Riccardo Magatti - Le mie città di notte

RICCARDO MAGATTI
Πρωτότυπη ζωγραφική με ακρυλικά, νερομπογιές, μαρκαδόρους και κιμωλία, διαστάσεων 35x50cm, έτοιμη για κορνίζα.
Πιστοποιητικό αυθεντικότητας υπογεγραμμένο απευθείας από τον καλλιτέχνη και με σφραγίδα της γκαλερί τέχνης Spazio Eventi. Θα αποσταλεί προσεκτικά συσκευασμένο με courier Mail Boxes και με δυνατότητα παρακολούθησης.

Βιογραφία
Ο Riccardo Magatti είναι ένας σημαντικός καλλιτέχνης, αναγνωρισμένος για την μοναδική και διακριτή προσέγγισή του στην σύγχρονη τέχνη. Η καριέρα του αναπτύχθηκε μέσα από μια σειρά σημαντικών εκθέσεων, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, που ανέδειξαν το ταλέντο και τη δημιουργικότητά του. Τα έργα του έχουν εκτεθεί σε σημαντικά μουσεία, τέχνης και πινακοθήκες, αποσπώντας την εκτίμηση κριτικών και συλλεκτών.
Ο Magatti κατάφερε να αιχμαλωτίσει την προσοχή του κοινού και των ειδικών στον τομέα, με έργα που χαρακτηρίζονται από την πρωτοτυπία και την εκφραστική τους βάθος. Η παρουσία του σε περιοδικά σύγχρονης τέχνης και εξειδικευμένα περιοδικά μαρτυρά τη σημασία της συμβολής του στο σύγχρονο καλλιτεχνικό τοπίο. Τα έργα του φυλάσσονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές σε όλο τον κόσμο, επιβεβαιώνοντας το καθεστώς του ως καταξιωμένου και περιζήτητου καλλιτέχνη.
Η συνεχής εξέλιξη του στυλ και των τεχνικών του καθιστά τον Riccardo Magatti ένα σημείο αναφοράς στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης, ικανό να εμπνέει και να εκπλήσσει το κοινό με κάθε νέα δημιουργία.


Μια επιβλητική φύση, αποδοσμένη με αστέρια, βουνά, σύννεφα σε σουρεαλιστικά μεγέθη, επικοινωνεί το μεγαλείο της μοναδικής πτυχής της πραγματικότητας στην οποία ο άνθρωπος, αποδοσμένος με το χαρακτηριστικό εικονογραφικό στυλ του Magatti, δεν μπορεί να επέμβει άμεσα. Γι’ αυτό και τον βλέπουμε να αγωνίζεται και να χτίζει τη δική του πραγματικότητα μέσα σε πόλεις που ο ίδιος έχει κατασκευάσει. Αν η ζωγραφική αποτύπωση των στοιχείων μεταφέρει την οντολογική διαχωριστικότητα μεταξύ ανθρώπου και φύσης, τα ζωηρά χρώματα αναιρούν το αίσθημα ανησυχίας, υποδηλώνοντας την ικανότητα του ανθρώπου να διαμορφώνει την καθημερινότητά του, κάνοντάς την πλούσια σε νόημα.

