Joan Miro (1893-1983) - Parler Seul - Lithographic licensed print - 2004

Λιθογραφία του Joan Miró (*)
Αυτό το έργο αναπαράγει μια από τις εικονογραφήσεις που δημιουργήθηκαν αρχικά από τον Miró για την εικονογράφηση του βιβλίου ποιημάτων «Parler Seul» (**) (Μιλώντας μόνος), γραμμένο από τον Tristan Tzara το 1947.
Εκδόθηκε από τη Maeght Editeur το 2004.
Κατασκευασμένο από 100% βαμβακερό χαρτί Vellum υψηλής πυκνότητας (220g).
Εγγεγραμμένο σε πλάκα.
Σφραγίδα του εκδότη και της Διαδοχής Miró στην πίσω πλευρά του φύλλου.
Περιλαμβάνει Πιστοποιητικό Αυθεντικότητας (COA).

Προδιαγραφές

Διαστάσεις υποστήριξης: 60 x 45 εκ.
- Διαστάσεις εικόνας: 42 x 33 εκ.
Έτος 2004
- Έκδοση: 1000ex.
- Αναφορές: Cramer 17. Rauch 165
- Κατάσταση: Εξαιρετική (αυτό το έργο δεν έχει ποτέ πλαίσιο ή εκτεθεί, και διατηρείται πάντα σε επαγγελματική φάκελο τέχνης, επομένως διατηρείται σε άψογη κατάσταση).

Το έργο θα χειριστείται προσεκτικά και θα συσκευαστεί σε επίπεδη ενισχυμένη χαρτόκουτα. Η αποστολή θα είναι πιστοποιημένη με αριθμό παρακολούθησης.

Η αποστολή θα περιλαμβάνει επίσης πλήρη ασφάλεια για την τελική αξία του έργου με πλήρη αποζημίωση σε περίπτωση απώλειας ή ζημιάς, χωρίς κανένα κόστος για τον αγοραστή.

(*) Joan Miró (1893-1983) γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, όπου μεγάλωσε και άρχισε τις καλλιτεχνικές σπουδές του. Πήγε στην ακαδημία La Llotja ενάντια στη θέληση των γονιών του, που ήθελαν να εργάζεται με έναν πιο παραδοσιακό τρόπο. Αργότερα σπούδασε στην Escola d'Art του Francesc Galí και γνώρισε τους Fauves και τους κυβιστές.
Τα συναισθηματικά του τοπία, αυτά που θα τον διαμορφώσουν ως άτομο και καλλιτέχνη, είναι ουσιαστικά το Μον-Ρουαγιάλ, το Παρίσι, η Μαγιόρκα και αργότερα το Νέα Υόρκη και η Ιαπωνία. Το Μον-Ρουαγιάλ, μια μικρή πόλη στη περιφέρεια του Baix Camp, θα αποτελέσει το αντίβαρο στην πνευματική αναταραχή που ζει στο Παρίσι, όπου μετακόμισε στα τέλη της δεκαετίας του '20 μαζί με τους σουρεαλιστές ποιητές και τους πιο δημιουργικούς καλλιτέχνες της εποχής του. Εκεί συναντήθηκε με τους Άρπ, Μαγκρίτ, Μπρανκούζι και Τζιακομέτι και εκθέτει μαζί με τον Νταλί, τον Τανγκί, τη Μπερέτ Όπενχαϊμ και τον Μάξ Έρνστ σε διάφορες εκθέσεις για τον ντα-ντό και το σουρεαλισμό.
Το ερέθισμα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού το ανακάλυψε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του σαράντα. Αργότερα, το 1956, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Joan Miró θα εγκαταλείψει την εξορία του στη Γαλλία και θα εγκατασταθεί στη Μαδρίτη, χώρο καταφυγίου και εργασίας, όπου ο φίλος του Josep Lluís Sert θα σχεδιάσει το εργαστήριο που πάντα ονειρευόταν. Εκεί εστιάστηκε στη δουλειά με γλυπτά και κεραμικά, μέχρι τον θάνατό του το 1983.
Η ρίζωση στο τοπίο του Μον-ρουαγ πρώτα και στη συνέχεια στη Μαγιόρκα θα είναι καθοριστική στο έργο του. Ο δεσμός με τη γη και το ενδιαφέρον για τα καθημερινά αντικείμενα και το φυσικό περιβάλλον θα αποτελέσουν το υπόβαθρο ορισμένων από τις τεχνικές και μορφικές του έρευνες. Ο Μιρό αποφεύγει τον ακαδημαϊσμό, αναζητώντας συστηματικά ένα ολιστικό και καθαρό έργο, ανεξάρτητο από οποιοδήποτε συγκεκριμένο κίνημα. Περιεχόμενο στις μορφές και στις δημόσιες εκδηλώσεις, είναι μέσω του πλαστικού γεγονότος όπου ο Χουάν Μιρό δείχνει την ανυπακοή του και μια μεγάλη ευαισθησία προς τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που τον περιβάλλουν. Αυτός ο αντίκτυπος των δυνάμεων θα τον οδηγήσει στη δημιουργία μιας μοναδικής και προσωπικής γλώσσας που τον κατατάσσει ανάμεσα στους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.

