Carlo Alfonso Guadagni - Specimen experimentorum naturalium quae singulis annis in illustri Pisano Lyceo. - 1779

Τετράδιο: 198 σελίδες με εννέα διπλωμένες πλάκες. Αυτή είναι η δεύτερη, πολύ εμπλουτισμένη έκδοση, δεμένη σε σύγχρονο χαρτί rusticana.

Ο Carlo Alfonso Guadagni (1722‑1801), εξέχων Ιταλός φυσικός και γιατρός στο Πίζα, δημοσίευσε το Specimen experimentorum naturalium το 1779 ως μια μεγάλη συλλογή με πάνω από διακόσια πειράματα στη φυσική φιλοσοφία. Ο τίτλος υποδεικνύει ότι αυτά είναι πειράματα «τα οποία παρουσιάζονται κάθε χρόνο στο εξέχον Πιζαϊκό Λύκειο», δηλαδή αποτελούσαν μέρος μιας ετήσιας ρουτίνας πειραματικών επιδείξεων στο Πανεπιστήμιο της Πίζας.

Ο σκοπός του Guadagni ήταν διδακτικός: η συλλογή λειτουργούσε ως συνοδευτικό εργαλείο στις δημόσιες επιδείξεις του, ενισχύοντας τη σημασία της εμπειρικής παρατήρησης, της συνέπειας των αποτελεσμάτων και της εμπλοκής με την πειραματική φυσική στην εκπαίδευση.

Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον εδώ, συμπεριλαμβανομένου.

Πείραμα για τον ήχο σε κενό
Ένα πείραμα που περιγράφεται περιλαμβάνει ένα tintinnabulum (έναν είδος μικρού κουδουνιού) κρεμασμένο με ένα νήμα μέσα σε ένα γυάλινο σφαιρίδιο, το οποίο στη συνέχεια αδειάζει (αντλείται αέρας για να δημιουργηθεί μερικός κενός). Το ερώτημα που ερευνά ο Guadagni είναι αν ο ήχος του κουδουνιού μπορεί ακόμα να ακουστεί, και αν ο τόνος αλλάζει ή αν εντελώς καταστέλλεται. Αυτό είναι μια τυπική επίδειξη στη κλασική φυσική: η διάδοση του ήχου απαιτεί ένα μέσο (αέρα ή άλλο), και σε ένα κενό ο ήχος μειώνεται σημαντικά ή εξαφανίζεται. Αυτό το πείραμα δείχνει τη φύση της μετάδοσης του ήχου και αποτελεί έναν εντυπωσιακό τρόπο να δείξει ότι ο αέρας (ή κάποιο άλλο μέσο) είναι απαραίτητος.

Ακρίβεια και αναπαραγωγιμότητα του εξοπλισμού και της μεθόδου.
Ο Guadagni τονίζει πειράματα που ελέγχουν τη συνέπεια των οργάνων και την επανάληψη των παρατηρήσεων. Για παράδειγμα, οι πλάκες του δείχνουν λεπτομερή εξοπλισμό· περιγράφει συσκευές όπως βαρόμετρα (συμπεριλαμβανομένου ενός «φορητού βαρομέτρου» σε ένα άλλο γράμμα) και τη συμπεριφορά τους υπό μεταβαλλόμενες συνθήκες πίεσης ή υψομέτρου. Αυτά είναι λιγότερο δραματικά από τον ήχο κενού, ίσως, αλλά πολύ σημαντικά στο πλαίσιο της πειραματικής φυσικής του 18ου αιώνα.

Πειράματα με ατμοσφαιρική πίεση, κενά και αραιωμένο αέρα.
Ορισμένα από τα πειράματα περιστρέφονται γύρω από τον χειρισμό του αέρα, τη δημιουργία μερικών κενού, την παρατήρηση της επίδρασης του αραιωμένου αέρα στην κίνηση, τον ήχο ή άλλα φαινόμενα. Αυτό περιλαμβάνει τη μελέτη του πώς συμπεριφέρεται ο ήχος σε αραιότερο αέρα, πώς κινούνται τα αντικείμενα ή πώς η αντίσταση ή η πίεση του αέρα επηρεάζουν τη συμπεριφορά. Αυτά τα πειράματα συνδέονται με τη μηχανιστική φυσική της εποχής: ποιος ρόλος παίζει η ατμόσφαιρα, πώς λειτουργούν οι διαφορές πίεσης, κ.ά.

Ένα εξαιρετικό αντίγραφο ενός όμορφου βιβλίου, ανέγγιχτο και με ευρύ περιθώριο.