Ζωγραφική σε πίσω από γυαλί - Μαρία με το παιδί - 26,9 x 35,5 εκ. - Ξύλο, Γυαλί - 1950-1960






Διαθέτει 20 χρόνια εμπειρίας στο εμπόριο περιέργειας, συμπεριλαμβανομένων 15 ετών σε κορυφαίο Γάλλο αντιπρόσωπο.
Προστασία Αγοραστή Catawiki
Η πληρωμή σας είναι ασφαλής μαζί μας μέχρι να παραλάβετε το αντικείμενό σας.Προβολή λεπτομερειών
Trustpilot 4.4 | 123113 κριτικών
Βαθμολογήθηκε με Άριστα στο Trustpilot.
Περιγραφή από τον πωλητή
Ιστορική τέχνη – Ζωγραφική σε γυαλί 'Madonna με το παιδί'
Πιθανώς Βαλκανική περιοχή / περιοχή Καρπαθίων, ενδεχομένως Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία ή Ελλάδα.
Ημερομηνία: πιθανώς μέσα ή δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, ωστόσο χωρίς επιβεβαιωμένη ταυτοποίηση.
Το πλαίσιο έχει λίγο ξεκολλήσει, αλλά μέχρι τώρα κρατάει. Περιγράφεται με ασφάλεια ως αδύναμο και κατεστραμμένο! Χρησιμεύει μόνο ως ασφαλής μεταφορά και ίσως με λίγη επιδεξιότητα να επισκευαστεί ξανά (κολληθεί).
Αυτή η εικόνα με ζωγραφική σε γυαλί δείχνει την τυπολογία της εικόνας της Μητέρας Θεού Hodegetria, γνωστής και ως «Η Οδηγήτρια», μία από τις πιο γνωστές μορφές απεικόνισης της Παναγίας στην ορθόδοξη παράδοση. Η απεικόνιση του Χριστού στο αριστερό της χέρι, η ευλογία και η σαφής μπροστινή προσανατολισμός των μορφών αντιστοιχούν στην παραδοσιακή βυζαντινή και μεταβυζαντινή εικονολογία. Τα ελληνικά γράμματα MP μπορούν να ερμηνευθούν ως «Μητέρα Θεού», μια τυπική ορολογία της ορθόδοξης εικονογραφίας. Ο Χριστός-βρέφος φέρει επίσης τα συνηθισμένα εικονογραφικά στοιχεία, όπως το Nimbus και η ευλογούσα χειρονομία.
Ο τρόπος ζωγραφικής χαρακτηρίζεται από διακοσμητική γραμμική γραμμή, τα πρόσωπα είναι γραφικά στιλιζαρισμένα, με καθαρά περιγράμματα και χωρίς πλαστική διαμόρφωση. Οι εφαρμογές χρώματος φαίνονται επιφανειακές και με αυστηρά περιγραμμένα όρια, κάτι που είναι συνηθισμένη τεχνική στον τομέα της ζωγραφικής σε πίσω από το γυαλί, καθώς το χρώμα πρέπει να εφαρμόζεται στη πίσω πλευρά του γυαλιού με αντίστροφη σειρά. Η χρήση χρυσών περιοχών και διακοσμητικά δομημένων στοιχείων ενισχύει τον ιερό χαρακτήρα. Οι λεπτές γραμμές και τα διακοσμητικά διακοσμητικά των τμημάτων των ενδυμάτων, καθώς και η διακοσμητικά διαμορφωμένη εικόνα του Αγίου, αποτελούν στιλιστικά χαρακτηριστικά, όπως συναντώνται συχνά σε εργαστήρια θρησκευτικής λαϊκής τέχνης του 20ού αιώνα.
Ακόμα και το υλικό και ο τύπος του πλαισίου υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η δημιουργία χρονολογείται περίπου μεταξύ 1950 και 1960, ίσως και αργότερα μέχρι το 1980, αλλά και μια παλαιότερη εποχή θα ήταν πιθανή. Το πλαίσιο δείχνει μια χειροτεχνικά διακοσμημένη κατασκευή με τεχνητά παραγόμενη πατίνα, που μιμείται παλαιότερα ιστορικά πλαίσια, αλλά στην επεξεργασία της δείχνει περισσότερο μια νεότερη κατασκευή. Ο συνδυασμός βαμμένου ξύλου και χρυσής διακόσμησης είναι χαρακτηριστικός για την devotional και προσκυνηματική τέχνη του 20ού αιώνα, που χρησιμοποιούνταν για τον εξοπλισμό ιδιωτικών κατοικιών, μικρών εκκλησιών και προσκυνημάτων.
