Eugenio Scorzelli (1890-1958) - Ingresso villa comunale con pioggia

Υπέροχος πίνακας λαδιού σε καμβά 40 x 64 εκ. (συνολικές διαστάσεις με κορνίζα 66 x 91) του καλλιτέχνη Eugenio Scorzelli (1890-1958). Βιογραφία.
Γεννήθηκε με το όνομα Arturo στο Μπουένος Άιρες, από τους Raffaele και Clelia Bruscheri. Το 1906, σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών, μετακόμισε στην Ιταλία με τον πατέρα του, ο οποίος ήταν πλέον διαζευγμένος, για να επιστρέψει στη γενέτειρά του, το Cilento, στη Roccadaspide.
Σε μια πολύ φτωχή οικογένεια, τον έστειλαν σε σχολείο, αλλά συχνά τον απομάκρυναν λόγω καθυστερήσεων στις πληρωμές, κάτι που τον σημάδεψε στην ψυχή και στην υγεία του. Ένας θείος, ο Ευγένιος, ανέλαβε στη συνέχεια την φροντίδα του και αυτός, για ευγνωμοσύνη, άλλαξε το όνομά του σε Ευγένιο, υπογράφοντας έτσι μελλοντικά όλες τις πίνακές του. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ναπολέοντα, όπου μεταξύ άλλων μαθητών του ήταν ο Michele Cammarano, ο Domenico Morelli και ο Filippo Palizzi. Στο Ναύπλιο ζούσε με τον πατέρα του σε ένα παλιό σπίτι που χρησιμοποιούσε ως εργαστήριο και όπου δεχόταν επισκέψεις Ναπολιτάνων καλλιτεχνών όπως ο Salvatore Di Giacomo, ο πρώτος του αγοραστής, ο Luigi Crisconio, και ο Michele Cammarano. Πάντα στο Ναύπλιο συναντά και παντρεύεται την Teresa Benassi, η οποία θα είναι πάντα η μούσα του και θα του δώσει ένα παιδί, τον Lello Scorzelli.
Ο Άλ Γκαμπρινους, το γνωστό καφέ και τόπος συνάθροισης των Ναπολιτάνων καλλιτεχνών που διοργάνωναν εκθέσεις εκεί, ο Σκορτσέλι ήταν συχνά ανάμεσα στους εκθέτες καλλιτέχνες. Με το έργο «Έξοδος από την εκκλησία» συμμετείχε το 1921 στην πρώτη εθνική έκθεση της Μπιενάλε Τέχνης της πόλης Νάπολη. Μετά το τέλος των σπουδών, επέστρεψε στην Αργεντινή στις αρχές της δεκαετίας του 1920, όπου τα έργα του γνώρισαν επιτυχία και η πώλησή τους του εξασφάλισε σύντομα την οικονομική ασφάλεια που αναζητούσε για να ξεκινήσει νέα ταξίδια στην Ευρώπη. Τα στάδια του Μεγάλου Ταξιδιού του τα επόμενα χρόνια τον οδήγησαν να παραμείνει κυρίως στο Λονδίνο, το Παρίσι και την Ολλανδία. Το 1926 συμμετείχε με τον πίνακα «Γυναίκες που δουλεύουν» στη Μπιενάλε της Βενετίας. Το 1927 συμμετείχε στη Συμμορία Φλέγρεο της Ναπολιτάνικης ζωγραφικής. Το 1937, ο Κάρλο Σιβιέρο του ανέθεσε καθήκον βοηθού στη σχολή ζωγραφικής της Ακαδημίας Μπρέρα, θέση που κατείχε για 15 χρόνια και στη συνέχεια συνέχισε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Νάπολης.
Τον Μάιο του 1940, κλήθηκε να διακοσμήσει το περίπτερο των Δημοκρατιών Θαλάσσιων Πολιτειών της Έκθεσης του Ολτρεμάρε στη Νάπολη, μια έκθεση που στόχευε να αναδείξει κατά την περίοδο του φασισμού τις πολιτικές που υλοποιήθηκαν από το καθεστώς στις περιοχές της ανατολικής Αφρικής, στη Λιβύη, στην Αλβανία και στα Ιταλικά νησιά του Αιγαίου. Το έργο δεν επιβίωσε από τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και έχει απομείνει μόνο μια φωτογραφική αναπαραγωγή της εποχής.
Εκτίθεται στη Νάπολη, Βενετία και Μιλάνο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του Τεσσαρακοστού. Πέθανε ενώ ζωγράφιζε το πρόσωπο της συζύγου του στο στούντιό του. Τα έργα του φυλάσσονται σε γκαλερί και μουσεία σε όλη την Ευρώπη: στο Palazzo Zapata στη Νάπολη, στη Galleria Vittoria Colonna στη Νάπολη, στο Conservatorio di San Pietro a Majella, στο Palazzo S. Giacomo στη Νάπολη, στο Λονδίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες. Απεικονίζει την είσοδο μιας κοινωφελούς βίλας σε μια βροχερή ημέρα, πιθανώς στη βίλα της Νάπολης. Ο πίνακας υπογράφεται κάτω αριστερά και βρίσκεται σε καλή κατάσταση, με μικρά σημάδια γήρανσης. Η περίοδος δημιουργίας πιθανότατα είναι μεταξύ 1930 και 1950. Ο πίνακας συνοδεύεται από πλαίσιο εποχής με πολλά σημάδια γήρανσης (το πλαίσιο είναι δώρο). Στην πίσω πλευρά υπάρχει ένα καρτ-ποστάλ με τον τίτλο του έργου. Ο πίνακας συνοδεύεται από πιστοποιητικό αυθεντικότητας και νόμιμης προέλευσης, εκδοθέν από σημαντικό ιταλικό οίκο δημοπρασιών. Στην πίσω πλευρά υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία του ζωγράφου, καρτ-ποστάλ και πιστοποιητικό από τον οίκο δημοπρασιών. Η προέλευση είναι ιδιωτική συλλογή και η αποστολή είναι ιχνηλάσιμη.