Ο εκπροσώπηση της φυσιολατρικής συνιστώσας καταλαμβάνει τα τρία τέταρτα του έργου, υποδηλώνοντας το μεγαλείο και την ανείπωτη φύση με την οποία ο άνθρωπος συναντά αναπόφευκτα, σχεδόν υπερβαίνοντάς το, αυτόν τον δεσμό, που στο έργο του Magatti εκφράζεται με την απεικόνιση του ανθρώπου σε περισυλλογή μπροστά στο φυσικό φαινόμενο: ένα φεγγάρι; Ένα ηλιοβασίλεμα που φωτίζει και χρωματίζει την τεράστια έκταση της θάλασσας; Οι χαρακτήρες, με την πλάτη προς τον θεατή, στα κεραμίδια, στρέφονται προς αυτό το θέαμα, και μπροστά σε αυτό το έργο γινόμαστε εμείς οι ίδιοι θεατές.
Ένα έργο που αποδίδει μια οικεία εικόνα σε όποιον μεγάλωσε ή ζει σε μια παραθαλάσσια πόλη. Η καθημερινότητα συνοδεύεται από το φως που αντανακλάται στα νερά της θάλασσας και καθορίζει με τα χρώματά του τις φάσεις της ημέρας. Ο Magatti στο έργο του αφηγείται, με το εικονικό του στυλ, την ένταση που ωθεί τον άνθρωπο να στρέφει κάθε φορά που έχει την ευκαιρία το βλέμμα του προς την απέραντη έκταση της θάλασσας.
Μερικές φορές, στην ουσία, ο Magatti μειώνει την απόσταση που, με σύγχρονους όρους, χωρίζει τον άνθρωπο από το φυσικό στοιχείο και με τεχνάσματα χαρακτηριστικά ενός ονείρου παρουσιάζει τον αδιάκοπο και αστείρευτο δεσμό που υπάρχει ανάμεσα στα δύο. Δεν είμαστε πλέον μόνο θεατές, αλλά αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον από το οποίο προερχόμαστε και στο οποίο ζούμε. Στο στυλ του, με παράδοση εικονογραφική, τρέφει τη φαντασία ενηλίκων και παιδιών: μια σκάλα στη μέση της θάλασσας μας επιτρέπει να φτάσουμε σε εκείνα τα αστέρια που χωρίς τη φαντασία μπορούμε μόνο να παρατηρούμε από μακριά.
Cecilia Borrelli

