René Magritte (1898-1967), d'après - La Peine Perdue / The Lost Cause






Πέρασε πέντε χρόνια ως ειδικός στην κλασική τέχνη και τρία χρόνια ως επίτροπος.
| 120 € | ||
|---|---|---|
| 110 € | ||
| 100 € | ||
Προστασία Αγοραστή Catawiki
Η πληρωμή σας είναι ασφαλής μαζί μας μέχρι να παραλάβετε το αντικείμενό σας.Προβολή λεπτομερειών
Trustpilot 4.4 | 123113 κριτικών
Βαθμολογήθηκε με Άριστα στο Trustpilot.
René Magritte (d’après) — La Peine Perdue / The Lost Cause — λιθογραφία σε vellum BFK Rives, 44 × 30 cm, περιορισμένη έκδοση (300 αντίτυπα, αριθμημένη), πλακέτα υπογεγραμμένη και με μολύβι από τον Charly Herscovici, Βέλγιο, 2000–2010, σε λογική κατάσταση.
Περιγραφή από τον πωλητή
Ρενέ Μαγκρίτ (1898-1967), (d´apres)-υπογεγραμμένο με μολύβι από τον κ. Charly Herscovici, Πρόεδρο του Ιδρύματος MAGRITTE.
Λιθογραφία σε περγαμηνή BFK Rives.
Αριθμημένο / 300 αντίτυπα, υπογεγραμμένο σε έντυπη μορφή
Λιθογραφία υπό τον έλεγχο της Διαδοχής Μαγκρίτ, επικυρωμένη με την τυφλή σφραγίδα Διαδοχής, υπογεγραμμένη στην πέτρα κάτω αριστερά και χειρόγραφη με μολύβι από τον κ. Τσάρλι Χερσκοβίτσι, Πρόεδρο του Ιδρύματος Μαγκρίτ (με το αρχικό στην ίδια πλευρά του αριθμού)
Διαστάσεις: 44x30 εκ.
Ο Ρενέ Μαγκρίτ, ο διάσημος Βέλγος σουρεαλιστής, δημιούργησε αρκετά ενδιαφέροντα έργα που παίζουν με τα θέματα των παραθύρων, των σφαιρών και των νεφών. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι ο πίνακάς του το 1964 «Le Tombeau des Lutteurs» (Ο τάφος των μαχητών), αν και συχνά αναφέρεται απλώς με τα οπτικά στοιχεία του λόγω της εντυπωσιακής, σχεδόν αρχέτυπης σύνθεσής του.
Σε αυτό το μαγευτικό κομμάτι, ένα παράθυρο λειτουργεί ως κάδρο σε μια απροσδόκητη σκηνή. Αντί να αποκαλύψει έναν συμβατικό εξωτερικό τοπίο, ο θεατής αντιμετωπίζει ένα μεγάλο, τέλεια σφαιρικό αντικείμενο, συχνά περιγραφόμενο ως βράχος ή πλανήτης, που φαίνεται να αιωρείται ακριβώς έξω από το τζάμι του παραθύρου. Αυτή η σφαίρα δεν στηρίζεται πουθενά· απλώς αιωρείται στο κέντρο της εικόνας. Πάνω και γύρω από αυτό το μυστηριώδες σφαιρίδιο, στιλιζαρισμένα σύννεφα γεμίζουν τον ουρανό, αποδοσμένα με την χαρακτηριστική ακριβή αλλά ονειρική ποιότητα του Magritte.
