Escuela Catalana (c.1950) - NO RESERVE - Nostalgia en la ladera

Η Pictura Subastas παρουσιάζει αυτό το υπέροχο έργο τέχνης που ανήκει στη σχολή της Καταλονίας, το οποίο απεικονίζει ένα ήσυχο ορεινό χωριό από μια ψηλή γωνία, όπου τα παλιά σπίτια, οι κόκκινοι κεραμίδες και το ψυχρό φως δημιουργούν μια νοσταλγική και ήρεμη σκηνή. Ο πίνακας ξεχωρίζει για την εξαιρετική τεχνική του και την μεγάλη ζωγραφική ποιότητα που μεταδίδει.

Διαστάσεις με πλαίσιο: 40x45,5x4 εκ.
Διαστάσεις χωρίς πλαίσιο: 30x35 εκ.
Λάδι σε ξύλο, υπογεγραμμένο με το χέρι από τον καλλιτέχνη στην κάτω δεξιά πλευρά.
Το κομμάτι βρίσκεται σε καλή κατάσταση διατήρησης.
Το έργο πωλείται με ένα όμορφο πλαίσιο (περιλαμβάνεται στη δημοπρασία ως δώρο).

Το έργο προέρχεται από μια αποκλειστική ιδιωτική συλλογή στη Girona.

Σημαντική σημείωση: οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της περιγραφής της παρτίδας.

Το κάδρο θα συσκευαστεί με επαγγελματικό τρόπο από έναν ειδικό της IVEX (https://www.instagram.com/ivex.online/), χρησιμοποιώντας υλικά υψηλής ποιότητας για να διασφαλιστεί η προστασία του. Η τιμή αποστολής καλύπτει τόσο το κόστος επαγγελματικής συσκευασίας όσο και τη μεταφορά.
Η αποστολή θα πραγματοποιηθεί μέσω Correos, GLS ή NACEX με παρακολούθηση. Διαθέσιμες αποστολές σε διεθνές επίπεδο.



Αυτός ο πίνακας απεικονίζει μια ήρεμη και εμπνευσμένη σκηνή ενός μικρού χωριού που βρίσκεται σε μια πλαγιά, όπου οι παραδοσιακές κατασκευές διατάσσονται σε διαφορετικά επίπεδα, δημιουργώντας μια αίσθηση βάθους και γαλήνης. Στο πρώτο πλάνο διακρίνεται η γωνία ενός σπιτιού με παράθυρα και ανοιχτούς τόνους που αιχμαλωτίζουν το φως της ημέρας, λειτουργώντας ως εισαγωγή στη σύνθεση. Από αυτό το προνομιακό σημείο, η θέα ανοίγεται προς το εσωτερικό του χωριού, αποκαλύπτοντας έναν αρμονικό συνδυασμό από πέτρινα τείχη, κόκκινους κεραμίδες και γυμνά δέντρα που προαναγγέλλουν την παρουσία ενός ψυχρού κλίματος ή μιας χειμερινής εποχής.
Καθώς το βλέμμα βαθαίνει στη σκηνή, ο τοίχος που στριφογυρίζει προς το βάθος φαίνεται να καθοδηγεί τον θεατή σε ένα σιωπηλό μονοπάτι που οδηγεί προς τα πιο απομακρυσμένα κτίρια. Το παιχνίδι φωτός και σκιών δίνει ανάγλυφο στην επιφάνεια των λιθόστρωτων και στους τοίχους, αναδεικνύοντας τις τραχιές υφές που προκαλούν την αίσθηση του χρόνου που περνά. Η σπάνια βλάστηση και τα δέντρα χωρίς φύλλα μεταδίδουν μια μελαγχολική ατμόσφαιρα, σαν ο τόπος να είναι τυλιγμένος σε ένα βαθύ σιωπηλό πέπλο, με μια ελαφριά ομίχλη που θολώνει τα περιγράμματα του ορίζοντα.
Στην κεντρική ζώνη, οι κοκκινωποί κεραμίστες μετατρέπονται σε οπτικά πρωταγωνιστικά σημεία. Το ζεστό τους χρώμα δημιουργεί ένα απαλό αντίθεση με τους γκρίζους τόνους του ουρανού και τους πέτρινους τοίχους του περιβάλλοντος, παράγοντας μια χρωματική ισορροπία που προσδίδει ζωή και ζεστασιά στο τοπίο. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει ένας πύργος με έναν καμπαναριό με αιχμηρό σχήμα, σύμβολο της καρδιάς του χωριού, που υψώνεται με κομψότητα και γίνεται ένα οπτικό σημείο αναφοράς. Αυτή η δομή ενισχύει την ταυτότητα του τόπου, προκαλώντας αναμνήσεις, παραδόσεις και ήχους που, αν και δεν εμφανίζονται στην εικόνα, φαίνεται να αντηχούν στη μνήμη του θεατή.
Δεξιά, η σκοτεινή πρόσοψη ενός άλλου κτίσματος λειτουργεί ως φυσικό πλαίσιο που βοηθά στην κατεύθυνση της προσοχής προς το εσωτερικό τοπίο, προσφέροντας ισορροπία στη σύνθεση. Οι γήινοι τόνοι και οι σκιές που προβάλλονται υποδηλώνουν την ηρεμία μιας στιγμής της ημέρας κατά την οποία το φως είναι απαλό, ίσως κατά τη διάρκεια του απογεύματος ή σε ένα κρύο πρωινό. Η αρμονία μεταξύ των διαφόρων αρχιτεκτονικών, φυσικών και φωτιστικών στοιχείων διαμορφώνει μια φιλόξενη σκηνή, χαρακτηριστική ενός χωριού που παραμένει ενωμένο με τον αργό ρυθμό της παραδοσιακής ζωής.
Συνολικά, αυτό το έργο μεταδίδει την ουσία ενός ήρεμου χωριού, όπου η αρχαία αρχιτεκτονική, το απαλό φως και η ήσυχη ατμόσφαιρα συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια βαθιά συγκινητική και νοσταλγική σκηνή. Η σύνθεση προσκαλεί να σταματήσεις, να θαυμάσεις και να αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από την ηρεμία που εκπέμπει κάθε γωνιά του τοπίου.