Anne-Gédéon - Le diable dans un bénitier - 1784

Πρώτη Έκδοση

Άνν-Ζεδεόν, Μαρκήσιος de Pellepore

Ο διάβολος μέσα σε ένα ιερό
Και η μεταμόρφωση του GAZETIER CUIRASSÉ σε μύγα, ή η απόπειρα του Sieur Receveur, Επιθεωρητή της Αστυνομίας του Παρισιού, Ιππότη του St. Louis· για την ίδρυση στο Λονδίνο μιας Αστυνομίας παρόμοιας με αυτή του Παρισιού.
Αφιερωμένο στον Σεβασμιότατο Μαρκήσιον ντε Καστρί, Υπουργό και Γραμματέα του Κράτους στο Τμήμα του Ναυτικού, κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.
Αναθεωρημένο, διορθωμένο και εμπλουτισμένο από τον κ. l'Abbé Aubert, Βασικός Επιθεωρητής.
Περί Pierre Le Roux, Μηχανικός Μεγάλων Δρόμων.
ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, Από την Βασιλική Τυπογραφία, Με Έγκριση και Προνόμιο του Βασιλιά.

21,5x13,8; σελ. 123

Ο Διάβολος σε ένα ιερό νεροχύτη είναι ένα γαλλικό σατιρικό έργο που δημοσιεύτηκε το 1784, το οποίο εντάσσεται στο πλαίσιο της κοινωνικής και πολιτικής κριτικής της εποχής. Το βιβλίο, υποδηλώνει από την αρχή έναν ανυπότακτο και προκλητικό τόνο, χαρακτηριστικό της κριτικής λογοτεχνίας του 18ου αιώνα.
Ο συγγραφέας, Pierre Le Roux, που παρουσιάζεται ως «Μηχανικός των Μεγάλων Διαδρομών», χρησιμοποιεί μια ειρωνική αφήγηση για να κρίνει την γαλλική κοινωνία της εποχής, ιδιαίτερα τις πολιτικές και θρησκευτικές δομές. Η πλοκή εστιάζει σε μια φιγούρα που ονομάζεται «Gazetier cuirassé en mouche», η οποία φαίνεται να υφίσταται μια μορφή μεταμόρφωσης ή αλλαγής, και πιθανώς αποτελεί σάτιρα δημόσιων προσώπων ή επιδραστικών μορφών.
Το έργο είναι αφιερωμένο στον 'Marquis de Castries', έναν Γάλλο πολιτικό και ευγενή, ο οποίος ήταν επίσης Υπουργός και Γραμματέας του Κράτους. Η αφιέρωση θα μπορούσε να υποδηλώνει μια πρόθεση σιωπηρής κριτικής προς την ελίτ της εποχής, κυρίως προς την ηγετική τάξη και τις αντιφάσεις της. Το κείμενο περιλαμβάνει επίσης μια κριτική στην εξουσία της αστυνομίας του Παρισιού και στη διαχείριση της δικαιοσύνης, εκφρασμένη μέσω του επιθεωρητή 'Receveur', ενός ακόμη φανταστικού χαρακτήρα.
Το έργο είναι σωστό και αναθεωρημένο από τον Abbé Aubert, ο οποίος συμβάλλει στο να δώσει μια μορφή γνώσης στη δημοσίευση. Η παρουσία ονομάτων δημόσιων προσώπων και κοινωνικών και οικονομικών αναφορών καταλαβαίνει κανείς ότι ο συγγραφέας ήθελε το έργο ως μια σάτιρα της πολιτικής, κοινωνικής και θρησκευτικής ζωής στη Γαλλία του 18ου αιώνα.
Το βιβλίο παρουσιάζει μια ειρωνική και οξεία κριτική σε διάφορες πτυχές της γαλλικής ζωής της εποχής. Η ιστορία φαίνεται να περιστρέφεται γύρω από γεγονότα και χαρακτήρες που ενσαρκώνουν τη διαφθορά, τις κοινωνικές ανισότητες και τον αγώνα για την εξουσία, όλα αυτά καλυμμένα από μια παράδοξη και μερικές φορές παράλογη αφήγηση. Ο χαρακτήρας του «Gazetier cuirassé en mouche» θα μπορούσε να συμβολίζει έναν δημοσιογράφο, έναν πληροφοριοδότη ή έναν χαρακτήρα που εκπροσωπεί την υποκρισία του πολιτικού συστήματος και της κοινής γνώμης. Η μεταμόρφωση αυτού του χαρακτήρα σε κάτι παράξενο και γκροτέσκο θυμίζει την ιδέα ενός διαστρεβλωμένου και παραμορφωμένου κόσμου.
Ο τόνος του βιβλίου είναι έντονα σατιρικός, και οι κριτικές του απευθύνονται κυρίως στην αστυνομία, στη δικαιοσύνη και στην ελίτ που βρίσκεται στην εξουσία. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το χιούμορ για να εκφράσει την περιφρόνηση προς ένα σύστημα που θεωρεί άδικο και διεφθαρμένο, αλλά το κάνει μέσω μιας γλώσσας που, αν και σοβαρή, είναι διαποτισμένη από μια λεπτή ειρωνεία.
Το έργο, παρόλο που πραγματεύεται βαριά θέματα όπως η πολιτική και η θρησκεία, καταφέρνει να διατηρεί μια ελαφρότητα μέσω του παραδοξά στυλ του, καθιστώντας το όχι μόνο ένα μέσο κοινωνικής κριτικής, αλλά και ένα λογοτεχνικό παιχνίδι πάνω στο παράλογο.