Ο αλληλεπιδραστικός χαρακτήρας αυτών των στοιχείων δημιουργεί μια αίσθηση τόσο οικείας όσο και βαθιάς παράξενης. Το παράθυρο, που συνήθως αποτελεί πύλη στην πραγματικότητα, παρουσιάζει εδώ μια αδύνατη όραση. Η σφαίρα, ένα αντικείμενο τέλειας γεωμετρικής μορφής, αψηφά τη βαρύτητα και το φυσικό πλαίσιο. Τα σύννεφα, αν και φυσικά, συμβάλλουν στην συνολική ανησυχητική ατμόσφαιρα, αποτελώντας μέρος αυτού του παράξενου τοπίου. Ο Magritte χρησιμοποιεί με δεξιοτεχνία αυτά τα κοινά μοτίβα για να προκαλέσει την αντίληψη, καλώντας τον θεατή να αμφισβητήσει τι είναι πραγματικό, τι φανταστικό και τη φύση της αναπαράστασης.
Ρενέ Μαγκρίτ (1898-1967), (d´apres)-υπογεγραμμένο με μολύβι από τον κ. Charly Herscovici, Πρόεδρο του Ιδρύματος MAGRITTE.
Λιθογραφία σε περγαμηνή BFK Rives.
Αριθμημένο / 300 αντίτυπα, υπογεγραμμένο σε έντυπη μορφή
Λιθογραφία υπό τον έλεγχο της Διαδοχής Μαγκρίτ, επικυρωμένη με την τυφλή σφραγίδα Διαδοχής, υπογεγραμμένη στην πέτρα κάτω αριστερά και χειρόγραφη με μολύβι από τον κ. Τσάρλι Χερσκοβίτσι, Πρόεδρο του Ιδρύματος Μαγκρίτ (με το αρχικό στην ίδια πλευρά του αριθμού)
Διαστάσεις: 44x30 εκ.
Ο Ρενέ Μαγκρίτ, ο διάσημος Βέλγος σουρεαλιστής, δημιούργησε αρκετά ενδιαφέροντα έργα που παίζουν με τα θέματα των παραθύρων, των σφαιρών και των νεφών. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι ο πίνακάς του το 1964 «Le Tombeau des Lutteurs» (Ο τάφος των μαχητών), αν και συχνά αναφέρεται απλώς με τα οπτικά στοιχεία του λόγω της εντυπωσιακής, σχεδόν αρχέτυπης σύνθεσής του.
Σε αυτό το μαγευτικό κομμάτι, ένα παράθυρο λειτουργεί ως κάδρο σε μια απροσδόκητη σκηνή. Αντί να αποκαλύψει έναν συμβατικό εξωτερικό τοπίο, ο θεατής αντιμετωπίζει ένα μεγάλο, τέλεια σφαιρικό αντικείμενο, συχνά περιγραφόμενο ως βράχος ή πλανήτης, που φαίνεται να αιωρείται ακριβώς έξω από το τζάμι του παραθύρου. Αυτή η σφαίρα δεν στηρίζεται πουθενά· απλώς αιωρείται στο κέντρο της εικόνας. Πάνω και γύρω από αυτό το μυστηριώδες σφαιρίδιο, στιλιζαρισμένα σύννεφα γεμίζουν τον ουρανό, αποδοσμένα με την χαρακτηριστική ακριβή αλλά ονειρική ποιότητα του Magritte.
Ο αλληλεπιδραστικός χαρακτήρας αυτών των στοιχείων δημιουργεί μια αίσθηση τόσο οικείας όσο και βαθιάς παράξενης. Το παράθυρο, που συνήθως αποτελεί πύλη στην πραγματικότητα, παρουσιάζει εδώ μια αδύνατη όραση. Η σφαίρα, ένα αντικείμενο τέλειας γεωμετρικής μορφής, αψηφά τη βαρύτητα και το φυσικό πλαίσιο. Τα σύννεφα, αν και φυσικά, συμβάλλουν στην συνολική ανησυχητική ατμόσφαιρα, αποτελώντας μέρος αυτού του παράξενου τοπίου. Ο Magritte χρησιμοποιεί με δεξιοτεχνία αυτά τα κοινά μοτίβα για να προκαλέσει την αντίληψη, καλώντας τον θεατή να αμφισβητήσει τι είναι πραγματικό, τι φανταστικό και τη φύση της αναπαράστασης.
