Alexander Gronsky - [02-24-2022] Moscow suburbs - 2022

Εξαντλήθηκε από τον εκδότη, εκτός κυκλοφορίας.
Πολύ περιορισμένο στα 450.

Νέο, ακόμα αρχικά τυλιγμένο με το χαρτί του εκδότη.
Τέλεια!

Σε αυτό το λαμπρό και σπάνιο βιβλίο [02-24-2022], όπως και στο Pastoral, ο Alexander Gronsky αποτυπώνει τις προαστιακές περιοχές της Μόσχας, τη μεσαία ζώνη που υπάρχει ανάμεσα στη μητρόπολη - την ρωσική πρωτεύουσα Μόσχα - και τη φύση, η οποία έχει ήδη εξαφανιστεί. Δεν πρόκειται ούτε για πόλη ούτε για εξοχή. Είναι μια σειρά από θέες των προαστίων, συχνά ληφμένες από μακριά: από έρημα και ακαλλιέργητα εδάφη, από χωματερές, από τη γη κανενός που περιβάλλει την πόλη. Το τοπίο τείνει να παραμένει απομονωμένο από τον παρατηρητή, εμποδίζοντάς τον να εισέλθει. Το γεγονός ότι η σκηνή παραμένει τόσο απομακρυσμένη συχνά συνδέεται με την ικανότητά της να δείχνει στον θεατή μια αισθητική πληρότητα που είναι ολοκληρωμένη από μόνη της, να έχει τη δική της μορφή.

Ο καλλιτέχνης επιλέγει προσεκτικά τη γωνία λήψης, ισορροπεί τη σύνθεση, υπολογίζει με επιμέλεια κάθε λεπτομέρεια και αρμονίζει έξυπνα την παλέτα των χρωμάτων, προσπαθώντας να αποφύγει περιττούς χρωματικούς αντιθέσεις που δεν θα ενσωματώνονταν καλά με τα υπόλοιπα. Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο ή αυτοσχέδιο σε αυτές τις εικόνες. Τα πράγματα μπορεί να είναι άσχημα και άμορφα, αλλά οι σκηνές, από την άποψη της κλασικής αισθητικής, είναι εξαιρετικά όμορφες. Στις απόψεις του Gronsky, τόσο η ώρα της ημέρας όσο και η ιστορική φάση είναι αόριστες. Η ερημιά των χώρων σηματοδοτεί αυτήν την αοριστία. Αν η ζωή φυτρώνει εδώ, έξω από την πόλη, γιατί τα κτίρια είναι τόσο άδεια, σαν να τα έχει ήδη εγκαταλείψει ο πληθυσμός; Είναι τέλος ή αρχή;

Ο ψυχρός τέλειος χαρακτήρας του έργου του θα φαινόταν να υποδηλώνει μια παρόμοια όραση του κόσμου από τον Gronsky, ειδικά αφού τα άτομα στις φωτογραφίες του είναι μικροσκοπικά σχήματα που αναδύονται με δυσκολία από το τοπίο, χωρίς καμία ανεξάρτητη σημασία. Αυτή η «αφαίρεση του ανθρώπινου», η εφήμερη φύση του θέματος, η ανωνυμία της όρασης συνδέονται με την εξαφάνιση του «αντικειμένου», με την απώλεια μιας προθέσεως προσανατολισμού του βλέμματος. Και εδώ βρίσκεται το παράδοξο των φωτογραφιών του Gronsky. Με την εξάλειψη των αντικειμένων, η όραση εισέρχεται αυθόρμητα και με εξαιρετικά έντονο τρόπο σε μια σχέση με τον κόσμο σε όλη την αοριστία και την πληρότητά του. Το έργο αποτελείται από μια σειρά μαγευτικών θεάσεων στις οποίες πρακτικά δεν υπάρχει τίποτα να δεις. Παρά την ψευδαίσθηση της συγκεκριμενοποίησης, οι φωτογραφίες του Gronsky ανήκουν πολύ περισσότερο στον χώρο της καθαρής όρασης, της εμφάνισης, παρά στην υλικότητα των παρουσιαζόμενων αντικειμένων. Και σε αυτό βρίσκεται η αδιαμφισβήτητη σύγχρονη φύση και η δύναμή τους.

#σύγχρονηβιβλιοθήκη
ExclusivePhotographersStudio