεί πειστικά.

Man Ray, Violon d’Ingres — να φας την καρδιά σου.