Nicolaas Grevinchoven - Der Remonstranten Kerck-gangh: dat is:verscheydene redenen, waerom de Remonstrans-ghesinde hare - 1619

Νικόλαος Γκρέβινχοβεν: Ο Κήπος των Αντιρρησιών: δηλαδή: διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι αντιρρησίες δεν και δεν πρέπει να αποφεύγουν τις ξεχωριστές συνεδριάσεις τους: που έχει σχηματιστεί με τη μορφή προειδοποίησης προς τους υποστηρικτές μιας ορισμένης αντιρρηστικής κοινότητας στην Ολλανδία / και τώρα / προς κοινή υπηρεσία των επόμενων Σταυροφόρων Εκκλησιών στις Ενωμένες Πολιτείες, δημοσιευμένο στο φως. Τυπωμένο το έτος του Κυρίου μας / 1619. 4ο: 134 σελ. Δέθηκε με μεταγενέστερη χαρτονένια θήκη σε χρώμα, με τον τίτλο μπροστά γραμμένο με χειρόγραφη γραφή. Η θήκη έχει φθορές. Η σελίδα τίτλου φέρει το όνομα του συγγραφέα χειρόγραφα και ένα αριθμό με μολύβι στην κορυφή. Το χαρτί εδώ και εκεί έχει ένα πολύ ελαφρύ σημείο ή αποχρωματισμό.

Ο Nicolaas Grevinckhoven (επίσης Grevinkhoven ή Grevinchovius), (περίπου - 1632, Αμβούργο) ήταν ένας προτεστάντης κήρυκας στο Ρότερνταμ κατά την εποχή της σύγκρουσης μεταξύ των Ρεμονστραντών και των αντι-ρεμονστραντών στις αρχές του εικοστού αιώνα. Σπούδασε στο Λέιντε και επέλεξε στη συζήτηση μεταξύ του Arminius και του Gomarus την πλευρά του πρώτου. Μετά το θάνατο του Arminius το 1609, υπήρξε συνυπογράφων της Remonstrantie το 1610 και συμμετείχε στη Συνέλευση της Χάγης για τη θρησκεία το 1611.
Στο Ρότερνταμ, όπου ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού επισκεπτόταν τις ρομενστραντικές υπηρεσίες, ήρθε σε σύγκρουση με τους αυστηρούς calvinisten, ιδιαιτέρως τον Adriaan Smout και τον Cornelis Geselius.
Κατά τη διάρκεια των διώξεων των ρεμονστραντών μετά την εκτέλεση του Johan van Oldenbarnevelt και της Συνόδου του Dordrecht, ο Grevinckhoven διέφυγε στο Άμστερνταμ, όπου το 1621 μεταξύ άλλων πρόσφερε καταφύγιο στον Hugo de Groot, ο οποίος είχε μόλις αποδράσει από το Loevestein. Αργότερα, ο Grevinckhoven πήγε στη Βόρεια Γερμανία. Είναι ένας από τους ιδρυτές της Remonstrantse Gereformeerde Broederschap, μαζί με συναδέλφους όπως οι Johannes Wtenbogaert, Eduard Poppius, Karl Niëlles και Johan Arnold Corvinus.