Μπιομπο Μπιομπού «Άγρια άλογα», Σχολή Κάνο, περίοδος Έντο, 19ος αιώνας – Ιαπωνία. - Χαρτί, Μετάξι, Softwood - Kano - Ιαπωνία - Τέλη της περιόδου Edo

Εξαιρετικό και μοναδικό, ιαπωνικό biombo ή byôbu έξι πάνελ που απλώνεται, όπου απεικονίζεται μια λεπτή και κομψή σκηνή με άγριους ίππους σε φυσικό περιβάλλον. Ζωγραφισμένο με μαεστρία με μελάνι και ακουαρέλα σε χαρτί από μουριά. Λεπτό πλαίσιο από γυαλισμένο ξύλο με μεταλλικά στοιχεία που προστατεύει και στηρίζει το έργο, καθώς και ένα πλαίσιο σε brocade από μπεζ μετάξι με μικρά χρυσά λουλούδια και επάνω και κάτω προφίλ σε χρυσό, που προσδίδουν παρουσία και φωτεινότητα στο κομμάτι. Χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα, στο τέλος της περιόδου Edo (1603-1868).

Ο κύριος λόγος αυτού του όμορφου byôbu είναι ένας ήρεμος πίνακας στο στυλ της Σχολής Kano. Το στυλ των πινελιών, η χρήση απαλών χρωμάτων και η ήρεμη ατμόσφαιρα, σε συνδυασμό με την επιρροή στοιχείων της φύσης, είναι χαρακτηριστικά σχολών όπως η Kano, γνωστή για την εκλεπτυσμένη απεικόνιση της φύσης. Δέκα άγρια άλογα παρουσιάζονται σε ένα χειμερινό τοπίο, με δέντρα χωρίς φύλλα, μικρά θάμνους και μεγάλους βράχους. Μερικά ζώα βόσκουν, άλλα καλπάζουν και άλλα συγκεντρώνονται για να ξεκουραστούν.

Στον ιαπωνικό πολιτισμό, τα άλογα αποτελούν δημοφιπή εικόνα στην τέχνη, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της ζωγραφικής τοπίων ή πορτρέτων ζώων. Κρατούν βαθύ συμβολισμό που εκτείνεται σε όλη την ιστορία και τις διάφορες καλλιτεχνικές παραδόσεις. Η απεικόνισή τους δεν προκαλεί μόνο ομορφιά και κομψότητα, αλλά συνδέεται επίσης με πνευματικά, πολιτισμικά και κοινωνικά νοήματα.

Αυτά τα ζώα θεωρούνται παραδοσιακά σύμβολα δύναμης, ευγενούς και κοινωνικής θέσης. Στο πλαίσιο των σαμουράι, ειδικά κατά την περίοδο της φεουδαρχίας, τα άλογα ήταν θεμελιώδη για τους πολεμιστές, καθώς αντιπροσώπευαν όχι μόνο την κινητικότητα και την ευελιξία στο πεδίο της μάχης, αλλά και το κύρος ενός σαμουράι που κατείχε ένα υψηλής ποιότητας άλογο. Συχνά απεικονίζονταν σε πίνακες και παραβάν που σχετίζονταν με την ευγένεια ή την ελίτ των σαμουράι, και η ικανότητα ιππασίας ήταν ένα σημάδι δεξιότητας και τιμής.

Επίσης συνδέονται με την ταχύτητα, την ενέργεια και την ευκινησία. Συχνά απεικονίζονται μέσα σε μια δυναμική κίνηση, μεταδίδοντας την ιδέα της ταχύτητας και της ώθησης.

Στη ιαπωνική μυθολογία, τα άλογα έχουν μια ιδιαίτερη σύνδεση με το θείο. Πιστεύεται ότι είναι οχήματα των θεών και πνευματικοί αγγελιοφόροι. Έχουν επίσης συμβολισμό προστασίας. Πιστεύεται ότι τα άλογα έχουν τη δύναμη να προστατεύουν τους ανθρώπους από κακά πνεύματα. Στο σιντοϊσμό, είναι ένα ιερό ζώο, που χρησιμοποιείται ως άμαξα από τα kami (θεούς) και συνδέεται με την καλή τύχη και τις επιχειρήσεις.

