Trent Parke - Monument - 2023

Όταν ο Τρεντ Παρκ μετακόμισε στο Σίδνεϊ από μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αυστραλίας, η πρώτη του εντύπωση ήταν ο τεράστιος όγκος ανθρώπων. Άρπαζε τη φωτογραφική του μηχανή και έβγαινε για εξερεύνηση με κάθε ευκαιρία, μαγεμένος από τις ατελείωτες πομπές.

Κατά την ώρα αιχμής, παρακολουθούσε καθώς οι εργαζόμενοι της πόλης κινούνταν σε μια μεγάλη μάζα, περπατώντας όλη στην μεγάλη αλυσίδα μεταφοράς της ζωής. Σε μια κατάσταση σχεδόν έκστασης, περπατώντας τον ίδιο δρόμο μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα, χρόνο με το χρόνο… χρονομετρημένος στην εργασία, χρονομετρημένος στην αποχώρηση, όλα υπό το μαγικό ραβδί της πόλης. Ο Parke στεκόταν στην άκρη του κύματος, έξω από έναν νέο κόσμο, κοιτάζοντας μέσα. Σαν να παρακολουθούσε ένα νέο είδος που ανακαλύφθηκε πρόσφατα.

Τη νύχτα παρακολουθούσα την έκλειψη των πεταλούδων, εκατομμύρια από αυτές να κυκλώνουν συνεχώς τα φώτα της Γέφυρας του Σίδνεϊ. Ταυτόχρονα, στο μπαλκόνι μου, μια μικροσκοπική παράσταση εξελισσόταν γύρω από το φως πάνω από το κεφάλι μου. Οι πεταλούδες αναπόφευκτα και χωρίς αντίσταση έλκονταν προς την τελική τους καταστροφή. Περιστρεφόμενες εκτός ελέγχου, σαν μικρά διαστημόπλοια παγιδευμένα σε μια ακτίνα τροχαίου. Έλκονταν και τυφλώνονταν από το φωτεινό λευκό φως, και εκατοντάδες πουλιά πετούσαν για να τις αρπάξουν από τον αέρα… αράχνες καθόντουσαν περιμένοντας στα δίχτυα τους. Χτισμένα με ακριβείς συντεταγμένες πάνω στην επιφάνεια των φώτων, έπιαναν τα άτυχα μικρά πλάσματα που γλιστρούσαν μέσα από αυτά. Αν κάποιο κατάφερνε θαυματουργά να επιβιώσει από αυτήν την επίθεση, συνέχιζε, οδηγούμενο προς τη φλόγα, μεθυσμένο από αυτά τα καυτά φωτεινά σφαιρίδια. Ξαφνικά, μια ηλεκτρική φόρτιση στον αέρα που παρέμενε ακίνητος. Μια μικρή έκρηξη καπνού. Έφυγε. Άμεση αποσύνθεση μιας μορφής ζωής. Ένα ακόμα σημάδι στο σύμπαν. Ένα ακόμα μικρό διαστημόπλοιο συγκρούεται με τον λαμπερό ήλιο.