Santi Moix Sala (1960) - Circle Of - Still Life in Balance

Στηρίγματα σε Ισορροπία

1. ΤΕΧΝΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ

Συγγραφέας: Circulo de Santi Moix Sala (Βαρκελώνη, 1960)
Χρονολογία: 1991 (ημερομηνία εγγεγραμμένη στην πίσω πλευρά)
Τεχνική: λάδι σε ξύλο
Διαστάσεις: 41 × 43 εκ.
Μέγεθος με πλαίσιο: 52 × 54 εκ.
Εταιρεία: επιγραφή ζωγραφικής «Moix areu areny» στη γωνία πάνω δεξιά; χειρόγραφη επιγραφή και ημερομηνία στην πίσω πλευρά.
Κατάσταση διατήρησης: πολύ καλή
Μάρκο: πλαίσιο από ποιοτικό ξύλο, σοβαρό προφίλ με ζεστή πατίνα και εσωτερική γραμμή σε ανοιχτό χρώμα, με σύγχρονο χαρακτήρα, σωστά αναλογικό και σεβαστό προς το έργο.

2. ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το έργο παρουσιάζει μια νεκρή φύση με οριζόντια σύνθεση, δομημένη πάνω σε μια λευκή ράφι που λειτουργεί ως δομικός άξονας. Αριστερά, ένα μπλε κεραμικό βάζο με αναφορές στην Ανατολή· στο κέντρο, δύο ανοιχτά κόκκινα λουλούδια, επεξεργασμένα με άμεση και εκφραστική πινελιά· δεξιά, ένα κίτρινο μπολ με ένα κομμένο φρούτο και πράσινα φύλλα.

Το ουδέτερο φόντο, δουλεμένο με μια ματ και περιβάλλουσα υφή, δημιουργεί έναν ήσυχο χώρο όπου τα αντικείμενα αιωρούνται με εύθραυστη ισορροπία. Εικονικά, η σκηνή παραπέμπει στην καθημερινότητα που επαναπροσδιορίζεται μέσα από μια ποιητική ματιά, όπου τα οικιακά στοιχεία αποκτούν μια σχεδόν συμβολική παρουσία, απομακρυσμένη από την παραδοσιακή αφήγηση του κλασικού νεκρικού.

3. Στυλ, σχολή και συγκριτική αξιολόγηση

Από την αισθητική άποψη, το έργο τοποθετείται σε μια σύγχρονη εικαστική μορφή με ρίζες στον μεταμοντερνισμό, με σαφείς αποχρώσεις του λυρικού neoexpresionismo που αναπτύχθηκε στην Καταλονία στα τέλη του 20ού αιώνα.

Η σύντομη πινελιά, η συνθετική πρόθεση και η σκόπιμη χρήση του χρώματος παραπέμπουν πειστικά στον κόσμο του Santi Moix, ιδιαίτερα στις πρώιμες νεκρές φύσεις του, αν και η υπογραφή δεν ταιριάζει πλήρως με τα πιο γνωστά γραφικά του καλλιτέχνη, γι' αυτό η απόδοση πρέπει να διατηρείται με προσεκτική και λογική επιφύλαξη.

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, το έργο συνομιλεί με γλώσσες που υπάρχουν σε καλλιτέχνες όπως ο Giorgio Morandi (λόγω της φορμαλιστικής συγκράτησης), ο Miquel Barceló (λόγω της ύλης και του gesture) ή ο Philip Guston στην πιο προσωπική του εκδοχή, καλλιτέχνες με υψηλή διεθνή αναγνώριση.

Πρόκειται για ένα ελκυστικό έργο, με έντονη προσωπικότητα, που κερδίζει το ενδιαφέρον ακριβώς στον τομέα της ανοιχτής αποδοχής και του μυστηρίου του δημιουργού, προσφέροντας αξία στον λόγο και στη συλλεκτική αξία.