Η προέλευση δεν μπορεί να προσδιοριστεί οριστικά χωρίς αποδεικτικά στοιχεία προέλευσης, αλλά παρόμοιες εικόνες σε πίσω γυαλί έχουν καταγραφεί σε πολλές περιοχές της Ορθόδοξης Ευρώπης, τόσο στη Μέση όσο και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ιδιαίτερα η Ρουμανία και η Σιμπέρ ήταν μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα κέντρα παραγωγής εικόνων σε πίσω γυαλί. Υπήρχαν επίσης πολλά εργαστήρια στη Σερβία, Βουλγαρία και Ελλάδα, που διατήρησαν παραδοσιακά θρησκευτικά μοτίβα και τα έφτιαχναν για θρησκευτικά σπίτια, προσκυνήματα και εκκλησιαστικές γιορτές. Η απλουστευμένη τεχνική και η διακοσμητική φύση του έργου δείχνουν ότι πρόκειται για ένα αντικείμενο λαϊκής θρησκευτικής τέχνης και όχι για έργο επαγγελματικής σχολής εικονογραφίας.
Όσον αφορά την ημερομηνία, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα. Αν και κριτήρια στυλ, τεχνική εκτέλεσης, υλικό και ο χαρακτήρας του σχεδιασμού σαφώς υποδεικνύουν δημιουργία στα μέσα έως τέλη του 20ού αιώνα, ωστόσο χωρίς ανάλυση υλικών ή τεχνολογική δεν μπορεί να δοθεί οριστική δήλωση. Ορισμένα χαρακτηριστικά, όπως η συνειδητά προκαλούμενη παλαίωση του πλαισίου και ο διακοσμητικός σχεδιασμός, αφήνουν την υπόθεση ότι αυτή η εικόνα ίσως διατηρήθηκε σκόπιμα παραδοσιακή, για να δημιουργήσει μια παλαιότερη εντύπωση. Θα μπορούσε επίσης να προέρχεται από μεταγενέστερη χειροτεχνική παραγωγή ή από το περιβάλλον των θρησκευτικών σουβενίρ, όπου δημοφιλή μοτίβα εικόνων συνεχίζουν να αναπαράγονται με κλασικό τρόπο.
Πρόκειται για ένα devotional, καλλιτεχνικά ελκυστικό αντικείμενο με πολιτισμικό και ιστορικό χαρακτήρα, πιθανώς δημιουργημένο σε μια περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης επηρεασμένη από την ορθόδοξη παράδοση, πιθανότατα κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, χωρίς εγγύηση για ακριβή χρονολόγηση. Η εικόνα με ζωγραφική στο πίσω μέρος του γυαλιού αποτελεί αυθεντικό παράδειγμα ζωντανής θρησκευτικής παράδοσης και λαϊκής τέχνης, που τον 20ό αιώνα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην θρησκευτική ταυτότητα και την οικιακή ευλάβεια.
Το έργο προσφέρεται με το κατάλληλο ξύλινο πλαίσιο.
Συνολικό μέγεθος με πλαίσιο: περίπου 35,55 × 26,9 εκ.
WE45Hnsc
Ιστορική τέχνη – Ζωγραφική σε γυαλί 'Madonna με το παιδί'
Πιθανώς Βαλκανική περιοχή / περιοχή Καρπαθίων, ενδεχομένως Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία ή Ελλάδα.
Ημερομηνία: πιθανώς μέσα ή δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, ωστόσο χωρίς επιβεβαιωμένη ταυτοποίηση.
Το πλαίσιο έχει λίγο ξεκολλήσει, αλλά μέχρι τώρα κρατάει. Περιγράφεται με ασφάλεια ως αδύναμο και κατεστραμμένο! Χρησιμεύει μόνο ως ασφαλής μεταφορά και ίσως με λίγη επιδεξιότητα να επισκευαστεί ξανά (κολληθεί).
Αυτή η εικόνα με ζωγραφική σε γυαλί δείχνει την τυπολογία της εικόνας της Μητέρας Θεού Hodegetria, γνωστής και ως «Η Οδηγήτρια», μία από τις πιο γνωστές μορφές απεικόνισης της Παναγίας στην ορθόδοξη παράδοση. Η απεικόνιση του Χριστού στο αριστερό της χέρι, η ευλογία και η σαφής μπροστινή προσανατολισμός των μορφών αντιστοιχούν στην παραδοσιακή βυζαντινή και μεταβυζαντινή εικονολογία. Τα ελληνικά γράμματα MP μπορούν να ερμηνευθούν ως «Μητέρα Θεού», μια τυπική ορολογία της ορθόδοξης εικονογραφίας. Ο Χριστός-βρέφος φέρει επίσης τα συνηθισμένα εικονογραφικά στοιχεία, όπως το Nimbus και η ευλογούσα χειρονομία.
