Roman Republic (Imperatorial). Mark Antony. Denarius moving mint - LEG XIII

Ηγεμόνας: Marc Antony
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: Πατραϊ (;) , 32-31 π.Χ.
Ονομασία: Denarius
Υλικό: Ασήμι, AR
ΜΕΓΕΘΟΣ & ΒΑΡΟΣ: 17 mm, 3,57 gr
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ: ANT AVG III VIR R P C, Πριτανοπλοίο
ΑΝΑΤΡΟΠΗ: Λεγεώνα XIII, αετός της λεγεώνας ανάμεσα σε δύο σημαίες.
ΑΝΑΦΟΡΕΣ: RSC 60

Συνοδεύεται από πιστοποιητικό γνησιότητας

Κατασκευάστηκαν σε μεγάλες ποσότητες μεταξύ 32 και 31 π.Χ. για τη χρηματοδότηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Μάρκου Αντώνιου, καθώς προετοιμαζόταν για την τελική αναμέτρηση με τον Οκταβιανό (μελλοντικό αυτοκράτορα Αύγουστο). Σε αντίθεση με τα περισσότερα ρωμαϊκά νομίσματα της εποχής, η εμπρόσθια όψη αυτής της σειράς νομισμάτων συνήθως παρουσιάζει μια γαλέρες ή πλοίο, ενώ η οπίσθια εμφανίζει έντονα έναν αετό λεγεώνας (Aquila), πλαισιωμένο από δύο στρατιωτικά λάβαρα, συχνά με την επιγραφή «LEG» ακολουθούμενη από τον αριθμό της συγκεκριμένης λεγεώνας (από I έως XXIII). Αυτός ο στρατιωτικός σχεδιασμός ήταν μια άμεση μορφή προπαγάνδας, τονίζοντας την εξάρτηση του Αντώνιου από τις πιστές λεγεώνες του και τον ρόλο του ως σεβαστού διοικητή, παρά την εστίαση στο πορτρέτο του ή τη διαμάχη σχετικά με τη σχέση του με την Κλεοπάτρα. Η υποβαθμισμένη περιεκτικότητα σε ασήμι αυτών των νομισμάτων, που προοριζόταν να τεντώσει τους πόρους του Αντώνιου, ironically συνέβαλε στη μακροζωία τους, διατηρώντας τα σε κυκλοφορία για αιώνες.

Ο τελικός εμφύλιος πόλεμος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, συχνά αποκαλούμενος Πόλεμος του Άκτιου (32–30 π.Χ.), ήταν το αποκορύφωμα μιας δεκαετούς μάχης για την κυριαρχία ανάμεσα στους δύο εναπομείναντες τριμερείς: τον Μάρκο Αντώνιο, ηγεμόνα της Ανατολής, και τον Οκταβιανό, κυρίαρχο της Δύσης. Η αρχική πολιτική συμμαχία τους διαλύθηκε λόγω κλιμακούμενων προσωπικών και πολιτικών εντάσεων. Ο Οκταβιαν χρησιμοποίησε επιδέξια προπαγάνδα εναντίον του Αντώνιου, εστιάζοντας στη αυξανόμενη σύνδεσή του με την Κλεοπάτρα VII της Αιγύπτου και τις «Δωρεές της Αλεξάνδρειας», που είδαν τα ρωμαϊκά εδάφη να παραχωρούνται σε αυτήν και τα παιδιά τους. Ο Οκταβιαν παράνομα κατάσχεσε και δημοσίευσε τη διαθήκη του Αντώνιου, η οποία περιείχε πολιτικά επιζήμιες διατάξεις — κυρίως την επιθυμία του να ενταφιαστεί στην Αλεξάνδρεια — τις οποίες ο Οκταβιαν παρουσίασε επιτυχώς στον ρωμαϊκό λαό και στη Σύγκλητο ως αποδείξεις προδοσίας της Ρώμης από τον Αντώνιο υπέρ μιας Ανατολικής μοναρχίας.

Η ανοιχτή σύγκρουση ξεκίνησε όταν ο Οκταβιαν πείστηκε από τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο να κηρύξει πόλεμο, όχι άμεσα στον Αντώνιο, αλλά στην Κλεοπάτρα, γνωρίζοντας ότι ο Αντώνιος θα στηρίξει την πλευρά της. Η αποφασιστική στιγμή ήρθε στις 2 Σεπτεμβρίου 31 π.Χ., στη Μάχη του Ακτίου, μια μεγάλη ναυτική αναμέτρηση στα δυτικά παράλια της Ελλάδας. Οι δυνάμεις του Οκταβιανού, υπό την ηγεσία του στρατηγού Μάρκου Αγκρίππα, ξεπέρασαν τις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας. Μετά την ήττα στο Ακτίο, ο Οκταβιαν καταδίωξε το ζεύγος μέχρι την Αίγυπτο. Τόσο ο Αντώνιος όσο και η Κλεοπάτρα αυτοκτόνησαν το 30 π.Χ. μετά τη τελική νίκη του Οκταβιανού στην Αλεξάνδρεια. Η νίκη του Οκταβιανού σηματοδότησε το τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, επιτρέποντάς του να συγκεντρώσει όλη την εξουσία και να γίνει ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας, ο Αύγουστος. Ο Πόλεμος του Ακτίου σηματοδότησε την έναρξη της Pax Romana και της εποχής της Αυτοκρατορίας.