Ο Riccardo, γεννημένος στο Κόμο το 1971, ακολούθησε μια καλλιτεχνική πορεία που χρονολογείται περίπου 20 χρόνια πίσω, εμπνευσμένη από ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη. Εκεί, επισκεπτόμενος τα μουσεία αφιερωμένα στον Salvador Dalí, έμεινε μαγεμένος όχι μόνο από τον πίνακά του, αλλά από ολόκληρο το δημιουργικό σύμπαν του Καταλανού καλλιτέχνη. Αυτή η συνάντηση τον ώθησε σε μια βαθιά σκέψη: «Ανέφερε τα όνειρα άλλων, και αναρωτήθηκα... γιατί να μην αφηγηθώ τα δικά μου;».
Κατά τον Riccardo, η τέχνη είναι ένα μέσο επικοινωνίας χωρίς εμπόδια, μέσω του οποίου μπορεί να εκφράσει τους φόβους, τις χαρές, τους πόνους και τα συναισθήματά του. Το καλλιτεχνικό του έργο ξεκίνησε περίπου δύο δεκαετίες πριν, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τον φόβο του για τις μεγάλες πόλεις, που αντιλαμβανόταν ως γκρίζους και κρύους τόπους. Από εκείνη τη στιγμή, αποφάσισε να κατακτήσει αυτούς τους χώρους, μετατρέποντας το άσπρο και μαύρο της οπτικής του σε μια ζωηρή παλέτα χρωμάτων.
Η πόλη, σε όλες τις εκφάνσεις της, είναι ο πυρήνας του έργου του. Ο Riccardo την εξερευνά χωρίς όρια, εκφράζοντας ένα μεγάλο αίσθημα ελευθερίας που καταφέρνει να μεταδώσει μέσω της τέχνης του. Η οπτική του είναι αυτή ενός καλύτερου κόσμου, πλούσιου σε χρώματα, θετικότητα και ελπίδα. Τα έργα του καλούν τον θεατή να περπατήσει ανάμεσα στους ουρανοξύστες, ανακαλύπτοντας τις αλληλεπιδράσεις και τις σχέσεις που διασταυρώνονται μέσα σε αυτούς τους «περιέκτες» αστικούς, που συχνά φαίνονται αόρατοι.
Η δημιουργική φωτισμένη του Riccardo συνέβη ακριβώς κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Μουσείο Salvador Dalí, όπου κατάλαβε πώς το ταλέντο του καλλιτέχνη ήταν στο να μεταμορφώνει τα όνειρά του σε ζωγραφική. Από εκείνη τη στιγμή, αποφάσισε να ακολουθήσει αυτόν τον ίδιο δρόμο, προσαρμόζοντάς τον στην ευαισθησία και στη μοναδική του οπτική για τον κόσμο.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Riccardo όχι μόνο αποτίει φόρο τιμής στον Dalí, αλλά μετατρέπει το όνειρό του σε μια ζωντανή και πολύχρωμη πραγματικότητα, ικανή να αγγίξει την καρδιά και την ψυχή αυτών που παρακολουθούν τα έργα του.
Ο Riccardo trae εμπνέεται από καθημερινά στοιχεία και την προσωπική του εμπειρία για να δημιουργήσει τα έργα του. Οι πόλεις του, αν και μπορεί να φαίνονται χαοτικές και ατακτοποιημένες με μια πρώτη ματιά, είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα μιας οικείας και στοχαστικής δημιουργικής διαδικασίας. Κάθε σπίτι, κάθε λεπτομέρεια που προσθέτει, αποτελεί ένα μικρό μέρος της προσωπικής του εξέλιξης, που εκφράζεται μέσω της τέχνης.
Η χρήση διαφόρων μέσων, όπως μολύβια, μαρκαδόροι, μελάνια και ακρυλικά χρώματα, αντικατοπτρίζει μια ευέλικτη προσέγγιση, επιτρέποντάς του να εξερευνά διάφορες τεχνικές και στυλ. Η ιδέα της κατασκευής των πόλεων «κομμάτι-κομμάτι» χωρίς προκαθορισμένο σχέδιο συμβάλλει στο να κάνουν τα έργα του αυθεντικά, σχεδόν σαν κάθε φύλλο να είναι ένας χάρτης ενός προσωπικού ταξιδιού σε διαρκή εξέλιξη.
Η αναφορά στη Settimana Enigmistica, και ιδιαίτερα στις μικρές πόλεις που απεικονίζονται εκεί, προσθέτει μια διάσταση ελαφρότητας και καθημερινότητας στη δουλειά του. Αυτός ο δεσμός υποδηλώνει ότι η τέχνη του Riccardo ξεκινά από κοινά στοιχεία, για να τα μετατρέψει σε κάτι εντελώς νέο και εμπνευστικό.
Η επαναλαμβανόμενη παρουσία του γάτου στα έργα του θα μπορούσε να συμβολίζει ένα σταθερό και καθησυχαστικό στοιχείο στο καλλιτεχνικό του ταξίδι, ένα διακριτικό σημάδι που καθιστά κάθε πόλη αναγνωρίσιμη.
Τελικά, η δήλωσή του ότι θέλει να συνεχίσει να το κάνει για όλη του τη ζωή δείχνει μια βαθιά πάθος και αφοσίωση προς την τέχνη του. Οι πόλεις του δεν είναι μόνο γραφικές αναπαραστάσεις, αλλά μια αντανάκλαση της τρέχουσας κοινωνίας, με τις ιστορίες της, τις προκλήσεις της και τις ομορφιές της. Με αυτόν τον τρόπο, ο Riccardo καταφέρνει να αιχμαλωτίσει όχι μόνο την αισθητική, αλλά και την ουσία της ανθρώπινης ζωής, μετατρέποντας τα έργα του σε πρόσκληση για παρατήρηση και προβληματισμό.
Η πρώτη πόλη ήταν ασπρόμαυρη, με κύβους σε 3D, χωρίς καν παράθυρα, όλα πολύ στυλιζαρισμένα, ακόμα και η φύση απουσίαζε. Ο καλλιτέχνης ήθελε να απεικονίσει αυτό που βιώνουν όλοι οι άνθρωποι, και στο οποίο όλοι θα μπορούσαν να ταυτιστούν. Έτσι αρχίζουν να εμφανίζονται οι χαρακτήρες, αρχικά λίγο απομονωμένοι, αλλά στη συνέχεια αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, είναι σε ζευγάρια, κοιτάζουν από το μπαλκόνι, περπατούν στην κορδέλα από το ένα παράθυρο στο άλλο, παρατηρούν τον κόσμο από την ταράτσα του σπιτιού. Είναι ένας φανταστικός, φανταστικός κόσμος.
Η αφήγηση συνεχίζει να διαμορφώνεται καθώς οι χαρακτήρες κινούνται στο τοπίο. Κάθε φιγούρα, αν και στυλιζαρισμένη και χωρίς λεπτομέρειες, εκπέμπει καθολικά συναισθήματα: χαρά, μοναξιά, σύνδεση. Ζωντανά χρώματα αρχίζουν να εμφανίζονται σταδιακά στο ασπρόμαυρο, σαν να κάνουν τις αλληλεπιδράσεις τον κόσμο πιο πλούσιο και βαθύ.
Σε αυτό το φανταστικό σύμπαν, ο καλλιτέχνης καταφέρνει να αιχμαλωτίσει την ουσία της ζωής: η μοναξιά μπορεί να μετατραπεί σε σύνδεση, η σιωπή σε μελωδίες, και κάθε άτομο, ακόμα και αν αρχικά είναι απομονωμένο, βρίσκει τη θέση του σε ένα αρμονικό σύνολο. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στις σχέσεις που χτίζουμε και στις κοινές εμπειρίες. Έτσι, η πόλη, που κάποτε ήταν άψυχη, γίνεται μια σκηνή ιστοριών, αλληλεπιδράσεων και χρωμάτων. Ένα μέρος όπου ο καθένας μπορεί να βρει τον εαυτό του και να νιώσει ότι ανήκει σε κάτι μεγαλύτερο.