Το «Parler Seul» αντιπροσωπεύει μια ιδιαίτερα αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ καλλιτέχνη και συγγραφέα. Οι λαμπερές, αυθόρμητες και αόριστες εικόνες του Miró, σχεδιασμένες απευθείας πάνω στον λίθο με ελάχιστα προπαρασκευαστικά σκίτσα, έχουν το εφευρετικό πνεύμα των τυχαίων στίχων του Tzara.
Η αρχική έκδοση ήταν υπό την επιμέλεια της Maeght Editeur και αποτελείται από 72 πρωτότυπες λιθογραφίες του Miró, εκ των οποίων 49 σε χρώμα, και 18 από αυτές είναι hors-texte. (*) Ο Joan Miró (1893-1983) γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, όπου μεγάλωσε και άρχισε τις καλλιτεχνικές σπουδές του. Πήγε στην ακαδημία La Llotja κατά παράβαση της θέλησης των γονιών του, που ήθελαν να εργαστεί με πιο παραδοσιακό τρόπο. Αργότερα σπούδασε στην Escola d'Art de Francesc Galí και γνώρισε τους Fauves και τους Κυβιστές.
Τα συναισθηματικά του τοπία, αυτά που θα τον διαμορφώσουν ως άτομο και καλλιτέχνη, είναι ουσιαστικά το Μον-Ρουαγιάλ, το Παρίσι, η Μαγιόρκα και αργότερα το Νέα Υόρκη και η Ιαπωνία. Το Μον-Ρουαγιάλ, μια μικρή πόλη στη περιφέρεια του Baix Camp, θα αποτελέσει το αντίβαρο στην πνευματική αναταραχή που ζει στο Παρίσι, όπου μετακόμισε στα τέλη της δεκαετίας του '20 μαζί με τους σουρεαλιστές ποιητές και τους πιο δημιουργικούς καλλιτέχνες της εποχής του. Εκεί συναντήθηκε με τους Άρπ, Μαγκρίτ, Μπρανκούζι και Τζιακομέτι και εκθέτει μαζί με τον Νταλί, τον Τανγκί, τη Μπερέτ Όπενχαϊμ και τον Μάξ Έρνστ σε διάφορες εκθέσεις για τον ντα-ντό και το σουρεαλισμό.
Το ερέθισμα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού το ανακάλυψε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του σαράντα. Αργότερα, το 1956, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Joan Miró θα εγκαταλείψει την εξορία του στη Γαλλία και θα εγκατασταθεί στη Μαδρίτη, χώρο καταφυγίου και εργασίας, όπου ο φίλος του Josep Lluís Sert θα σχεδιάσει το εργαστήριο που πάντα ονειρευόταν. Εκεί εστιάστηκε στη δουλειά με γλυπτά και κεραμικά, μέχρι τον θάνατό του το 1983.
Η ρίζωση στο τοπίο του Μον-ρουαγ πρώτα και στη συνέχεια στη Μαγιόρκα θα είναι καθοριστική στο έργο του. Ο δεσμός με τη γη και το ενδιαφέρον για τα καθημερινά αντικείμενα και το φυσικό περιβάλλον θα αποτελέσουν το υπόβαθρο ορισμένων από τις τεχνικές και μορφικές του έρευνες. Ο Μιρό αποφεύγει τον ακαδημαϊσμό, αναζητώντας συστηματικά ένα ολιστικό και καθαρό έργο, ανεξάρτητο από οποιοδήποτε συγκεκριμένο κίνημα. Περιεχόμενο στις μορφές και στις δημόσιες εκδηλώσεις, είναι μέσω του πλαστικού γεγονότος όπου ο Χουάν Μιρό δείχνει την ανυπακοή του και μια μεγάλη ευαισθησία προς τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που τον περιβάλλουν. Αυτός ο αντίκτυπος των δυνάμεων θα τον οδηγήσει στη δημιουργία μιας μοναδικής και προσωπικής γλώσσας που τον κατατάσσει ανάμεσα στους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.

Το «Parler Seul» αντιπροσωπεύει μια ιδιαίτερα αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ καλλιτέχνη και συγγραφέα. Οι λαμπερές, αυθόρμητες και αόριστες εικόνες του Miró, σχεδιασμένες απευθείας πάνω στον λίθο με ελάχιστα προπαρασκευαστικά σκίτσα, έχουν το εφευρετικό πνεύμα των τυχαίων στίχων του Tzara.
Η αρχική έκδοση ήταν υπό την ευθύνη της Maeght Editeur και αποτελείται από 72 αυθεντικές λιθογραφίες του Miró, εκ των οποίων 49 σε χρώμα, και 18 από αυτές είναι hors-texte.