Manlio Bacosi (1921-1998) - Paesaggio umbro

Μάνλιο Μπάκοσι (Περουγία 1921 - 1998)

Τοπίο της Ουμπρίας

Μίξη σε καμβά

Υπογραφή κάτω δεξιά: BACOSI

Με πλαισίδιο και γυαλί.

Διαστάσεις πίνακα: 40x40 εκ.

Διαστάσεις κορνίζας: 60x60 εκ.

Σε άριστη κατάσταση: έτοιμο για συλλογή (βλέπετε τις εικόνες)


Ο Manlio Bacosi ήταν ένας Ιταλός ζωγράφος, γεννημένος στο Περugia το 1921. Η δημιουργική ζωτικότητα και η εκφραστική πρωτοτυπία είναι μερικά μόνο από τα κύρια χαρακτηριστικά του Manlio Bacosi, ο οποίος θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς Ιταλούς τοπιογράφους. Από τη ζωγραφική στη γραφική τέχνη, από τον διακοσμητικό σχεδιασμό σε κεραμικά μέχρι τη γλυπτική, ο Manlio Bacosi επιβεβαιώνει ότι είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς καλλιτέχνες της μεταπολεμικής περιόδου. Εκπαιδεύτηκε στο εργαστήριο του γλύπτη Leo Ravazzi και του φουτουριστή ζωγράφου Gerardo Dottori. Άρχισε να εκθέτει το 1947 και από τότε διοργάνωσε πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις στην Ιταλία και το εξωτερικό.
Το 1951, μόλις τριάντα ετών, ο Manlio Bacosi προσκλήθηκε, κατόπιν υπόδειξης του Gerardo Dottori, στην πρώτη έκθεση για τον Μεταπολεμικό Φουτουρισμό, στο Palazzo del Podestà στη Μπολόνια, στη ενότητα των νέων που επιλέχθηκαν ως συνεχιστές της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας του φουτουρισμού.

Σε εκείνη την περίοδο, ο Manlio Bacosi εξερευνούσε το αφηρημένο και το άτυπο, ωστόσο η τοπιογραφία της Ουμπρίας της αεροπτητικής εποχής του Dottori θα επηρεάσει τόσο πολύ τον νεαρό καλλιτέχνη που θα αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε αυτήν για όλη τη ζωή του, θεωρούμενος στην πράξη συνεχιστής της τοπιογραφίας της Ουμπρίας.
Στα έργα του Manlio Bacosi, το τοπίο υφίσταται μια βαθιά διαδικασία μείωσης και σύνθεσης, που οδηγεί τον καλλιτέχνη στο να απεικονίζει έναν ελάχιστο κόσμο, υποδεικνυόμενο από λίγα σημάδια σε επίπεδες και ομοιόμορφες στρώσεις χρωμάτων σε έναν δισδιάστατο χώρο. Σε αυτό το πλαίσιο, ο καλλιτέχνης παρεμβαίνει με μια δική του έντονη χειρονομιακή φύση, που τον οδηγεί να επικάθεται σε αυτήν την πραγματικότητα πινελιές ζωγραφικής ακόμα πιο μυστηριώδεις και ερμητικά. Εκτός από τα τοπία, ανάμεσα στα αγαπημένα του θέματα είναι και τα νεκρά φύλλα, των οποίων εξελίσσει την έννοια, εφαρμόζοντάς την σε θέματα που αιωρούνται στο χρωματιστό κενό ή σε απλές γεωμετρίες, όσο περίπλοκες και αν είναι.
Ακόμη και οι κεραμικές δείχνουν νέα διακριτικά χαρακτηριστικά, έργα που προκύπτουν από μια έντονη δημιουργική δραστηριότητα που αντιλαμβάνεται το χρώμα σύμφωνα με νέες μορφές λιγότερο ευκρινείς, πιο θολές.
Το 1972, η πόλη Todi παρουσίασε προς τιμήν της μια ανθολογική έκθεση στο Palazzo Comunale.
Το 1975, στη Recanati, με αφορμή τις εκδηλώσεις λεοπαρδιανής, ο Manlio Bacosi παρουσίασε στις δημοτικές αίθουσες μια εκτενή συλλογή των έργων του. Πάντα το 1975, η πόλη Montecatini διοργάνωσε μια προσωπική έκθεση με πάνω από 50 έργα. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο Δήμος της Ρώμης παρουσίασε μια μεγάλη προσωπική έκθεση στις αίθουσες του Palazzo Braschi.
Τον Μάρτιο του 1976 πραγματοποιήθηκε, στον Δήμο της Περούτζια, μια ομαδική έκθεση με πάνω από 80 έργα.
Το 1979 του απονέμεται το Διεθνές Βραβείο Σ. Βαλεντίνο Χρυσό για τις Εικαστικές Τέχνες. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, διοργανώνεται από τον Δήμο μια ανθολογική έκθεση στο μουσείο του San Marino.
Τον Μάιο του 1982 πραγματοποιήθηκε η μεγάλη ατομική έκθεση με 80 έργα στις αίθουσες της Molinella στη Faenza, υπό την αιγίδα του Δήμου. Ο Manlio Bacosi πέθανε στο Perugia το 1998.