Salvador Dalí (1904-1989) (after) - "The Persistence of Memory, 1931 " - (60x80cm)

Σαλβαδόρ Νταλί (μετά). Επίσημη εκτύπωση σε βαρύ, λείο σατέν χαρτί (300gsm περίπου).

Μέγεθος: 60 x 80 εκ.

- Πνευματικά Δικαιώματα Ίδρυμα Gala - Salvador Dalí από SIAE.

- Κατάσταση: άριστη. Ποτέ σε κορνίζα, ποτέ σε έκθεση.

- Σαλβαδόρ Νταλί, γεννημένος στις 11 Μαΐου 1904 στη Figueras της Ισπανίας, ήταν Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης του σουρεαλισμού, γνωστός για τις εξερευνήσεις του στην υποσυνείδητη εικονογραφία. Σπούδασε τέχνη στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη, επιδεικνύοντας ασυνήθιστη τεχνική ικανότητα ως ζωγράφος. Το ώριμο καλλιτεχνικό του στυλ αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920, μετά την ανακάλυψη των γραπτών του Σίγκμουντ Φρόυντ σχετικά με τη σεξουαλική σημασία της υποσυνείδητης εικονογραφίας και την ένταξή του στους Παρισινούς σουρεαλιστές.

Το στυλ ζωγραφικής του Dalí ωρίμασε γρήγορα από το 1929 έως το 1937, παράγοντας πίνακες που τον έκαναν τον πιο γνωστό υπερρεαλιστή καλλιτέχνη στον κόσμο.

Το πιο διάσημο έργο του Νταλί, «Η Επιμονή της Μνήμης» (1931), είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα έργα του σουρεαλισμού. Αυτό το έργο εισήγαγε την εικόνα του ρολογιού τσέπης που λιώνει απαλά, συνοψίζοντας τη θεωρία του Νταλί για την «απαλότητα» και τη «σκληρότητα». Ο πίνακας αναπαριστά έναν ονειρικό κόσμο όπου τα συνηθισμένα αντικείμενα αντιπαρατίθενται, παραμορφώνονται ή μεταμορφώνονται με έναν παράξενο και παράλογο τρόπο. Τα χαλαρά ρολόγια που λιώνουν αναπαύονται σε ένα απόκοσμα ήρεμο τοπίο, που συχνά αναφέρεται ως «Ρολόγια που Λιώνουν», «Τα Μαλακά Ρολόγια» ή «Τα Ρολόγια που Λιώνουν».

Το έργο αποτελεί μια υποκειμενική θεώρηση του χρόνου και των συνεπειών του, τόσο στο ίδιο το έργο τέχνης όσο και στις αναμνήσεις. Είναι επίσης ένας φόρος τιμής στον εσωτερικό χρόνο του ασυνείδητου, ο οποίος έχει τον δικό του τρόπο να λέει τον χρόνο και ξεφεύγει από την επιφανειακή ορθολογικότητα. Το γνωστό σουρεαλιστικό έργο θεωρείται ως ένα ασυνείδητο σύμβολο της σχετικότητας του χώρου και του χρόνου, ένας σουρεαλιστικός στοχασμός πάνω στην κατάρρευση των αντιλήψεών μας για μια σταθερή κοσμική τάξη. Ωστόσο, ο Νταλί δήλωσε ότι τα μαλακά ρολόγια δεν ήταν εμπνευσμένα από τη θεωρία της σχετικότητας, αλλά από την σουρεαλιστική αντίληψη ενός καμαμπέρ που λιώνει στον ήλιο.

Στη μέση της σύνθεσης, είναι πιθανό να αναγνωρίσει κανείς ένα ανθρώπινο σχήμα, ένα περίεργο “τέρας” που ο Dalí χρησιμοποίησε σε αρκετά σύγχρονα έργα για να τον εκπροσωπήσει. Το πλάσμα φαίνεται να βασίζεται σε μια μορφή από την ενότητα του Παραδείσου στο “The Garden of Earthly Delights” του Hieronymus Bosch, που ο Dalí είχε μελετήσει. Η εικονογραφία ίσως αναφέρεται σε ένα όνειρο που ο ίδιος ο Dalí είχε βιώσει, και τα ρολόγια ίσως συμβολίζουν τη διαρκεια του χρόνου όπως την βιώνει κανείς στον ύπνο ή την επιμονή του χρόνου στα μάτια του ονειροπόλου.

Όσον αφορά την αξία των έργων του, οι πίνακες του Dalí συνεχίζουν να αποδίδουν καλά σε δημοπρασίες. Σύμφωνα με τον Mei Moses από το διάσημο οίκο δημοπρασιών, η μέση ετήσια σύνθετη απόδοση για τον Salvador Dalí που πωλήθηκε ξανά σε δημοπρασία μεταξύ 2003 και 2017 ήταν 7,3%. Ένα αξιοσημείωτο 88,2% από τα 153 τέτοια έργα αυξήθηκαν σε αξία.

Μερικοί καλλιτέχνες με παρόμοια σημασία, όπως οι Basquiat, Picasso, Hockney, Lichtenstein, Miro, Banksy, Brainwash, Delaunay, Nara, Soulages, Lagasse, Ramos, Rothko, Lautrec, Klimt, Matisse, Hirst, Chagall, Hockney, Haring, Indiana, Mondrian, Groening, Coa, Warhol, Richter, Monroe, Kusama, Murakami, Testa, Villemot, Oldenburg, Hopper, Ripolles, Wesselmann, Magritte, Jenk, Orlinski, Wille, Rizzi, μεταξύ άλλων.