Στη ζωγραφική τοπίων, τα άλογα συχνά παρουσιάζονται ως μέρος ενός φυσικού περιβάλλοντος, συμβολίζοντας τη σχέση μεταξύ ανθρώπων, ζώων και φύσης. Αυτή η σύνδεση αντικατοπτρίζει την αισθητική ευαισθησία της ιαπωνικής κουλτούρας προς τη φύση και την αρμονία μεταξύ όλων των μορφών ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο, που μας απασχολεί, συμβολίζουν επίσης την ελευθερία και την φυσική ομορφιά, αναδεικνύοντας την ήρεμη συνύπαρξη μεταξύ φύσης και ζωντανών όντων.

Παρουσιάζεται ως ένα εξαιρετικό παράδειγμα της τέχνης της σχολής Kano (加納派, Kano-ha), λόγω της λεπτομέρειας στην απεικόνιση των αλόγων και της χρήσης ενός σοβαρού χρωματικού σχήματος με μια ήρεμη ατμόσφαιρα. Η σχολή Kano ήταν μία από τις πιο επιδραστικές και μακροβιότερες καλλιτεχνικές παραδόσεις στην Ιαπωνία, ενεργή κυρίως από την περίοδο Muromachi (1336-1573) έως τις αρχές της περιόδου Edo (1603-1868). Ιδρύθηκε από τον Kano Masanobu (1434-1530) και παρέμεινε μία από τις κύριες σχολές ζωγραφικής στην Ιαπωνία μέχρι τον 19ο αιώνα. Το στυλ και η τεχνική της κυριάρχησαν σε μεγάλο μέρος της ζωγραφικής της αυτοκρατορικής αυλής και της τάξης των σαμουράι.

Ο πίνακας αυτής της σχολής επηρεάστηκε έντονα από την παράδοση της κινέζικης ζωγραφικής, ειδικά όσον αφορά στη χρήση μελάνης, γνωστής ως suiboku-ga στα ιαπωνικά. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιεί μόνο μελάνη και νερό, με μια πολύ περιορισμένη παλέτα που αναδεικνύει την υφή και τις σκιές, δημιουργώντας ένα σοβαρό και μεγαλοπρεπές στυλ. Τα κύρια θέματα ήταν η ζωγραφική τοπίων, ιστορικών σκηνών, μοτίβων λουλουδιών και ζώων.

Κατά την περίοδο Edo, τα μέλη της σχολής Kano εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από τους shōgun Tokugawa και την αυλή. Οι καλλιτέχνες της σχολής λάμβαναν παραγγελίες για τη δημιουργία έργων μεγάλης κλίμακας, συμπεριλαμβανομένων διαχωριστικών, πλαισίων θυρών και ζωγραφιών στους τοίχους παλατιών και ναών. Αυτό εδραίωσε την θέση τους ως επίσημων ζωγράφων της αυλής. Αν και η σχολή συνδέεται με τη ζωγραφική με μονοχρωματική μελάνη, συχνά χρησιμοποιείται και το χρυσό, ιδιαίτερα σε διαχωριστικά, οθόνες και άλλα διακοσμητικά έργα όπου χρησιμοποιούνται χρυσά φόντα και λεπτομέρειες σε χρώμα.

Όσον αφορά τις συνθέσεις, τόνιζαν την ισορροπία και την συμμετρία. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, μερικά μέλη της σχολής άρχισαν να πειραματίζονται με μια πιο ελεύθερη προσέγγιση, πάντα σεβόμενα τους κανόνες της παραδοσιακής ιαπωνικής αισθητικής.



Τεχνική πάνω σε υποστήριξη: ακουαρέλα και μελάνι πάνω σε χαρτί από μουριά.
Τίτλος του έργου: «Άγριοι Ίπποι»
Περίοδος: Περίπου το 1850, το τέλος της περιόδου Edo (1615-1868).
Στυλ / Σχολή: Escuela Kano
Χώρα προέλευσης: Ιαπωνία
Προέλευση: Σημαντική ιδιωτική συλλογή από τη Γαλλία.
Καλή κατάσταση ανάλογα με την ηλικία και τη χρήση του.
Συνολικές διαστάσεις: 176 x 365 x 10 εκ.