Roberto Lazzarini (1951) - Odres

Ζωγραφική σε ξύλο με παχύρευστα ακρυλικά.
Roberto Lazzarini (1951)
Αυστηρό έργο
Με πιστοποιητικό αυθεντικότητας.
Σας προσκαλούμε να επισκεφθείτε και την διαδικτυακή γκαλερί «delauretisart», θα σας αρέσει!
Βιογραφία
Ο Roberto Lazzarini γεννήθηκε στη Μασσαράσα το 1951, οι ρίζες του είναι σταθερά ριζωμένες στη Βερσίλια, λίγα βήματα από τη θάλασσα. Το καλλιτεχνικό του μονοπάτι ξεκινά από νεαρή ηλικία, σε συνεχείς αναζητήσεις και πειραματισμούς, και όποιος τον γνωρίζει προσωπικά θα έλεγε: μια ψυχή σε ταραχή που δεν αντιπαρατίθεται σε μια καλλιτεχνική ψυχή. Τα πρώτα έργα με εκφραστικό χαρακτήρα ήδη δείχνουν μια ισχυρή προσωπικότητα και μια δημιουργική ορμή που εκφράζεται στη χρήση του χρώματος. Οι χρωματικές μίξεις είναι ενεργητικές, αποφασιστικές, συχνά αντιθετικές, με πλούσιο και υλικό πάχος. Για πολλά χρόνια, ο Lazzarini δεν καταφέρνει να απομακρυνθεί πλήρως από την εικονογράφηση, ζωγραφίζει ανθρώπους, σπίτια, δέντρα, ποτάμια, ζώα, ενταγμένα σε έναν ιδιαίτερο χώρο όπου το χρώμα κυριαρχεί πάνω στις μορφές. Τα έργα του δεν έχουν οργανωμένη σύνθεση και δεν ακολουθούν τους κανόνες της προοπτικής, είναι εικόνες του μυαλού και της εσωτερικής πραγματικότητας που υλοποιούνται στον καμβά με τυχαία και αυθόρμητη διάθεση, χωρίς προπαρασκευαστικό σχέδιο ή ρεαλιστικό σχήμα, η ιδέα εκρήγνυται και καταλαμβάνει τον χώρο του καμβά. Ο Lazzarini χρησιμοποιεί τη σπάτουλα, προτιμώντας την έναντι του πινέλου, επειδή το σημάδι είναι καθαρό, η κίνηση εκφράζει δύναμη και αποφασιστικότητα και δεν γυρίζει πίσω. Με την πάροδο των χρόνων, απομακρύνεται σταδιακά από την εικονογραφική αναπαράσταση και ξεκινά το μονοπάτι της αφαίρεσης, όπου φαίνεται να έχει βρει το δρόμο προς το σπίτι. Ποτέ το χρώμα δεν ήταν πιο εκφραστικό, η κίνηση γρήγορη και σίγουρη, οι μορφές αναδύονται από το βάθος των χρωματικών συνδυασμών σε μια συνεχόμενη επικάλυψη. Τα κολάζ του 2008 σηματοδοτούν τη μετάβαση προς την αναζήτηση μιας βάθους ή τρισδιάστατης μορφής που δεν θα είναι πια ψευδαίσθηση και εμφάνιση, με το χρώμα να δίνεται με επιδεξιότητα στη δυαδικότητα της επιφάνειας. Με αυτά τα έργα, οι καμβάδες που κολλούν και επικαλύπτονται ο ένας πάνω στον άλλο, προεξέχουν από τον πίνακα, δημιουργώντας σκιές και ρεαλιστικά ανάγλυφα, ακόμα και αν είναι ελαφρώς αντιληπτά.