Βιομηχανικός εξοπλισμός - Σπάνιος σωλήνας κινητήρα Geissler περίπου το 1875 - 21 εκ - Γαλλία

Σπάνιος κινητήρας με σωληνοειδή στήριξη του Geissler.

Τα σωληνάρια του Geissler, που χρονολογούνται από τα μέσα του 19ου αιώνα και πήραν το όνομά τους από τον εφευρέτη τους, αποδεικνύουν με εντυπωσιακό τρόπο τα αποτελέσματα των ηλεκτρικών εκκενώσεων σε ένα αραιωμένο αέριο. Θεωρούνται δικαίως ως οι πρόγονοι των νεον σωλήνων μας.

Το σωλήνα του Geissler είναι ένας σωλήνας από γυαλί που εφευρέθηκε από τον Γερμανό φυσικό (και γυαλάς) Heinrich Geissler το 1857, σχεδιασμένος για να αποδεικνύει οπτικά τις αρχές της φωτεινής ηλεκτρικής εκκένωσης (μη μαγνητισμένο πλάσμα).

Είναι λίγο ο πρόγονος της λάμπας εκκένωσης και του σύγχρονου νεον φωτισμού.

Χρήσεις
Όταν ένα σωλήνα Geissler πλησίαζε σε μια πηγή εναλλασσόμενου ρεύματος υψηλής τάσης (όπως τότε ήταν, για παράδειγμα, ένας πηνίος Tesla ή ένας πηνίος Ruhmkorff), άναβε ακόμα και χωρίς επαφή με το κύκλωμα (όπως όταν πλησιάζουμε ένα σωλήνα νεονίου σε μια γραμμή υψηλής τάσης ή έναν ισχυρό ραδιοεκπομπό).
Στην αρχή του 20ού αιώνα, τα σωληνάρια Geissler χρησιμοποιήθηκαν λοιπόν ως:
Δείκτες υψηλής τάσης
Τρόποι ρύθμισης των κυκλωμάτων LC των ραδιοεκπεμπτών που λειτουργούν με την αρχή της ηλεκτρικής αντήχησης.
Εργαλεία για την εύρεση κόμβων στάσιμων κυμάτων στις γραμμές μετάδοσης, όπως οι γραμμές Lecher που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση της συχνότητας των πρώτων ραδιοεκπεμπωτών.
Πηγή φωτός στο refractometer Pulfrich[1].
Τα σωληνάρια Geissler χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα στη διδασκαλία της φυσικής για να αποδείξουν τις αρχές των σωληναρίων εκκένωσης αερίου.


Ο κινητήρας θα αποσταλεί σε επαγγελματική και οικολογική συσκευασία + ασφάλιση Ad Valorem.
Αυστηρή χρήση οικολογικής και ανακυκλώσιμης kraft ταινίας