Γλυπτό, Insolito Mukha-liṅga con pāgṛī in elegante foggia nobiliare tardo-coloniale, India, XIX-XX secolo - 9 cm - Άνοιγμα χαλκού με χαμένη κερί.

Μουκά-λίνγκα «Βασιλιάς του Śiva» με πτερύγιο και λεκάνη με πρᾱνάλα, Ρατζαστάν ή Γκουτζαράτ, Ινδία, XIX ή αρχές του XX αιώνα.

Σπάνιο ειδωλοποιημένο śivaliṅga τύπου mukha-liṅga, φτιαγμένο από μπρούντζο με κερί Περσών, με ανδρικό κεφάλι που προεξέχει από το πīṭha και διαθέτει στόμιο prāṇāla για ραϊτιλική ablution abhiṣeka. Το πρόσωπο με μεγάλα μάτια και ευρύ μουστάκι φέρει στο κέντρο του μετώπου ένα στιλιζαρισμένο tilaka śaivita που ταυτοποιεί την όψη του Śiva, ενώ η ολόκληρη προσωποποίηση «ενεργοποιείται» σε μια κομψή μορφή μετα-αποικιακής αριστοκρατικής αισθητικής: ψηλό turbante pāgṛī με διπλωμένες πτυχώσεις, σακάκι με σκληρό γιακά τύπου bandhgala και σκουλαρίκια με κουμπί.
Η εικονογραφία, σκόπιμα συνειδητοποιημένη ως συνειρμική, μεταφράζει το ανεικονικό λίνγκα στην εικόνα ενός πιστού/βασιλιά που ενσαρκώνει τον Śiva, σύμφωνα με μια δημοφιλή θρησκευτική ευαισθησία της βόρειας-δυτικής Ινδίας, πιθανώς Ρατζαστάν ή Γκουτζαράτ (πιθανώς περιοχή Κτσουτς–Σαουράστρα), όπου η προτίμηση για πορτρέτα αποτελεί χαρακτηριστικό της παραγγελίας των Ρατζπούτ/εμπορικών μεταξύ τέλους του 19ου και πρώτης μισής του 20ού αιώνα. Η ευρεία βάση με καμπυλωτό σχήμα και αυλάκι αποστράγγισης επιβεβαιώνει τη χρήση σε λατρεία: τα υγρά λουτρά (jala, kṣīra, ghṛta) έρεαν στο κεφάλι και κατέληγαν από το prāṇāla, και οι κόκκινες-ροζ αποθέσεις στις χαράξεις είναι συμβατές με ίχνη sindūra/kumkum που χρησιμοποιήθηκαν κατά την προσφορά.
Ο αποφασιστικός και λιτός σχεδιασμός του προσώπου, οι χαράξεις με βούρτσα, η πατίνα χρήσης με οξειδώσεις στις αρθρώσεις και οι μικρές ανομοιομορφίες στη χύτευση επιβεβαιώνουν μια παραδοσιακή χειροτεχνική παραγωγή προ της τυποποίησης μετά την ανεξαρτησία, προτείνοντας μια επιφυλακτική χρονολόγηση στις αρχές του 20ού αιώνα, περίπου 1900–1940, και επομένως σίγουρα προ της 1947.