(after), Joan Miró - Personnages Rythmiques - Offset lithography - Achenbach licensed print - 1986

Λιθογραφία offset μετά από τον Joan Miró (*)
Αναπαραγωγή του έργου «Personnages Rythmiques», έργο που δημιουργήθηκε από τον Miró το 1934 και αποτελεί μέρος της συλλογής της Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen του Ντίσελντορφ.
Επεξεργασμένο σε χαρτόνι Fine Art υψηλής βαρύτητας (200g)
Δημοσιεύθηκε από την Achenbach Art Edition, Ντύσελτορφ.
Εκτύπωση εξουσιοδοτημένη με πνευματικά δικαιώματα και νόμιμο σειριακό αριθμό.
Μεγάλη διάσταση.

Διαστάσεις φύλλου: 90 x 70,5 εκ.
Έτος: 1986
Κατάσταση: Εξαιρετική (αυτό το έργο δεν έχει ποτέ πλαίσθει ή εκτεθεί, διατηρείται πάντα σε επαγγελματικό φάκελο τέχνης, γι' αυτό διατηρείται σε άψογη κατάσταση).
Προέλευση: Ιδιωτική συλλογή.

Το έργο θα χειριστείται και θα συσκευαστεί με προσεκτικό τρόπο σε ενισχυμένο χαρτόνι. Η αποστολή θα γίνει με πιστοποιημένο δέμα με αριθμό παρακολούθησης.

Η αποστολή θα περιλαμβάνει επίσης ασφάλεια μεταφοράς αξίας τελικού έργου με πλήρη αποζημίωση σε περίπτωση απώλειας ή ζημιάς, χωρίς κόστος για τον αγοράστή.

Ο Joan Miró (1893-1983) γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, αλλά τα συναισθηματικά τοπία του, αυτά που θα τον διαμορφώσουν ως άτομο και καλλιτέχνη, είναι ουσιαστικά το Μοντρόιγ, το Παρίσι, η Μαγιόρκα και αργότερα η Νέα Υόρκη και η Ιαπωνία. Το Μοντρόιγ, ένα μικρό χωριό στην επικράτεια του Baix Camp, θα αποτελέσει το αντίβαρο στην πνευματική αναταραχή που βιώνει στο Παρίσι τη δεκαετία του είκοσι μαζί με τους σουρεαλιστές ποιητές, και στην ενίσχυση του αφηρημένου εξπρεσιονισμού που ανακαλύπτει στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του σαράντα. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Joan Miró θα εγκαταλείψει την εξορία του στη Γαλλία και θα εγκατασταθεί στη Βαλένθια της Μαγιόρκα, χώρο καταφυγίου και εργασίας, όπου ο φίλος του Josep Lluís Sert θα σχεδιάσει το εργαστήριο που πάντα ονειρευόταν.
Η ρίζωση στο τοπίο του Μον-ρουαγ πρώτα και στη συνέχεια στη Μαγιόρκα θα είναι καθοριστική στο έργο του. Ο δεσμός με τη γη και το ενδιαφέρον για τα καθημερινά αντικείμενα και το φυσικό περιβάλλον θα αποτελέσουν το υπόβαθρο ορισμένων από τις τεχνικές και μορφικές του έρευνες. Ο Μιρό αποφεύγει τον ακαδημαϊσμό, αναζητώντας συστηματικά ένα ολιστικό και καθαρό έργο, ανεξάρτητο από οποιοδήποτε συγκεκριμένο κίνημα. Περιεχόμενο στις μορφές και στις δημόσιες εκδηλώσεις, είναι μέσω του πλαστικού γεγονότος όπου ο Χουάν Μιρό δείχνει την ανυπακοή του και μια μεγάλη ευαισθησία προς τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που τον περιβάλλουν. Αυτός ο αντίκτυπος των δυνάμεων θα τον οδηγήσει στη δημιουργία μιας μοναδικής και προσωπικής γλώσσας που τον κατατάσσει ανάμεσα στους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.