Rabindranath Tagore - Three Rabindranath Tagore works: Fruit-Gathering; Sadhana; The Gardener - 1913

«Φρούτα-συλλογή» του Sir Rabindranath Tagore - Macmillan, Λονδίνο - Πρώτη έκδοση στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1916 - 18cmx15cm - κατάσταση: καλή, αυθεντικός δεσμός, λίγη φθορά στις άκρες.

«Sadhana, η πραγματοποίηση της Ζωής» του Rabindranath Tagore - Macmillan, Λονδίνο - Πρώτη έκδοση στο Ηνωμένο Βασίλειο, αναθεωρημένη επανέκδοση - 18cmx15cm - κατάσταση: αυθεντικός δεσμός, με μερική λεκέ και γρατζουνιές στους πίνακες, λίγη τσίχλα σελίδων.

3 «Ο Κηπουρός» από τον Rabindranath Tagore - Macmillan, Λονδίνο - πρώτη έκδοση στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1913 - με πορτρέτο μπροστά και υπογραφή φωτογραφίας από κάτω - 18εκ x 15εκ - κατάσταση: καλή, λίγη λεκέ και γρατζουνιές στις σελίδες.

Ο Ραβίντραναθ Τάγκουρ FRAS (Βεγγαλικά: [roˈbindɾonatʰ ˈʈʰakuɾ];[1] αγγλοποιημένο ως Rabindranath Tagore /rəˈbɪndrənɑːt təˈɡɔːr/ ⓘ; 7 Μαΐου 1861[2] – 7 Αυγούστου 1941[3]), επίσης γνωστός με το ψευδώνυμο Bhanusimha (Ήλιος Λέων), ήταν ένας Βεγγαλικός πολυμαθής (ποιητής, συγγραφέας, δραματουργός, συνθέτης, φιλόσοφος, κοινωνικός μεταρρυθμιστής και ζωγράφος) της περιόδου της Βεγγαλικής Αναγέννησης.[4][5][6] Το 1913, ο Τάγκουρ έγινε ο δεύτερος μη Ευρωπαίος που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ σε οποιαδήποτε κατηγορία, και επίσης ο πρώτος στιχουργός που κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας.[7] Έχει γράψει τους εθνικούς ύμνους της Ινδίας και του Μπαγκλαντές.

Ανέπλασε τη βενετική λογοτεχνία και μουσική, καθώς και την ινδική τέχνη, με τον Περιεχομενικό Μοντερνισμό στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα. Ήταν ο συγγραφέας της «βαθιά ευαίσθητης, φρέσκιας και όμορφης» ποίησης της Gitanjali. Τα ποιητικά τραγούδια του Tagore θεωρούνταν πνευματικά και μεταβαλλόμενα· η κομψή πεζογραφία και η μαγική ποίησή του ήταν ευρέως δημοφιλή στην ινδική υποήπειρο. Ήταν μέλος της Βασιλικής Ασιατικής Εταιρείας. Αναφερόμενος ως «ο Βάρδος του Μπανγκλαντές», ο Tagore ήταν γνωστός με τα παρατσούκλια Gurudev, Kobiguru και Biswokobi.

Ένας Βεγγαλός Βραχμάν από το Καλκούτα με προγόνους ευγενών στις περιοχές Τζέσορ και Μπανταμάν, ο Ταγκόρ έγραψε ποίηση σε ηλικία οκτώ ετών. Στα δεκαέξι του, κυκλοφόρησε τα πρώτα σημαντικά ποιήματά του υπό το ψευδώνυμο Bhānusiṃha («Ήλιος Λέων»), τα οποία οι λογοτεχνικές αρχές θεώρησαν ως χαμένα κλασικά έργα. Μέχρι το 1877, είχε προχωρήσει στα πρώτα του διηγήματα και θεατρικά έργα, δημοσιευμένα με το πραγματικό του όνομα. Ως ανθρωπιστής, καθολικός, διεθνιστής και ένθερμος κριτικός του εθνικισμού, καταδίκασε τη Βρετανική Αυτοκρατορία και υποστήριξε την ανεξαρτησία από τη Βρετανία. Ως εκπρόσωπος της Αναγέννησης του Βεγγάλης, ανέπτυξε ένα μεγάλο κανόνα που περιελάμβανε ζωγραφιές, σκίτσα και doodles, εκατοντάδες κείμενα και περίπου δύο χιλιάδες τραγούδια. Η κληρονομιά του συνεχίζεται και μέσω της ίδρυσης του Πανεπιστημίου Visva-Bharati.

Ο Tagore εκσυγχρόνισε την μοντέρνα β Bengali τέχνη απορρίπτοντας αυστηρές κλασικές μορφές και αντιστεκόμενος σε γλωσσικούς περιορισμούς. Τα μυθιστορήματά του, οι ιστορίες, τα τραγούδια, τα χορευτικά δράματα και τα δοκίμια του αναφέρονταν σε πολιτικά και προσωπικά θέματα. Τα Gitanjali (Τραγούδι Προσφορές), Gora (Ανεπιτήδευτος) και Ghare-Baire (Το Σπίτι και ο Κόσμος) είναι τα πιο γνωστά έργα του. Η ποίησή του, οι μικρές ιστορίες και τα μυθιστορήματά του επαινούνταν και επικρίνονταν για το λυρισμό τους, τον καθημερινό τόνο, τον φυσικισμό και την φιλοσοφική ενδοσκόπηση. Τα έργα του επιλέχθηκαν από δύο χώρες ως εθνικοί ύμνοι: το «Jana Gana Mana» της Ινδίας και το «Amar Shonar Bangla» του Μπαγκλαντές. Ο εθνικός ύμνος της Σρι Λάνκα εμπνεύστηκε επίσης από το έργο του. Το τραγούδι του «Banglar Mati Banglar Jol» έχει υιοθετηθεί ως εθνικός ύμνος του Δυτικού Βεγγάλης.