Pippo - Where the Migrants Once Flew

Όπου κάποτε πέταξαν οι μετανάστες.
Είμαι το έλος και το βουνό. Οι γερανοί πετούν μέσα από το μυαλό μου, αφήνοντας λευκές γραμμές ενάντια σε μοβ κορυφές. Το πρόσωπό μου σπάει σαν γυαλί πάνω στο νερό, αντανακλώντας έναν ουρανό που πλέον δεν γνωρίζει το όνομά μου. Περιμένω την επιστροφή πραγμάτων που δεν έχουν σπίτι. Ο άνεμος γεύεται αλάτι και τραγούδι. Τα μάτια μου είναι λίμνες σιωπής, που παρακολουθούν τον ορίζοντα για μια σκιά. Είμαι μισό-γη, μια ιστορία που αφήνεται ανοιχτή στη βροχή.

Μοναδικός, μοναδικός πίνακας.
100% χειροποίητο ακρυλικό σε καμβά
* Υπογεγραμμένο στην πίσω πλευρά
Τεντωμένο σε ξύλο και έτοιμο για κρέμασμα.
Δεν περιλαμβάνεται πλαίσιο.
Περιλαμβάνει πιστοποιητικό αυθεντικότητας.
Αποστέλλεται από την Ιταλία με πλήρη ασφάλιση.

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Ο Pippo (γεννημένος στη Μόντσα) δημιουργεί έργα που διαπλέκονται στον ήσυχο χώρο ανάμεσα στην γεωμετρική αφαιρετικότητα και τον σουρεαλισμό. Αφήνοντας πίσω μια επιτυχημένη καριέρα στον γραφιστικό σχεδιασμό για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη ζωγραφική, εγκαταστάθηκε κοντά στις ήρεμες ακτές της λίμνης Ματζόρε. Το υπόβαθρό του φαίνεται στις συνθέσεις του—αρχιτεκτονικές, ισορροπημένες και ακριβείς—ωστόσο, αυτές μαλακώνουν από μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα που μοιάζει με ανάμνηση ή όνειρο.

Για τον Pippo, η τέχνη είναι μια εμβυθιστική πράξη. Ασχολείται με τα θέματα του γράφοντας αφηγήσεις στον πρώτο ενικό ενεστώτα, βυθίζοντας το μυαλό του στον καμβά για να βιώσει τη στιγμή από μέσα. Ωστόσο, ενώ εισέρχεται προσωπικά σε αυτούς τους κόσμους, αφήνει τον φυσικό καμβά ανοιχτό σε ερμηνείες. Οι μορφές του, αν και κομψά ντυμένες, συχνά είναι χωρίς πρόσωπο. Αυτή η ανωνυμία είναι μια πρόσκληση: διασφαλίζει ότι ο πρωταγωνιστής «μπορεί να είναι οποιοσδήποτε», επιτρέποντας στον θεατή να μπει στη σκηνή και να κατοικήσει την ιστορία μόνος του.

Αυτό το όριο ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο ορίζει και τον καλλιτέχνη. Επιφυλακτικός και στοχαστικός, γράφει ιδιωτικά και προτιμά οι καμβάδες του να μιλούν. Δεν διατηρεί ψηφιακό αποτύπωμα, αποφεύγοντας τα κοινωνικά δίκτυα για να διατηρήσει το ίδιο αίσθημα μυστηρίου που βρίσκει κανείς στο έργο του.

Χρησιμοποιώντας μια παλέτα διακριτικών, ατμοσφαιρικών τόνων διακοσμημένων με αποφασιστικά χρώματα, ο Pippo τελειοποιεί μια γλώσσα κομψής οικονομίας. Τα έργα του—γεμάτα σιωπηλά ζώα, αιχμηρές σκιές και λαμπερό φως—δεν είναι απλώς εικόνες, αλλά ανοιχτές ιστορίες επιθυμίας και χάρης.