Antoni Rotger Vilar (1925–2000) - Lyrical study of a nude

Λυρική μελέτη του γυμνού

Στυλ: Λιρική απεικόνιση – Αργότερος μεταϊμπρεσιονισμός
Ζωγραφική Σχολή: Καταλανική σχολή μετά τον πόλεμο / Μοντέρνα μεσογειακή απεικόνιση

1. ΤΕΧΝΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ

Αυτός: Antoni Rotger Vilar (1925–2000)
Χρονολογία: περ. 1960–1970
Τεχνική: Λάδι σε ξύλο
Διαστάσεις: 61 × 48 εκ.
Διαστάσεις με πλαίσιο: 76 × 63 εκ.
Υπογραφή: Υπογεγραμμένο στην κάτω δεξιά γωνία
Κατάσταση διατήρησης: Καλή, με φυσική πατίνα του χρόνου.
Μάρκο: Χρυσό Μάρκο υψηλής ποιότητας, με σοφιστικέ γραμμές και ισορροπημένες αναλογίες, σύμφωνα με την αισθητική των μέσων του 20ού αιώνα και άψογα ενταγμένο στο έργο.

2. ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το έργο απεικονίζει μια ανδρική γυμνή φιγούρα, καταγεγραμμένη σε μια κατάσταση ενδοσκόπησης και συναισθηματικής μεταβατικής φάσης. Το σώμα εμφανίζεται επιμελώς απομαγευμένο, κατασκευασμένο μέσω διαφανειών και ελεύθερων πινελιών σε μια γκάμα μπλε, λευκών και ανοιχτών ώχρων, που διαλύουν τα περιγράμματα και συγχωνεύουν τη φιγούρα με την ατμόσφαιρα.

Η σύνθεση παραιτείται από την συγκεκριμένη αφήγηση για να εστιάσει στην αίσθηση και το συναισθηματικό κλίμα, δίνοντας στο γυμνό χαρακτήρα ποιητικό και πνευματικό χαρακτήρα. Η ανατομία, υπονοούμενη περισσότερο παρά περιγραφόμενη, ενισχύει μια ιδιωτική, σιωπηλή και βαθιά ανθρώπινη ανάγνωση, όπου η ζωγραφική μετατρέπεται σε χώρο περισυλλογής.

3. Στυλ, σχολή και συγκριτική αξιολόγηση

Ο Antoni Rotger Vilar εντάσσεται σαφώς στη μοντέρνα καταλανική εικονογραφία μετά τον πόλεμο, μέσα σε μια λυρική μετα-ιμπρεσιονιστική γραμμή, όπου το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στην ακαδημαϊκή περιγραφή αλλά στην εκφραστική συναισθηματική και την εικαστική ατμόσφαιρα.

Η γλώσσα σας δείχνει συγγένειες με καλλιτέχνες όπως ο Joaquim Sunyer, ορισμένες περιόδους του Isidre Nonell στην πιο προσωπική του εκδοχή, και με την ποιητική απεικόνιση του Mariano Andreu ή Maurice Denis, διατηρώντας τις χρονικές αποστάσεις. Αντιπαραβάλλοντας το βαρύγδουπο μπαρόκ δράμα, το έργο προτείνει μια σύγχρονη εσωτερική προσέγγιση του σώματος, όπου το φως αντικαθιστά το σκιερό και το συναίσθημα την αφήγηση.

Πρόκειται για ένα κομψό, ειλικρινές και αντιπροσωπευτικό κομμάτι, με αξιοσημείωτο ενδιαφέρον για συλλέκτες της μεσογειακής διαμόρφωσης του 20ού αιώνα, ξεχωρίζοντας για την ευαισθησία του, την χρωματική ισορροπία και τον τεχνικό εκλεπτυσμό.