Ο τρόπος ζωγραφικής χαρακτηρίζεται από διακοσμητική γραμμική γραμμή, τα πρόσωπα είναι γραφικά στιλιζαρισμένα, με καθαρά περιγράμματα και χωρίς πλαστική διαμόρφωση. Οι εφαρμογές χρώματος φαίνονται επιφανειακές και με αυστηρά περιγραμμένα όρια, κάτι που είναι συνηθισμένη τεχνική στον τομέα της ζωγραφικής σε πίσω από το γυαλί, καθώς το χρώμα πρέπει να εφαρμόζεται στη πίσω πλευρά του γυαλιού με αντίστροφη σειρά. Η χρήση χρυσών περιοχών και διακοσμητικά δομημένων στοιχείων ενισχύει τον ιερό χαρακτήρα. Οι λεπτές γραμμές και τα διακοσμητικά διακοσμητικά των τμημάτων των ενδυμάτων, καθώς και η διακοσμητικά διαμορφωμένη εικόνα του Αγίου, αποτελούν στιλιστικά χαρακτηριστικά, όπως συναντώνται συχνά σε εργαστήρια θρησκευτικής λαϊκής τέχνης του 20ού αιώνα.
Ακόμα και το υλικό και ο τύπος του πλαισίου υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η δημιουργία χρονολογείται περίπου μεταξύ 1950 και 1960, ίσως και αργότερα μέχρι το 1980, αλλά και μια παλαιότερη εποχή θα ήταν πιθανή. Το πλαίσιο δείχνει μια χειροτεχνικά διακοσμημένη κατασκευή με τεχνητά παραγόμενη πατίνα, που μιμείται παλαιότερα ιστορικά πλαίσια, αλλά στην επεξεργασία της δείχνει περισσότερο μια νεότερη κατασκευή. Ο συνδυασμός βαμμένου ξύλου και χρυσής διακόσμησης είναι χαρακτηριστικός για την devotional και προσκυνηματική τέχνη του 20ού αιώνα, που χρησιμοποιούνταν για τον εξοπλισμό ιδιωτικών κατοικιών, μικρών εκκλησιών και προσκυνημάτων.
Η προέλευση δεν μπορεί να προσδιοριστεί οριστικά χωρίς αποδεικτικά στοιχεία προέλευσης, αλλά παρόμοιες εικόνες σε πίσω γυαλί έχουν καταγραφεί σε πολλές περιοχές της Ορθόδοξης Ευρώπης, τόσο στη Μέση όσο και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ιδιαίτερα η Ρουμανία και η Σιμπέρ ήταν μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα κέντρα παραγωγής εικόνων σε πίσω γυαλί. Υπήρχαν επίσης πολλά εργαστήρια στη Σερβία, Βουλγαρία και Ελλάδα, που διατήρησαν παραδοσιακά θρησκευτικά μοτίβα και τα έφτιαχναν για θρησκευτικά σπίτια, προσκυνήματα και εκκλησιαστικές γιορτές. Η απλουστευμένη τεχνική και η διακοσμητική φύση του έργου δείχνουν ότι πρόκειται για ένα αντικείμενο λαϊκής θρησκευτικής τέχνης και όχι για έργο επαγγελματικής σχολής εικονογραφίας.
Όσον αφορά την ημερομηνία, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα. Αν και κριτήρια στυλ, τεχνική εκτέλεσης, υλικό και ο χαρακτήρας του σχεδιασμού σαφώς υποδεικνύουν δημιουργία στα μέσα έως τέλη του 20ού αιώνα, ωστόσο χωρίς ανάλυση υλικών ή τεχνολογική δεν μπορεί να δοθεί οριστική δήλωση. Ορισμένα χαρακτηριστικά, όπως η συνειδητά προκαλούμενη παλαίωση του πλαισίου και ο διακοσμητικός σχεδιασμός, αφήνουν την υπόθεση ότι αυτή η εικόνα ίσως διατηρήθηκε σκόπιμα παραδοσιακή, για να δημιουργήσει μια παλαιότερη εντύπωση. Θα μπορούσε επίσης να προέρχεται από μεταγενέστερη χειροτεχνική παραγωγή ή από το περιβάλλον των θρησκευτικών σουβενίρ, όπου δημοφιλή μοτίβα εικόνων συνεχίζουν να αναπαράγονται με κλασικό τρόπο.
Πρόκειται για ένα devotional, καλλιτεχνικά ελκυστικό αντικείμενο με πολιτισμικό και ιστορικό χαρακτήρα, πιθανώς δημιουργημένο σε μια περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης επηρεασμένη από την ορθόδοξη παράδοση, πιθανότατα κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, χωρίς εγγύηση για ακριβή χρονολόγηση. Η εικόνα με ζωγραφική στο πίσω μέρος του γυαλιού αποτελεί αυθεντικό παράδειγμα ζωντανής θρησκευτικής παράδοσης και λαϊκής τέχνης, που τον 20ό αιώνα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην θρησκευτική ταυτότητα και την οικιακή ευλάβεια.
Το έργο προσφέρεται με το κατάλληλο ξύλινο πλαίσιο.
Συνολικό μέγεθος με πλαίσιο: περίπου 35,55 × 26,9 εκ.
WE45Hnsc