Καλλιτέχνης γνωστός για τα έργα του που απεικονίζουν φανταστικές πόλεις γεμάτες μικρούς χαρακτήρες. Αυτοί οι χαρακτήρες, συχνά χαρακτηρισμένοι από ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με τρόπους που αφηγούνται ιστορίες καθημερινής ζωής, συναισθημάτων και ανθρώπινων σχέσεων.
Στα έργα του, η πόλη γίνεται ένα μικρόκοσμο στον οποίο αντικατοπτρίζονται κοινωνικές δυναμικές και ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις. Οι σκηνές μπορούν να ποικίλουν από στιγμές χαράς και κοινωνικότητας μέχρι καταστάσεις περισυλλογής και μοναξιάς.
Με το πέρασμα του χρόνου, οι χαρακτήρες αρχίζουν να εξερευνούν όχι μόνο το περιβάλλον τους, αλλά και τα δικά τους συναισθήματα. Κάθε συνάντηση, κάθε κοινή ματιά, μετατρέπεται σε μια εμπειρία που εμπλουτίζει το γύρω τοπίο. Τα cubes, αρχικά άκαμπτα και άψυχα, αρχίζουν να μεταβάλλονται: λυγίζουν, επικαλύπτονται, βάφονται με διαφορετικές αποχρώσεις, αντανακλώντας την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων δεσμών.

Οι σκηνές συχνά ζωντανεύουν από ένα αίσθημα θαυμασμού και ανακάλυψης, με χαρακτήρες που εξερευνούν νέα μέρη, σκαρφαλώνουν ή ξεκουράζονται, είναι σε ζευγάρι, κοιτάζοντας από το μπαλκόνι, περπατούν πάνω στη σχοινί από ένα παράθυρο στο άλλο, παρατηρούν τον κόσμο από την ταράτσα του σπιτιού.
Κάθε εικονογράφηση διηγείται μια ιστορία, καλώντας τον θεατή να φανταστεί τη ζωή που εξελίσσεται σε αυτούς τους φανταστικούς κόσμους, όπου ο συνδυασμός διαφορετικών πολιτισμών δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα.
Αυτοί οι μικροί κάτοικοι φαίνεται να αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον με μοναδικούς τρόπους, χρησιμοποιώντας τις αρχιτεκτονικές δομές όχι μόνο ως φόντο, αλλά και ως αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής τους ζωής.