Σημαντικό γλυπτό Jain που απεικονίζει τον Tīrthankara Ṛṣabhanātha (Ādinātha) - Πέτρα - Ινδία - 16ος-18ος αιώνας

Σημαντική γλυπτική με εικόνα του Tīrthankara Ṛṣabhanātha (Ādinātha)

Γλυπτό Jain σε σκούρο πέτρωμα με λεπτή υφή, πιθανώς ταϊνίτης (soapstone), που απεικονίζει έναν Tīrthankara καθισμένο σε padmāsana με χέρια σε dhyāna-mudrā, σύμφωνα με αυστηρό και αφαιρετικό εικονογραφικό ύφος, χωρίς διακοσμητικά στοιχεία, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Jain για την αποχή. Το συμπαγές σώμα και η απλοποιημένη όγκο-απόδοση δείχνουν παραγωγή για θρησκευτική χρήση. Η βάση αποτελείται από δύο διαδοχικούς ορόφους· στο μπροστινό μέρος υπάρχει ένα ζώο-σύμβολο χαραγμένο σε χαμηλό ανάγλυφο, που αναγνωρίζεται ως ταύρος (vṛṣabha), χαρακτηριστικό του Ṛṣabhanātha (Ādinātha), του πρώτου Tīrthankara.
Τα πίσω και πλαϊνά της βάσης παρουσιάζουν μια επιγραφή χαραγμένη σε γραφή devanāgarī με γράμματα απλοποιημένα σε γραμμή, αλλά αρκετά ευανάγνωστα ώστε να επιτρέπουν μια συνεκτική ανάγνωση.
Η πιο αξιόπιστη ακολουθία κειμένου είναι η εξής:
Σεβασμιώτατος ऋषभनाथ
καταφύγιο
Το καταφύγιό μου στον Śrī Ṛṣabhanātha
Κατα doctrinal άποψη, αυτή η φόρμουλα είναι πλήρως συνεπής με την θρησκευτική πρακτική των Jain, που χρησιμοποιεί εκφράσεις καταφυγής (śaraṇaṃ) προς τους Tīrthankara ως απελευθερωμένα όντα (siddha), χωρίς θεϊκές επιρροές.
Λόγω χαρακτηριστικών στιλιστικών, εικονογραφικών, υλικού και φύσης της επιγραφής, το γλυπτό αποδίδεται στη βόρεια ή δυτική Ινδία, συγκεκριμένα στο Ρατζαστάν ή το Γκουτζαράτ, περιοχές ιστορικά κεντρικές για το τζαινισμό.
Η πιο πιθανολογήσιμη χρονολόγηση βρίσκεται μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα.
Συντηρητική κατάσταση συμβατή με την παρατεταμένη χρήση· ευρεία φθορά, επιφανειακές γρατζουνιές και υπολείμματα θρησκευτικής χρωστικής.